Βρέθηκα για τρεις μέρες στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Συχνά τα επισκέπτομαι. Με κάποια, φυσικά, χρονική απόσταση. Τα μικρασιάτικα δυτικά παράλια είναι κοντά. Με γυμνό το μάτι μπορείς να διακρίνεις και τους οικισμούς τους. Τη νύχτα φωτίζονται. Και έτσι πιο άνετα αντιλαμβάνεσαι τις διαστάσεις της οικιστικής ανάπτυξης της απέναντι περιοχής. Και τα βασικά χαρακτηριστικά των εγκαταστάσεων. Είναι καθαρό. Πρόκειται για μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα!
Η Τουρκία αναπτύσσεται. Με δυναμικούς ρυθμούς. Ακόμη και σε κλάδους, που πριν από μερικά χρόνια πρωταγωνιστούσαμε. Με πρώτο παράδειγμα τον τουρισμό. Με ένα επόμενο παράδειγμα τον κατασκευαστικό κλάδο.
Πριν αρκετά χρόνια, η Ελλάδα βρισκόταν μπροστά. Σαν τόπος τουριστικού προορισμού ήταν εξαιρετικά ελκυστική. Σήμερα δεν είναι. Ήλιο δεν έχουμε μόνο εμείς. Θάλασσα δεν έχουμε μόνο εμείς. Αρχαιότητες έχουν και τα γειτονικά κράτη. Και έχουμε καταλήξει να ΄μαστε πανάκριβοι. Ο κατασκευαστικός, από την άλλη, κλάδος της χώρας μας πριν λίγες δεκάδες χρόνια είχε αναλάβει τα πιο σημαντικά έργα σε μία μεγάλη γκάμα χωρών. Ιδίως στον αραβικό κόσμο και στη Βόρεια Αφρική. Σήμερα, σχεδόν στις ίδιες χώρες, οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες κυριαρχούν. Προσωπικά ,έχω καταλήξει σε ορισμένες μελαγχολικές διαπιστώσεις. Περίπου μέχρι σήμερα, τα σύνορα τα ορίζουν και τα υπερασπίζονται διεθνείς συμβάσεις και οι αντίστοιχοι κρατικοί στρατοί. Δεν είναι μακριά η εποχή, που το περιεχόμενο κάθε κρατικής εξουσίας θα προσδιορίζεται από τη φύση και το περιεχόμενο των οικονομικών δυνάμεων. Αυτές θα καθορίζουν και τα σύνορα.
Η ελληνική οικονομία έχει χάσει το δυναμισμό της. Εκτός εάν...
Νέα Κρήτη, τα Καθημερινά, Τετάρτη 25.8.2010
