Μας κατηγορεί μεταξύ άλλων γιατί χρησιμοποιούμε ακόμη την Ελληνική γραφή(!), γιατί βγαίνουμε για φαγητό και διασκέδαση, για τη θρησκεία, τις ιδιωτικές συλλογές με αρχαία αντικείμενα, ενώ οι Έλληνες χαρακτηρίζονται επίσης ως παρελθοντολάγνοι και εθνικιστές...
«Οι Έλληνες δεν αντιμετωπίζουν ποτέ και πουθενά προβλήματα ενσωμάτωσης. Παντού νοιώθουν σαν στο σπίτι τους. Το συμπαθητικό αυτό μικρό έθνος μοιάζει να μην έχει έγνοιες και να χορεύει πάντα σαν τον Αλέξη Ζορμπά. Οι Έλληνες αισθάνονται σαν πατέρες των υπολοίπων ευρωπαϊκών κρατών και δεν θα είχαν καμία δυσκολία να ζήσουν και χωρίς κυβέρνηση. Γιατί να αλλάξει κάποιος, που είναι ήδη τέλειος;», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Και το 11σέλιδο(!) παραλήρημα συνεχίζεται: «οι Έλληνες αποτελούν μοναδικό είδος, γιατί μόνο αυτοί χρησιμοποιούν την ελληνική γραφή. Η διαγραφή των αρχαίων ελληνικών δεν τίθεται καν ως θέμα. Η προφορά και η σημασία των λέξεων έχουν, ωστόσο, αλλάξει. Τα αρχαία ελληνικά είναι υποχρεωτικό μάθημα από την Α’ Γυμνασίου. Σαν να λέμε ότι οι Γερμανοί μαθητές θα πρέπει να μάθουν γοτθικά. Τα τοπωνύμια στις πινακίδες των δρόμων γράφονται και με λατινικούς χαρακτήρες (στα αγγλικά, λένε οι Έλληνες). Ενιαίοι κανόνες, όμως, δεν φαίνεται να υπάρχουν και το ίδιο τοπωνύμιο μπορεί κανείς να το απαντήσει γραμμένο και με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Οι κανόνες υπάρχουν, άλλωστε, για να παραβιάζονται».
Τα «καρφιά» συνεχίζονται με σχόλια για την κατάσταση στους δρόμους, τις εξόδους για φαγητό και διασκέδαση, την θρησκεία και τις ιδιωτικές συλλογές με αρχαία αντικείμενα, ενώ οι Έλληνες χαρακτηρίζονται επίσης ως παρελθοντολάγνοι και εθνικιστές. Παράλληλα, ο συντάκτης δεν παραλείπει να καυτηριάσει και την έλλειψη ομοψυχίας μεταξύ των Ελλήνων, λέγοντας χαρακτηριστικά: «δεν είναι τυχαίο ότι ο εμφύλιος πόλεμος (1944 - 1949) κόστισε τη ζωή σε περισσότερους ανθρώπους απ’ ό,τι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος». Προφανώς, ο κ. Botig δεν βρήκε άλλο τρόπο να «μπαλώσει» τα εγκλήματα των συμπατριωτών του και τις θηριωδίες εις βάρος της ανθρωπότητας.
Τέλος, απαντώντας σε όσους περιμένουν αποτελέσματα από τα οικονομικά μέτρα στην Ελλάδα, αναφέρει: «οι ρίζες της διαφορετικότητας των Ελλήνων είναι βαθιές και δεν θα πρέπει να αναμένεται κάτι περισσότερο από μία επιδερμική αλλαγή».
Πηγή
Σχόλιο Ιστολογίου: Αν ήταν η ζήλια ψώρα θα είχε κολλήσει όλη η χώρα... συνεχίστε αγαπητοί μου γερμανοί δημοσιογράφοι... Συνεχίστε να γράφετε αυτά που σας εκθέτουν
Διαβάστε πως παρουσιάζει του Έλληνες «ρεπορτάζ» του Klaus Bötig στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού FOCUS με τον τίτλο «Μπορεί κανείς να καταλάβει τους Έλληνες;»:
«Οι Έλληνες δεν αντιμετωπίζουν ποτέ και πουθενά προβλήματα ενσωμάτωσης. Παντού νοιώθουν σαν στο σπίτι τους. Το συμπαθητικό αυτό «εθνάκι» (!!!) μοιάζει να μην έχει έγνοιες και να χορεύει πάντα σαν τον Αλέξη Ζορμπά. Οι Έλληνες αισθάνονται σαν πατέρες των υπολοίπων ευρωπαϊκών κρατών και δεν θα είχαν καμία δυσκολία να ζήσουν και χωρίς κυβέρνηση. Γιατί να αλλάξει κάποιος, που είναι ήδη τέλειος;
Γλώσσα και γραφή: Χωρίς κανόνες δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Οι Έλληνες αποτελούν μοναδικό είδος. Μόνο αυτοί χρησιμοποιούν την ελληνική γραφή. Η διαγραφή των αρχαίων ελληνικών δεν τίθεται καν ως θέμα. Η προφορά και η σημασία των λέξεων έχουν, ωστόσο, αλλάξει. Τα αρχαία ελληνικά είναι υποχρεωτικό μάθημα από την Α’ Γυμνασίου. Σαν να λέμε ότι οι Γερμανοί μαθητές θα πρέπει να μάθουν γοτθικά. Τα τοπωνύμια στις πινακίδες των δρόμων γράφονται και με λατινικούς χαρακτήρες (στα αγγλικά, λένε οι Έλληνες). Ενιαίοι κανόνες, όμως, δεν φαίνεται να υπάρχουν και το ίδιο τοπωνύμιο μπορεί κανείς να το απαντήσει γραμμένο και με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Οι κανόνες υπάρχουν, άλλωστε, για να παραβιάζονται.
Εγωισμός και αίσθηση του «εμείς»: Όλοι εναντίον όλων, αλλά ενωμένοι κατά του εχθρού.
Στους δρόμους ισχύει το «όλοι εναντίον όλων» και προπάντων κατά των πεζών. Η διχόνοια είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο εμφύλιος πόλεμος (1944-1949) κόστισε τη ζωή σε περισσότερους ανθρώπους απ’ ό,τι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. «Είσαι δικός μας», είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορούν να κάνουν οι Έλληνες σε κάποιον ξένο.
Παρελθοντολάγνοι: Περί ανθρώπων και Ελλήνων.
Η «Κωνσταντινούπολη» ακόμη και σήμερα ονομάζεται Κωνσταντινούπολη. Σε εκκλησίες και μονές κυματίζει η σημαία του Βυζαντίου δίπλα στην ελληνική, ενώ τα σχολικά βιβλία καλλιεργούν απροκάλυπτα το σοβινισμό.
Η παρέα μετράει: Η κοινότητα της μίας στιγμής.
Οι περισσότεροι Έλληνες είναι κοινωνικοί άνθρωποι. Σπάνια τρώνε μόνοι τους έξω. Η έννοια της παρέας εμπεριέχει και μία αποκλειστικότητα. Κάθε παρέα διεκδικεί την πίστα για τον εαυτό της και πληρώνει τους μουσικούς για τις παραγγελίες της.
Διαφορετικές συνήθειες στο φαγητό: Ψευτοδιαμάχες για τον λογαριασμό.
Όλοι παραγγέλνουν, τα πιάτα τοποθετούνται στο μέσο του τραπεζιού, ο καθένας τρώει και πίνει όσο θέλει. Όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού, αρχίζουν τα ψευτομαλώματα. Όλοι αγωνίζονται να πληρώσουν τον λογαριασμό. Και όσον αφορά το φιλοδώρημα, το ποσό του δεν δηλώνεται προφορικά, αλλά αφήνεται στο τραπέζι, καθώς φεύγει η παρέα.
Τα Ουράνια προς βοήθεια των Ελλήνων: Νέοι Άγιοι για νέα προβλήματα.
Το 97% των Ελλήνων έχουν βαπτιστεί χριστιανοί ορθόδοξοι. ΟΙ Άγιοι εμφανίζονται ως Υπουργοί και Υφυπουργοί του Θεού στα εικονίσματα, που δεν απαντώνται μόνο στις αναρίθμητες εκκλησίες και μονές, αλλά και σε διαμερίσματα, ταβέρνες, σούπερ μάρκετ και νυχτερινά μαγαζιά. Όποιος έχει προβλήματα, απευθύνεται στους Αγίους. Κάθε Άγιος έχει και δικό του χαρτοφυλάκιο.
Χωρίς χώρο και χρόνο: Περιμένοντας το αύριο.
Η λέξη «αύριο» έχει ευρύτατη σημασία. Κυρίως χρησιμοποιείται για να μετατίθενται θέματα προς διεκπεραίωση στο μέλλον. Υπάρχουν μεν ταχυδρομικοί κώδικες και ονομασίες οδών (που τις ξέρει μόνο ο ταχυδρόμος), αλλά μόνο σποραδικά βλέπει κανείς αριθμούς σε σπίτια και καταστήματα.
Μία προφορική κοινωνία: Καλύτερα να ρωτάει κανείς παρά να ψάχνει.
Οι Έλληνες δεν συμπαθούν τους χάρτες. Λίγοι αγοράζουν ταξιδιωτικούς οδηγούς και συστήματα πλοήγησης. Προτιμούν να ρωτούν. Απέναντι σε στοιχεία και πληροφορίες που παρέχονται γραπτώς θα πρέπει κανείς να είναι επιφυλακτικός. Οι ώρες κοινού των Μουσείων, όπως αναγράφονται στις ιστοσελίδες τους, σπάνια ισχύουν. Καλύτερα να τηλεφωνήσει κανείς.
Δημιουργικότητα: «Έχω έμπνευση».
Πολλοί Έλληνες είναι δημιουργικοί/εφευρετικοί – όχι μόνο στο μαγείρεμα στατιστικών στοιχείων. Δεν είναι τυχαίο που στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά ιδιωτικά μουσεία με περίεργες συλλογές.
Έλληνες σε διακοπές: Ονειρεμένο δωμάτιο με τζακούζι.
Οι Έλληνες κάνουν πολύ ευχαρίστως διακοπές. Κατά προτίμηση με την παρέα κάπου στην Ελλάδα. Πολλοί ξενώνες έχουν χτιστεί με χρηματοδότηση της Ε.Ε. Αντί, όμως, οι ιδιοκτήτες να διαμορφώσουν απλά δωμάτια, φτιάχνουν διαμερίσματα γαι τα παιδιά τους (για όταν μεγαλώσουν). Αυτό το θέμα δεν έχει απασχολήσει κανέναν προς το παρόν στις Βρυξέλλες».
http://www.focus.de/reisen/reisefuehrer/griechenland/tid-17311/kulturschock-griechenland-kann-man-die-griechen-verstehen_aid_481961.html
