Λ. Ρακιντζής: «Επώνυμοι και ανώνυμοι λεηλατούν τα εθνικά κληροδοτήματα!»
Ένα από τα πιο ακανθώδη προβλήματα της χώρας θίγει με εξαιρετικά αποκαλυπτικό τρόπο ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής, στη συνέντευξή του στο "Παρασκήνιο". Είναι το πρόβλημα της λεηλασίας δημόσιου πλούτου μέσω κληροδοτημάτων, από επώνυμους αλλά και λιγότερο επώνυμους.
Συνέντευξη στο Γιάννη Ντάσκα
Κύριε πρόεδρε, υπάρχει μια επικαιρότητα έντονη γύρω από το θέμα της διαχείρισης της περιουσίας του Δημοσίου και ακούσαμε ότι στο γραφείο σας έχετε εκατοντάδες καταγγελίες, εκατοντάδες πορίσματα για περιπτώσεις τις οποίες η υπηρεσία σας έχει επιληφθεί. Πείτε μας τον όγκο και τη σοβαρότητα όλου αυτού.
Εγώ βασικά ασχολούμαι με τα κληροδοτήματα που είναι γύρω στις 10.000 και τα περισσότερα υπολειτουργούν ή είναι παθητικά. Τα ακίνητα του Δημοσίου τα διαχειρίζεται η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου ή κτηματικές υπηρεσίες του Δημοσίου. Δεν ασχολούμαι εγώ τόσο πολύ. Η περιουσία του Δημοσίου από τα κληροδοτήματα είναι και τεράστια και αμφιβάλλω αν έχει καταγραφεί. Είναι γεγονός ότι δεν έχει δηλώσει ακόμα τα ακίνητα στο κτηματολόγιο. Εγώ ασχολούμαι με τα κοινωφελή ιδρύματα και τα κληροδοτήματα.
Το Δημόσιο λέτε ότι δεν έχει δηλώσει αρκετά από την περιουσία του. Μήπως αυτό αποσκοπεί κάπου;
Οχι, γιατί αν δεν δηλώσεις μεγάλες εκτάσεις Δημοσίου αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται εκ του πονηρού. Μόνο τα εντός σχεδίου δηλώνονται στο Κτηματολόγιο. Τώρα είναι πρόεδρος ο κύριος Ασημακόπουλος, πρύτανης Πολυτεχνείου, και πιστεύω ότι, επειδή είναι πολύ καλός, θα τα συμμαζέψει όλα σιγά σιγά. Τα κληροδοτήματα είναι… 6.000 και τα 4.800 είναι κοινοτικά και έχουν πρόβλημα ως προς τη διαχείριση στο νομικό καθεστώς, λόγω του ότι διέπονται από τον νόμο 2039 του 1939, που είναι παλιός νόμος. Χρειάζεται να βγει ένα νέο σχέδιο που να εξυπηρετεί και να δίνει λύσεις στα προβλήματα. Κάποια από αυτά πρέπει να ενοποιηθούν και να βρούμε καινούργιο σκοπό π.χ. υπήρχε ένα παλιότερα να προικιστούν οι άπορες κορασίδες του χωριού τάδε. Ο Λούρος στη διαθήκη πριν από 25 χρόνια όριζε ότι το ίδρυμα πρέπει να διοικηθεί από διοικητικό συμβούλιο που να αποτελείται από ορισμένο αριθμό καθηγητών Ιατρικής, δηλαδή από επτά. Τόσοι δεν υπήρχαν, δεν έγινε ποτέ διοικητικό συμβούλιο και η περιουσία μένει στην άκρη, κανείς δεν ασχολείται και το Δημόσιο χάνει, αφού η περιουσία είναι 25 χρόνια σφραγισμένη. Είναι τρελό, αλλά χρειάζεται νόμος για να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες.
Δεν θα έπρεπε η διεύθυνση κληροδοτημάτων να απευθυνθεί στον αρμόδιο υπουργό και να επιλυθούν αυτά τα θέματα;
Δεν έχει τέτοια πρωτοβουλία δυστυχώς και αυτή η υπηρεσία δεν λειτουργεί. Είναι 10.000 κληροδοτήματα και είναι τεράστια περιουσία για να μένει στον αέρα. Θα μπορούσαν από αυτά να καλύπτουν μεγάλες ανάγκες άνετα. Το Πανεπιστήμιο, αν είχε καταφέρει να εκμεταλλεύεται τα κληροδοτήματα που έχει, δεν θα χρειαζόταν καν επιδοτήσεις από το Δημόσιο. Και αυτό είναι πολύ σοβαρό. Αυτά, λοιπόν, έπρεπε να τα εκμεταλλευτεί το Δημόσιο και όχι να τα πουλάνε διάφοροι μπιρ παρά ή τα αφήνουν ανεκμετάλλευτα ή να μην παίρνουν καν είδηση αυτό τον εθνικό πλούτο. Η λύση είναι πρώτον να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο πλαίσιο και δεύτερον ενδιαφέρον να γίνουν δίκες για να αλλάξουμε το Συνταγματικό κώλυμα που υπάρχει αλλά μέσα από ενιαία νομοθεσία και όχι καθένας να κάνει ό,τι θέλει.
