Πριν μερικές εβδομάδες, εκκλήθημεν όσοι υπηρετούμε στην περιοχή του Πειραιά να συγκεντρωθούμε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, για να παραστούμε σε επίσκεψη ενημέρωσης του Αρχηγείου, στο οποίο προΐστατο ο υπαρχηγός του Ναυτικού, κ.Κρυονερίτης.
Ως εδώ όλα καλά. Ο υπαρχηγός απευθυνόμενος σε ένα ακροατήριο 300 περίπου στρατιωτικών και πολιτικού προσωπικού, ενημέρωσε ότι είναι έτοιμος να απαντήσει σε τυχόν ερωτήσεις, αλλά και σε θέματα ειδικού ενδιαφέροντος, όπως το ισλαμικό τέμενος – για το οποίο παρεχωρήθη από το Πολεμικό Ναυτικό ο χώρος του οχυρού Βοτανικού για την ανέγερσή του.
Σας περιγράφω ακριβώς τα γεγονότα, όπως αδιάλειπτα θα υπάρχουν για πολύ καιρό στη μνήμη μου:
Ένας πλωτάρχης σηκώθηκε και ακολούθησε ο επόμενος διάλογος:
«Κύριε υπαρχηγέ, δεν σκόπευα να κάνω ερώτηση για να μην φέρω σε δύσκολη θέση την ιεραρχία, σας τιμά όμως ιδιαίτερα το γεγονός ότι μας επιτρέπετε μία τέτοια πρωτοβουλία και σας ευχαριστώ.
Τελευταία, υπάρχουν γεγονότα που με ανησυχούν ως αξιωματικό και ως άνθρωπο, ακούγονται πολλά για περιορισμό της εθνικής μας κυριαρχίας. Ο κόσμος, από εμάς τους ένστολους, περιμένει κάτι…. Μας κοιτά στα μάτια διότι δεν είμαστε όπως οι απλοί εργαζόμενοι, επιτελούμε ένα λειτούργημα συμβολικό…Οι Ένοπλες Δυνάμεις αποτελούν εθνικό ανάχωμα και σύμβολο, οι συμβολισμοί έχουν ιδιαίτερη σημασία για μας… Ένα συμβολικό θέμα είναι το θέμα του τεμένους στον Βοτανικό.
Κύριε υπαρχηγέ, πίσω σας υπάρχουν οι σημαίες των τριών πολεμικών μας νήσων: Υδρα, Σπέτσες ,Ψαρά και στις τρεις σημαίες, παρουσιάζεται η ημισέληνος να υποκύπτει και να πατείτε από τον Σταυρό. Με την παραχώρηση του Ναυτικού οχυρού Βοτανικού, για την ανέγερση τεμένους νοιώθουμε όλοι, ότι η ημισέληνος πατά τον Σταυρό».
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή αρχίσαμε όλοι, πλην των δύο πρώτων σειρών, που εκάθοντο οι ανώτατοι αξιωματικοί, να χειροκροτούμε, ενώ από κάτω ακούγοντο φωνές επιδοκιμασίας.
Στη συνέχεια ο εν λόγω πλωτάρχης, μίλησε και για το γένος. Δεν θα περιγράψω τίποτε άλλο, θα σας παραπέμψω να διαβάσετε σε blogs το τι συνέβη, σε επόμενο μήνυμα. Αλλά τονίζω ότι ποτέ, μα ποτέ αξιωματικός δεν έχει χειροκροτηθεί εντός στρατιωτικής σχολής. Ποτέ μα ποτέ κανείς δεν έχει χειροκροτηθεί από αξιωματικούς μιας και απαγορεύεται δια ροπάλου κάτι τέτοιο. Ποτέ μα ποτέ αξιωματικός δεν απετόλμησε να σηκωθεί και να αρθρώσει τέτοιο λόγο.
Είναι ένα γεγονός που σημαδεύει την ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού, η παρρησία και το θάρρος με το οποίο κάποιος σηκώθηκε και αντέτεινε την ελευθερία ενάντια στο προσκύνημα.
Είναι ένα μοναδικό γεγονός που όλοι εμείς το βάζουμε απέναντι στις αθλιότητες στο «Αβέρωφ». Αυτός ο συνάδελφος, είναι η απάντηση ενάντια στους άθλιους και στην παρακμή. Όταν η εκδήλωση τελείωσε, οι ανώτατοι, γαλονάτοι, ουσιαστικά απομονώθηκαν από τον κόσμο, ενώ όλοι μας περικυκλώσαμε τον Πλωτάρχη και τον χτυπούσαμε στην πλάτη. Έμαθα ότι ήταν ο ιατρός της Σχολής, ένας εξαίρετος άνθρωπος, γενναίος πραγματικά και ανιδιοτελής, ένας στρατιωτικός ιατρός που καμία σχέση δεν έχει με άλλους συναδέλφους του. Μας έδωσε ένα παράδειγμα θάρρους , που μακάρι να το είχα κάνει εγώ ή ένας μάχιμος.
Αγαπητοί φίλοι, ο άνθρωπος του μήνα είναι ο πλωτάρχης. Προτείνω να τον αναφέρετε ως άνθρωπο όχι του μήνα, αλλά της χρονιάς.
Περιττό να σας αναφέρω το σοκ που υπέστησαν όλοι οι ναύαρχοι, οι οποίοι γνωρίζουν ποια είναι η αλήθεια. Απλά θέλουν γύρω τους ανθρώπους που δεν την παραδέχονται….
Το γεγονός αυτό συζητείται κατά κόρον εδώ και αρκετές εβδομάδες μέσα και έξω από το Ναυτικό. Απλά δεν έχει λάβει δημοσιότητα…σκεφθείτε τα εξής: Ατυχής Πόλεμος του 1896, Επανάσταση στο Γουδί το 1909, επεισόδιο Ίμια, 2010. Ο άνθρωπος αυτός μας έδωσε μία ελπίδα για την πατρίδα, μέσα στο σκοτάδι άναψε μία σπίθα, ποτέ άλλοτε δεν ασχολήθηκα με ένα γεγονός για τόσο καιρό. Το συζητάμε συνέχεια.
Αναγνώστης περιοδικού «Τρίτο Μάτι» Αύγουστος 2010 σελ.72-73
Πηγή hellenicrevenge.blogspot.com
