Toν αμφισβήτησαν, τον έθι
ξαν, τον έβρισαν, τον χλεύασαν αλλά αυτός δεν μάσησε. Να και κάτι κοινό μεταξύ των Παπανδρέου...
Είχαμε γράψει και παλαιότερο ότι ο πρωθυπουργός δεν ήθελε μια κοινή λύση για την Ελλάδα. Ήθελε να δημιουργήσει κάτι νέο, κάτι σταθερό που θα μείνει κληρονομία για όλους. Γνώριζε καλύτερα από τον καθένα ότι αν η Ελλάδα σωζόταν με κάποιο...μαγικό κόλπο, τότε σύντομα θα χρειαζόταν..άλλο ένα!
Πήρε τα μέτρα πριν του τα ζητήσει κανείς. Θα ήταν επιζήμια για την ψυχολογία ενός ολόκληρου Έθνους η στυγνή επιβολή των μέτρων από το ΔΝΤ. Εφαρμόζοντας τα μέτρα πριν την ώρα τους, ο Παπανδρέου εξέπεμψε ένα σαφές μήνυμα αποφασιστικότητας και σοβαρότητας προς τους ενδιαφερόμενους.
Τα υπόλοιπα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Η αυθόρμητη εκδήλωση συμπαράστασης της Γαλλίας κι αρκετών άλλων χωρών προς την Ελλάδα έπεσε πάνω στην αντίδραση της Γερμανίας. Γρήγορα, το πρόβλημα έγινε ευρωπαϊκό. Αυτές τις ημέρες δεν συγκρούστηκε η Ελλάδα με τη Γερμανία. Συγκρούστηκαν δυο διαφορετικές νοοτροπίες.
Η μια είναι αυτή της Γερμανίας που πρεσβεύει μια Ευρώπη του ορθολογισμού και της άτεγκτης τήρησης των Συνθηκών σε κάθε περίπτωση. Η άλλη είναι αυτή της Γαλλίας και των κεντροαριστερών κυβερνήσεων της Ευρώπης η οποία θέλει την Ένωση όχι μόνο σαν ένα φορέα διευκόλυνσης των....
...οικονομικών συναλλαγών αλλά ως μια υπερεθνική "κυβέρνηση" που επιδιώκει τη σύγκλιση των δυτικών χωρών προς όφελος των αδύναμων χωρών.
Οι χώρες αυτές συσπειρώθηκαν μπροστά στο ενδεχόμενο διάλυσης της Ευρωζώνης το οποίο θα ευνοούσε μονάχα τους ισχυρούς, δηλαδή τη Γερμανία τη χώρα με το 5ο υψηλότερο ΑΕΠ στον κόσμο και με τον μεγαλύτερο πληθυσμό στην Ένωση. Ο Παπανδρέου έπαιξε έξυπνα. Άκουσε τον Μετβέντεφ να του προτείνει το ΔΝΤ, επισκέφθηκε τον Ομπάμα και για το τέλος άφησε την επίσκεψη στην Ουγγαρία που ήδη είχε προσφύγει στο ΔΝΤ. Ο συμβολισμός σαφής.
Θα μου πείτε όμως ότι η Γερμανία τελικά δεν έχασε και τίποτα. Η αλήθεια είναι αυτή ή μάλλον περίπου αυτή...Η Γερμανία επιχείρησε χωρίς καμία αναστολή να ελέγξει την Ένωση. Ο Γολιάθ βρήκε απέναντι του τον Δαυίδ δηλαδή την Ελλάδα. Ο Δαυίδ δεν κρατούσε σφεντόνα. Κρατούσε απλά το νήμα της ισορροπίας του ευρώ. Όταν αυτό κουνήθηκε, γύρω από τον Δαυίδ συσπειρώθηκαν οι υποψήφιοι διάδοχοι του. Ο Γολιάθ κατάλαβε ότι δεν υπήρχε λόγος να τους συντρίψει όλους. Έκανε πίσω...
Έκανε όμως κι ένα λάθος. Έφυγε αφήνοντας πίσω του ένα νέο θεσμό. Και οι θεσμοί είναι για να τηρούνται "αυστηρά" κι "άτεγκτα" κ.Μέρκελ...
Όλα αυτά δεν ήταν καθόλου αυτονόητα. Ήταν σκέψεις και ιδέες του Γιώργου Παπανδρέου ο οποίος πήρε ένα μεγάλο ρίσκο. Του βγήκε. Κέρδισε τον πόλεμο κι όχι μια απλή μάχη. Τώρα πρέπει να κερδίσει και τον εμφύλιο που συνήθως ακολουθεί.
http://www.parapolitiki.com/2010/03/blog-post_26.html
