Υπό τον τίτλο «Ελληνικές τραγωδίες», ο Χάνσον αναφέρεται στα παράδοξα της Ελλάδας της κρίσης. Στα πανό με το σφυροδρέπανο που αναρτήθηκαν στην Ακρόπολη την ώρα που η Ελλάδα επιδίωκε «να πείσει ξένους καπιταλιστές επενδυτές να σώσουν τον ελληνικό σοσιαλισμό»· στις μολότοφ, τους φόνους, τις ταραχές και τις απεργίες, «ένα χάος που αναμεταδίδεται απευθείας σε όλο τον κόσμο παραμονές της σωτήριας τουριστικής περιόδου».
Η δημοσιονομική κατάσταση είναι δύσκολη και σε άλλες χώρες, αλλά η βίαιη αντίδραση στις κακές ειδήσεις που παρατηρείται στην Ελλάδα είναι μοναδική, υπογραμμίζει ο Χάνσον. Τέσσερις αιώνες υποδούλωσης στους Οθωμανούς έκαναν τους Ελληνες ασεβείς έναντι των κυβερνήσεών τους, τους καλλιέργησαν «το αίσθημα ότι το κράτος είναι αντίπαλος». Επίσης, η σχέση της Ελλάδας με τη Δυτική Ευρώπη ήταν ανέκαθεν αμφιλεγόμενη. Η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους κατά την Δ΄ Σταυροφορία, η γεωγραφική θέση της Ελλάδας στο μέτωπο με το Ισλάμ και η κατοχή της από τους Οθωμανούς έκαναν τη χώρα να χάσει την Αναγέννηση και τη Μεταρρύθμιση. Αργότερα οι Μεγάλες Δυνάμεις ενθάρρυναν και στη συνέχεια πρόδωσαν τη Μεγάλη Ιδέα της αποκατάστασης του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία, ενώ ο εμφύλιος πόλεμος, μετά τις λεηλασίες και τον λιμό κατά τη ναζιστική κατοχή, αφάνισε ακόμη περισσότερους ανθρώπους. «Για τους αμερικανούς σχεδιαστές της ρεαλπολιτίκ του ΝΑΤΟ», γράφει ο Χάνσον, «μια αντιλαϊκή, αυταρχική, αντικομμουνιστική κυβέρνηση ήταν προτιμότερη από μια σοσιαλιστική, ουδέτερη και δημοκρατική Ελλάδα».
Ολα αυτά, γράφει ο Χάνσον, εξηγούν γιατί οι σημερινοί Ελληνες εξαρτώνται από την ξένη «βοήθεια», αλλά είναι και καχύποπτοι απέναντί της. «Εξηγούν γιατί ένας τόσο δημιουργικός, λογικός και ικανός λαός γίνεται τόσο συχνά νευρικός και οργίζεται προς λάθος κατεύθυνση για τα προβλήματα που ο ίδιος δημιουργεί στον εαυτό του», προσθέτει ο αμερικανός ιστορικός. Και καταλήγει:
«Αραγε, θα επιβιώσει η Ελλάδα ως σύγχρονο, επιτυχημένο ευρωπαϊκό κράτος; Κατά μία έννοια είναι δύσκολο να τα καταφέρει, δεδομένων του υπερβολικού χρέους, των δομικών ελαττωμάτων που είναι πλέον φανερά στο νομισματικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των βίαιων μάλλον, παρά ορθολογικών λαϊκών απαντήσεων στην κρίση. Εν τούτοις, δεδομένου του τραγικού παρελθόντος της, η χρηματοπιστωτική κατάρρευση του 2010 ωχριά σε σύγκριση με την οθωμανική κατοχή. Και είναι σίγουρα ήσσονος σημασίας αν τη βάλει κανείς δίπλα στη σφαγή ενός εκατομμυρίου Ελλήνων στη Μικρά Ασία, τον ενδημικό λιμό κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, την αγριότητα του εμφυλίου πολέμου και την ευάλωτη θέση που είχε η Ελλάδα ως χώρα του μετώπου κατά τη διάρκεια της αμερικανοσοβιετικής αντιπαράθεσης.
Η Ελλάδα επιβίωσε από όλα αυτά, όπως θα επιβιώσει και από τη σημερινή κρίση επειδή σε εξαιρετικές περιπτώσεις οι Ελληνες πολύ συχνά αποδεικνύονται ηρωικός λαός. Αυτό δύσκολα το θυμόμαστε στην απόγνωση που μας προκαλεί το αποκαρδιωτικό θέαμα που συνεχίζεται στην Αθήνα, είναι εν τούτοις ιστορική αλήθεια».πηγή ΤΑ ΝΕΑ
