Υποκριτική και προκλητική, χαρακτήρισε ο Βουλευτής N. Χίου της Νέας Δημοκρατίας, Κωστής Μουσουρούλης, τη στάση της Κυβέρνησης στο νομοσχέδιο «Για τη ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων», μιλώντας, χθες, ως Εισηγητής της Μειοψηφίας, στην Επιτροπή Παραγωγής & Εμπορίου της Βουλής.
Υποκριτική, καθώς, όπως ανέφερε, η Κυβέρνηση παιανίζει ύμνους κοινωνικής ευαισθησίας, όταν, σήμερα, το ζειν και το επιχειρείν στη χώρα έχει καταστεί σχεδόν αδύνατο, όταν διαγράφεται με μια μονοκονδυλιά το κοινωνικό κράτος και όταν ακυρώνεται κάθε εργαλείο που θα μπορούσε να ανακόψει την αναπτυξιακή κατρακύλα της χώρας, όπως π.χ. ο αναπτυξιακός νόμος, το ΕΣΠΑ, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, το πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ», τα μεγάλα έργα κ.ο.κ.
Προκλητική, διότι, η Κυβέρνηση, από τη μια εξωθεί τον μέσο Έλληνα σε εισοδηματική εξαθλίωση και από την άλλη του δίνει την ‘’ψευδαίσθηση σωτηρίας’’, από μια χρεωκοπία στην οποία, η ίδια τον έχει ήδη, καταδικάσει με την πολιτική της. Ο Κ. Μουσουρούλης κατηγόρησε την Κυβέρνηση για αναποτελεσματικότητα καθώς, το νομοσχέδιο έρχεται προς συζήτηση σήμερα, μετά από απραξία 9 μηνών - και όχι στις πρώτες 100 μέρες διακυβέρνησης, όπως υπόσχονταν προεκλογικά: «Μια πρωτοβουλία, υψηλής προτεραιότητας που είχατε ετοιμάσει από τον Απρίλιο του 2009, θα αρχίσει να υλοποιείται στα τέλη του 2010 και όχι από την ημερομηνία της ψήφισής της. Αυτό σημαίνει αναποτελεσματικότητα!», είπε.
Και πρόσθεσε απευθυνόμενος στον Υπουργό:
« Είναι αστείο να αναφέρετε στην Αιτιολογική Έκθεση ότι «ο πολίτης δεν έχει σοβαρή αγοραστική δύναμη». Δικό σας κατόρθωμα είναι η άνοδος στους άμεσους φόρους, στο ΦΠΑ, στους υπόλοιπους έμμεσους φόρους, που έχουν περιορίσει το εισόδημα του Έλληνα. Επειδή αναφέρθηκα σε υποκρισία, θα ήθελα να πω και κάτι ακόμα. Αν σήμερα, οι τράπεζες μπορούν να απορροφήσουν, το όποιο κόστος θα προκύψει από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, είναι γιατί η Κυβέρνηση της Ν.Δ. τις στήριξε όταν έπρεπε, με το ΠΑΣΟΚ απέναντι να ωρύεται για «σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων προς τις τοκογλυφικές τράπεζες». Επιπλέον, Βουλευτής N. Χίου, αναφερόμενος στις ανακρίβειες της Κυβέρνησης για δήθεν διαγραφή χρεών, επεσήμανε:« Θα θυμίσω τι γράφατε στο κείμενο «100 ημέρες Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ» που δώσατε στη δημοσιότητα στις 13 Ιανουαρίου του 2010.
Λέγατε στο κείμενο αυτό: «Οι υπερχρεωμένοι που έχουν αποδεδειγμένη αδυναμία να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους, μπορούν να ρυθμίσουν την εξόφληση των χρεών τους και να απαλλαγούν από το υπόλοιπο, εφόσον με μηνιαίες καταβολές για 4 χρόνια, εξυπηρετήσουν, τουλάχιστον, το 10% των οφειλών τους». Αυτά γράφατε τότε και αυτά αναπαρήγαγαν τα Μ.Μ.Ε., δηλαδή, με πληρωμή του 10% διαγράφονται τα χρέη. Αυτό, όμως, δεν υπάρχει στο νομοσχέδιο, το οποίο προβλέπει εκκαθάριση περιουσίας και αποπληρωμή χρεών. Για να είμαστε ακριβείς, με το νομοσχέδιο αυτό δεν χαρίζονται χρέη, αλλά ούτε προστατεύεται και ο πολίτης. Γίνεται, απλώς, μια διαχείριση της χρεωκοπίας του, υπό την έννοια της ρύθμισης της αποπληρωμής των χρεών του ». Τέλος, ο Βουλευτής αφού έκανε μια σειρά από προτάσεις για τη βελτίωση του νομοσχεδίου, κάλεσε την αρμόδια Υπουργό να τις υιοθετήσει, προκειμένου να προστατευτούν έγκαιρα αυτοί που το έχουν πραγματικά ανάγκη, και όχι οι κακοπληρωτές, αλλά και να μην οδηγηθούν οι τράπεζες να γίνουν ακόμη πιο αυστηρές στη χορήγηση ρευστότητας.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Ομιλίας του Κ. Μουσουρούλη, από τα Πρακτικά της Επιτροπής:
Διαρκής Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας «Για τη ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων».
Παρεμβάσεις εισηγητού της μειοψηφίας Κωστή Μουσουρούλη
Συνεδρίαση Τρίτης 6 Ιουλίου 2010
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Το νομοθέτημα που συζητάμε σήμερα εισάγει συμπληρωματικό δίκαιο πτώχευσης φυσικών προσώπων που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους. Έχει, κατά τη γνώμη μου, δύο στοιχεία μοναδικότητας. Είναι το μόνο που δεν υπαγόρευσε η τρόικα στην Κυβέρνηση και το μόνο μέτρο που λαμβάνεται για την οικιακή οικονομία.Ωστόσο, επιτρέψτε μου να σας πω, ότι μέσα σε αυτό το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω υποκριτικό, εάν όχι προκλητικό. Και θα το εξηγήσω αυτό. Είναι υποκριτικό να παιανίζετε ύμνους κοινωνικής ευαισθησίας, όταν, σήμερα, το ζειν και το επιχειρείν στη χώρα έχει καταστεί σχεδόν αδύνατο. Και να μην αναφερθώ στο σβήσιμο με μια μονοκονδυλιά του κοινωνικού κράτους, με τη συζήτηση για το ασφαλιστικό είναι σε εξέλιξη ή στην ακύρωση κάθε εργαλείου που θα μπορούσε να ανακόψει την αναπτυξιακή κατρακύλα της χώρας π.χ. αναπτυξιακός νόμος, ΕΣΠΑ, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, «ΘΗΣΕΑΣ», μεγάλα έργα κ.ο.κ..
Είναι δε προκλητικό από τη μια να εξωθείτε τον μέσο Έλληνα σε εισοδηματική εξαθλίωση και από την άλλη να του δίνετε την ψευδαίσθηση σωτηρίας από μια χρεωκοπία στην οποία, κατά τη γνώμη μου, τον έχετε, ήδη, καταδικάσει με την πολιτική σας. Ποιος οδήγησε στην ασφυξία αυτή τον πολίτη που έχει δανειστεί; Τα τραπεζικά επιτόκια. Εσείς δεν προκαλέσατε το κλείσιμο κάθε πόρτας δανεισμού του Δημοσίου από την ελεύθερη αγορά, με απανωτά, πολλαπλά και απίστευτης σφοδρότητας χτυπήματα; Ή μήπως δεν είναι προκλητική η απραξία 9 μηνών, σε σχέση με το νομοσχέδιο που συζητάμε; Θυμίζω ότι το καταθέσατε τον Απρίλιο του 2009, όταν ήσασταν Αντιπολίτευση. Το αναδείξατε στις προγραμματικές σας δηλώσεις, το συμπεριλάβατε στο πρόγραμμα των 100 πρώτων ημερών, το θέσατε τότε σε δημόσια διαβούλευση και είπατε ότι θα το φέρνατε άμεσα προς ψήφιση.Τελικά, το νομοσχέδιο κατατέθηκε τον Ιούλιο.
Μια πρωτοβουλία, λοιπόν, υψηλής προτεραιότητας που είχατε ετοιμάσει από τον Απρίλιο του 2009, θα αρχίσει να υλοποιείται στα τέλη του 2010 και όχι από την ημερομηνία της ψήφισής του. Αυτό σημαίνει αναποτελεσματικότητα. Από ό,τι φαίνεται και απευθύνομαι στον παριστάμενο Υπουργό, τα ίδια χρονοδιαγράμματα ακολουθείτε και στον αναπτυξιακό νόμο. Νομίζω επίσης ότι είναι αστείο να αναφέρεται στην Αιτιολογική Έκθεση ότι «ο πολίτης δεν έχει σοβαρή αγοραστική δύναμη». Κύριε Υπουργέ, δικό σας κατόρθωμα είναι η άνοδος στους άμεσους φόρους, στο ΦΠΑ, στους υπόλοιπους έμμεσους φόρους, που έχουν περιορίσει το εισόδημα του Έλληνα.Επειδή αναφέρθηκα σε υποκρισία, θα ήθελα να πω και κάτι ακόμα. Αν σήμερα οι τράπεζες μπορούν να απορροφήσουν το όποιο κόστος θα προκύψει από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, είναι γιατί η Κυβέρνηση της Ν.Δ. τις στήριξε όταν έπρεπε, με το ΠΑΣΟΚ απέναντι να ωρύεται για «σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων προς τις τοκογλυφικές τράπεζες». Επίσης, θα θυμίσω τι γράφατε στο κείμενο «100 ημέρες Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ» που δώσατε στη δημοσιότητα στις 13 Ιανουαρίου του 2010.
Λέγατε στο κείμενο αυτό: «Οι υπερχρεωμένοι που έχουν αποδεδειγμένη αδυναμία να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους, μπορούν να ρυθμίσουν την εξόφληση των χρεών τους και να απαλλαγούν από το υπόλοιπο, εφόσον με μηνιαίες καταβολές για 4 χρόνια, εξυπηρετήσουν, τουλάχιστον, το 10% των οφειλών τους». Αυτά γράφατε τότε και αυτά αναπαρήγαγαν τα Μ.Μ.Ε.. Δηλαδή, με πληρωμή του 10% διαγράφονται τα χρέη. Αυτό, όμως, δεν υπάρχει στο νομοσχέδιο, το οποίο προβλέπει εκκαθάριση περιουσίας και αποπληρωμή χρεών. Για να είμαστε ακριβείς, με το νομοσχέδιο αυτό δεν χαρίζονται χρέη, αλλά ούτε προστατεύεται και ο πολίτης.
Γίνεται, απλώς, μια διαχείριση της χρεωκοπίας του υπό την έννοια της ρύθμισης της αποπληρωμής των χρεών του. Σε καμία περίπτωση δεν θεσπίζουμε μέτρα που να δημιουργούν ή να συμβάλλουν σε ένα πλαίσιο προστασίας του πολίτη από την υπερχρέωση. Αγαπητέ συνάδελφε του ΠΑΣΟΚ, επειδή αναφερθήκατε στην υπερχρέωση, έχω κάποια στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει εξαιρετικά καλούς δείκτες χρέωσης των νοικοκυριών (στεγαστικά, καταναλωτικά) σε σχέση με την Ε.Ε. των 27 αλλά και των 15. Τα στοιχεία αυτά θα τα καταθέσω. Έρχομαι τώρα στην ουσία. Εμείς ως Κυβέρνηση, γνωρίζετε πολύ καλά τι έχουμε κάνει γι αυτό. Μάλιστα θα σας δώσω ένα Υπόμνημα – σύνοψη, προκειμένου να βοηθήσω τον Υπουργό σε περίπτωση που θελήσει να τοποθετηθεί σε αυτό.
Ενδεικτικά αναφέρω τη θεσμοθέτηση και ενεργοποίηση του Συνηγόρου του Πολίτη, την αναμόρφωση του Κώδικα, την επικαιροποίηση του ν. 2251 για την προστασία του καταναλωτή, τη διαμόρφωση πλαισίου λειτουργίας για τις εταιρείες ενημέρωσης οφειλών, τις γνωστές εισπρακτικές, τις προβλέψεις για τις υποχρεώσεις των ΔΕΚΟ προς τους καταναλωτές, τα ψιλά γράμματα των τραπεζών κ.λπ.. Είναι πολύ μακρύς ο κατάλογος. Αναφέρω επίσης τη θέσπιση διάταξης για μη κατάσχεση της μοναδικής κατοικίας οφειλέτη από καταναλωτικά δάνεια και κάρτες έως 20.000 ευρώ.
Εδώ εάν θέλετε σημειώστε, να γίνει κάποια σχετική μνεία στο άρθρο 9 παρ. 2, σχετικά με το ν. 3714/2008, που ενδεχομένως χρειάζεται μια τροπολογία προκειμένου να μην δημιουργείται σύγχυση. Αυτά, όμως, θα τα πω στην κατ΄ άρθρον συζήτηση. Θυμίζω, για την ιστορία και γιατί πρέπει να τα λέμε και να τα ακούμε, ότι όταν εμείς κάναμε αυτή τη ρύθμιση, το ΠΑΣΟΚ είχε προτείνει θέσπιση ορίου 5.000 ευρώ και όχι 20.000 ευρώ και όταν προτάθηκε από την τότε Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το ποσό των 10.000 ευρώ, εσείς το καταψήφισε. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιστρέφοντας στο νομοσχέδιο θα ήθελα να πω κάτι που το θεωρώ σημαντικό. Επειδή μιλάμε για ανθρώπους που εξ ορισμού βρίσκονται σε κρίση, ανεξάρτητα από το πώς υπερχρεώθηκαν, θα πρέπει όλοι να είμαστε προσεκτικοί.
Γιατί πρόκειται για συμπολίτες μας, που η πιστωτική ευφορία τους οδήγησε ή να υπερεκτιμήσουν τις δυνατότητες ή να υποεκτιμήσουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις. Στο πλαίσιο αυτό έχω να κάνω τρεις παρατηρήσεις. Πρώτη παρατήρηση. Είναι, βέβαια, θετικό το ότι εισάγεται συμπληρωματικό δίκαιο σε αυτό, με το οποίο ρυθμίζεται η οικονομική αφερεγγυότητα του εμπόρου. Άλλωστε, σύμφωνα με τα διεθνή θέσμια ανάλογες ρυθμίσεις υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Ποια είναι η διαφορά, όμως, σε σχέση με την Ελλάδα; Οι χώρες αυτές δεν ακολουθούν ενιαίο μοντέλο, έχουν πιο λεπτομερή νομοθεσία και δεν έχουν εκτεταμένη φοροδιαφυγή και παραοικονομία. Το λέω αυτό, γιατί γνωρίζετε πολύ καλά ότι σε καθεστώς παραοικονομίας και φοροδιαφυγής, τα στοιχεία που δηλώνονται μπορεί και να μην είναι αληθή. Δεύτερη παρατήρηση.
Οι ρυθμίσεις στις χώρες αυτές ισορροπούν ανάμεσα στην χρηματοπιστωτική σταθερότητα και στην προστασία των δανειοληπτών που έχουν πραγματικά ανάγκη. Και αυτό για να μη διαταραχθεί η ικανότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος να αφομοιώσει τις ρυθμίσεις, αλλά και για να αποφευχθούν καθυστερήσεις. Εδώ θα πρέπει να προσέξετε δύο σημεία. Πρώτον, τις τιτλοποιήσεις των στεγαστικών δανείων στις οποίες έχει προχωρήσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και δεύτερον, να συναρθρώσετε καλύτερα, νομικά και οικονομικά, το νομοσχέδιο, με τις ρυθμίσεις για την καταναλωτική πίστη, όπως η Οδηγία που έχει ήδη ενσωματωθεί, οι υπηρεσίες πληρωμών και το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Τρίτη παρατήρηση.
Είναι αλήθεια ότι οι τράπεζες έχουν την κύρια ευθύνη απέναντι στους καταθέτες τους, η δε κοινωνία απαιτεί σήμερα από αυτές να αυξήσουν τη ρευστότητα. Πώς όμως θα γίνει αυτό, όταν τα κρατικά ομόλογα υποβαθμίζονται διαρκώς και όταν συντηρείται κίνδυνος απόσυρσης των καταθέσεων; Το ακούμε καθημερινά και μας ρωτούν πάρα πολλοί σχετικά με αυτό. Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου για περίπτωση περιορισμού της ρευστότητας που έχει σήμερα ανάγκη η οικονομία. Έρχομαι τώρα σε ειδικότερες παρατηρήσεις :
Πρώτον. Δεν υπολογίσατε το χρόνο που θα χρειαστεί για να μπορέσουν οι ενδιαφερόμενοι να κάνουν χρήση των διατάξεων του νομοσχεδίου. Λέτε για 4 μήνες. Η κυρία Μερεντίτη ήδη άφησε να εννοηθεί ότι το δικαστικό σύστημα δεν μπορεί να αντέξει το φόρτο εργασίας.
Δεύτερον. Στο νομοσχέδιο υπάρχει πολλή δικονομία. Εισάγονται πολλά στάδια τα οποία ισοδυναμούν με διαδικαστικές ή άλλες επιβαρύνσεις. Ένα παράδειγμα είναι η ανά εξάμηνο επιβεβαίωση της αφερεγγυότητας του ιδιώτη. Αυτός που είναι αφερέγγυος τον Ιανουάριο, πως θα γίνει φερέγγυος τον Ιούνιο; Με ποιο τρόπο; Θα βρει δουλειά; Αν πρόκειται για κάτι τέτοιο μπορούμε να το συζητήσουμε στα άρθρα και να σας πω και κάποιες ιδέες για τον ΟΑΕΔ.
Τρίτον. Δεν καταλαβαίνω επίσης γιατί στην εμπορική πτώχευση αρμόδιο είναι το πολυμελές πρωτοδικείο και εδώ επιλέγουμε τον ειρηνοδίκη, ο οποίος δεν είναι εξοικειωμένος με την εφαρμογή συλλογικών διαδικασιών εκτέλεσης, όπως η πτώχευση του ιδιώτη.
Αυτό σημαίνει καθυστέρηση. Δεν ξέρω εάν είναι κατάλληλο εργαλείο τα Ειρηνοδικεία. Και ρωτώ: Είναι κατάλληλα στελεχωμένα; Είναι ρεαλιστικό το χρονοδιάγραμμα για να κινηθεί η διαδικασία; Έχουν τις υποδομές και τις τεχνικές δυνατότητες να αντιμετωπίσουν ένα μεγάλο όγκο υποθέσεων; Ακόμη και οι 80 προσλήψεις, θα είναι οι νέοι Ειρηνοδίκες στη θέση τους σύντομα προκειμένου να διαχειριστούν το φόρτο; Επειδή όλα αυτά τα θεωρώ απολύτως τεκμηριωμένα θα έλεγα να μας πείτε γιατί δεν εξετάζετε τη δυνατότητα να δώσετε επιπλέον κίνητρα για εξωδικαστικό συμβιβασμό. Επί των άρθρων θα σας πω και προτάσεις.
Τέταρτον. Η διερεύνηση δυνατότητας συμβιβασμού προϋποθέτει σαφείς κανόνες. Το νομοσχέδιο δεν διευκρινίζει και πρέπει να το γίνει αυτό, ποιος θα είναι ο ρόλος του κάθε φορέα που θα συνδράμει το δανειολήπτη για να κινηθεί η δικαστική διαδικασία.
Πέμπτον. Ο οφειλέτης πρέπει να καταθέσει στο δικαστήριο σχέδιο διευθέτησης οφειλών, που να λαμβάνει υπόψη του το συμφέρον των πιστωτών. Πώς ο οφειλέτης θα γνωρίσει ποια λύση είναι βιώσιμη για τον πιστωτή, είναι ένα θέμα που πρέπει να εξηγήσετε. Υπάρχει και η λύση της Γαλλίας, όπου το σχέδιο για τη διευθέτηση των οφειλών προτείνεται από ειδική επιτροπή την οποία επιβλέπει η Κεντρική Τράπεζα με τη συμμετοχή εκπροσώπων διαφόρων οργανώσεων κ.λπ..
Έκτον. Θα πρότεινα να γίνεται αυτοδίκαια η αναστολή των μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης, δηλαδή μόνο με την υποβολή της αίτησης και όχι κατόπιν απόφασης του δικαστηρίου. Βρείτε τρόπο πχ εάν ο ειρηνοδίκης αποφασίσει διαφορετικά, ενδεχομένως να καταλογίζονται τόκοι. Θα αναφέρω τώρα δύο «ανέσεις» του νομοσχεδίου. Πρώτον, η απουσία ελέγχου δόλιας συμπεριφοράς από πλευράς καταναλωτή. Δεν θα μπορούσαν να ελεγχθούν καλύτερα τυχόν εικονικές μεταβιβάσεις ακινήτων, ακόμη και η ίδια η προσπάθεια του δανειολήπτη να βρει εργασία;
Στην υπεύθυνη δήλωση της παρ. 2 β του άρθρου 4, που κάνει ο ιδιώτης θα πρέπει επίσης να αναφέρει ότι δεν έχει καταδικαστεί για κλοπή, απάτη, υπεξαίρεση και πλαστογραφία. Όλα αυτά πρέπει να τα κατοχυρώσουμε μέσα από το νομοσχέδιο. Δεύτερον, είναι η διακριτική ευχέρεια που δίνεται στον ειρηνοδίκη να κρίνει τη δυνατότητα ανταπόκρισης του οφειλέτη στις υποχρεώσεις του. Ελλείψει σαφών κατευθυντήριων γραμμών εφαρμογής, δηλαδή νομοθετικών ορίων, του νομοσχεδίου, ο ειρηνοδίκης θα κρίνει υπέρ του ισχυρού και όχι υπέρ του αδυνάτου. Έτσι θα ακυρωθεί και ο δικαιοπολιτικός στόχος της ρύθμισης. Ακούστε τι είπατε ως ΠΑΣΟΚ για την περίπτωση όπου ο οφειλέτης δεν έχει την δυνατότητα να καταβάλει κανένα ποσό για την εξόφληση μέρους των οφειλών του.
Δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΉ και ΒΗΜΑ. «Το δικαστήριο έχει τη δυνατότητα να ορίσει ένα πολύ μικρό ποσό για καταβολή στους πιστωτές. Το δικαστήριο είναι ελεύθερο να κατέβει εφόσον δεν επαρκούν τα εισοδήματα του οφειλέτη και σε αυτό το όριο».
Παραλείψατε όμως να πείτε ότι το δικαστήριο είναι ελεύθερο και να ανέβει. Στη λογική που σας είπα προηγουμένως, δηλαδή ελλείψει νομοθετικών ορίων, ο δικαστής μπορεί να αυθαιρετήσει. Μην ξεχνάμε ότι προηγείται η εκποίηση περιουσίας και εάν αυτή δεν επαρκή, τότε ακολουθείται το 4ετές πρόγραμμα. Εντοπίζω επίσης ένα κενό ρύθμισης για τους αγρότες. Οι αγρότες δεν έχουν σε καμία περίπτωση εμπορική ιδιότητα.
Αρα, δεν ρυθμίζονται οι υποθέσεις τους από το πτωχευτικό δίκαιο. Το επισημαίνω και διορθώστε με εάν κάνω λάθος. Χωρίς αντίστοιχη ρύθμιση, ο προσδιορισμός των χρεών των αγροτών θα γίνεται και αυτός αντικείμενο ερμηνείας του δικαστή. Προτείνω λοιπόν να προσθέσετε κάποια ρύθμιση και να ενταχθούν όσοι θα εγγραφούν στο μητρώο αγροτών. Δεν το λέω με βεβαιότητα, αλλά το ανοίγω ως θέμα προς συζήτηση.
Κυρίες και κύριο συνάδελφοι,Οι ρυθμίσεις ενός τέτοιου νομοσχεδίου δεν πρέπει να είναι αποσπασματικές. Για να αντιμετωπίσουμε τον υπερδανεισμό χρειάζονται πλήρεις και ρεαλιστικές λύσεις που να θέτουν όρους διαφανέστερης λειτουργίας των πιστωτικών ιδρυμάτων αλλά και να διασφαλίζουν τις συναλλαγές.
Σας καλώ να προχωρήσετε σε βελτιώσεις, προκειμένου να μην ευνοηθούν οι κακοπληρωτές και να μην οδηγηθούν οι τράπεζες να γίνουν ακόμη πιο αυστηρές στη χορήγηση των δανείων, σε μια περίοδο μάλιστα που όλοι επιδιώκουμε την τόνωση της ρευστότητας στην αγορά. Από την πλευρά μας ψηφίζουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο. Προσβλέπουμε σε αυτές τις βελτιώσεις και επιφυλασσόμεθα στην κατ΄ άρθρον συζήτηση για την περαιτέρω στάση μας.
