H Ποινικοποίηση της άρνησης και της υπονόμευσης και ..."Το σπίτι του κεμάλ"

Σήμερα, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των 353.000 Ελλήνων του Πόντου, στις εξετάσεις της Γ' Λυκείου στο μάθημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, το θέμα ήταν απόσπασμα από το λογοτεχνικό έργο του Γιώργου Ιωάννου "Στου Κεμάλ το σπίτι", υπονοώντας το σπίτι όπου έζησε για μερικά χρόνια ο Μουσταφά Κεμάλ, ο μεγάλος σφαγέας του Ελληνισμού και στυγνός δικτάτορας του τουρκικού λαού.
Έτσι, χύνοντας το δηλητήριο της ισοπέδωσης και της προσβολής των νεκρών μας, υπονομεύουν με διάφορες πράξεις αυτό που ψήφισαν το 1994 οι Έλληνες βουλευτές.
Ντροπή και αίσχος άθλιοι βέβηλοι της ιστορίας του λαού μας!
Ντροπή σας.

Τ’ εμέτερα
Ποινικοποίηση της άρνησης και της υπονόμευσης

του Σάββα Καλεντερίδη
Είναι φανερά τα προβλήματα που υπάρχουν στο θέμα της στρατηγικής που πρέπει να ακολουθηθεί στο ζήτημα της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας και της δημιουργίας χειροπιαστών πολιτικών αποτελεσμάτων από το όλο θέμα.
Η Γενοκτονία αναγνωρίστηκε στην Ελλάδα, την Κύπρο και τη Σουηδία, ενώ υπάρχουν αναγνωρίσεις σε τοπικά κοινοβούλια, όπως αυτό της Νοτίου Αυστραλίας και μερικών πολιτειών των ΗΠΑ. Ακόμα και στην περίπτωση που δεχτούμε ότι οι αναγνωρίσεις θα συνεχιστούν και σε άλλες χώρες του πολιτισμένου κόσμου, είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τα πολιτικά αποτελέσματα που θα παραχθούν από τη διαδικασία αυτή, αν δεν διασφαλιστεί η ποινικοποίηση της άρνησης και της υπονόμευσης της Γενοκτονίας. Οι Εβραίοι το κατάφεραν σε αρκετές χώρες, ενώ οι Αρμένιοι το έχουν πετύχει στη Γαλλία και την Ελβετία.
Γιατί πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο να γίνει αυτό;
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ξεκινήσουμε από την ίδια την Ελλάδα. Έχει ψηφιστεί ένας νόμος, με τον οποίο αναγνωρίζεται η 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Με βάση το νόμο αυτό και τις σχετικές εγκυκλίους, εμπλέκεται το σύνολο του κρατικού μηχανισμού σε ολόκληρη την επικράτεια στη διοργάνωση εκδηλώσεων στις οποίες παρίστανται εκπρόσωποι φορέων του Δημοσίου, και την ίδια στιγμή, σε φορείς και ιδρύματα του ελληνικού κράτους αμφισβητείται έμπρακτα η Γενοκτονία και ακυρώνεται στην πράξη ο ίδιος ο νόμος του κράτους.
Με άλλα λόγια, το ίδιο το κράτος υπονομεύει έναν νόμο που ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που κυβερνητικοί παράγοντες και κρατικοί αξιωματούχοι καταθέτουν στεφάνι στο μνημείο του Μουσταφά Κεμάλ, ακυρώνοντας στην πράξη το νόμο που οι ίδιοι ψήφισαν.
Πώς είναι δυνατόν να απαιτούμε από ξένα κοινοβούλια και ξένους πολιτικούς να σηκώνουν το βάρος της αναγνώρισης και να αντιμετωπίζουν τη μήνη της Τουρκίας, όταν Έλληνες πολιτικοί, στρατηγοί και καθηγητές πανεπιστημίου εξυμνούν και εξαγνίζουν τον Κεμάλ;
Αν αυτό δεν είναι εμπαιγμός και υπονόμευση, τότε τί είναι;
Για να μην εξευτελιζόμαστε όλοι εμείς που ζητάμε επιτακτικά τη διεθνοποίηση της Γενοκτονίας, τη στιγμή που κυβερνητικοί, κρατικοί παράγοντες, καθηγητές και δημοσιογράφοι την υπονομεύουν και την ακυρώνουν, είναι απαραίτητο να ψηφιστεί νόμος που θα ποινικοποιεί την υπονόμευση και την αμφισβήτηση της Γενοκτονίας όλων των λαών που υπέστησαν αυτό το απαράγραπτο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, η οποία αμφισβήτηση αποτελεί στην ουσία ηθική αυτουργία στις πολιτικές γενοκτονίας που εφαρμόζει οποιοδήποτε κράτος εναντίον οποιουδήποτε αδύναμου λαού, και ιδιαίτερα στις βάρβαρες και φασιστικές πολιτικές που εξακολουθεί να εφαρμόζει η Τουρκία απέναντι στους Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, στους εγκλωβισμένους της Καρπασίας, στους Πομάκους και τους Αθιγγάνους της Θράκης, στους εναπομείναντες Αρμενίους και Ασσυρίους, στους Κούρδους κ.λπ.
Να απαιτήσουμε ομόφωνα την ποινικοποίηση της υπονόμευσης και αμφισβήτησης της Γενοκτονίας -διαφυλάττοντας και προστατεύοντας την ελευθερία της έρευνας για επιστημονικούς σκοπούς- για να πάψει να εξευτελίζεται ο λαός και η ίδια η πατρίδα μας.
Άλλωστε, αρκετά έχει καταρρακωθεί το κύρος του λαού και της ίδιας της χώρας λόγω της οικονομικής κρίσης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Ας ανακτήσουμε τουλάχιστον το ηθικό μας ανάστημα.
Από την εφημερίδα ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ, φύλλο Μαΐου