Αρχικά ο όρος ΜΚΟ παρέπεμπε σε διεθνείς οργανώσεις που στηρίζονταν στην ιδιωτική πρωτοβουλία και είχαν κοινωφελείς σκοπούς,ανθρωπιστικούς,περιβαλλοντολογικούς και πάντως καμία σχέση με τον κρατικό κορβανά.
Στην πορεία όμως το δαιμόνιο της φυλής κατάλαβε πως οι ΜΚΟ είναι το προσφορότερο όχημα μεταφοράς κρατικού χρήματος στους ιδιώτες (συγγενείς,φίλους,κουμπάρους,χωριανούς) με τις κατάλληλες άκρες στα υπουργεία,στις γενικές γραμματείες και στα πολιτικά κόμματα.
Πολύ γρήγορα οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις εξελίχτηκαν σε Μπίζνες Καλά Οργανωμένες!
Ξεφύτρωναν σαν τα άγρια χόρτα σε παρθένα εδάφη και πολλαπλασιάζονταν γρηγορότερα κι από τον καρκίνο.
Κατάντησαν αιμορραγούσα πληγή στα σωθικά του κράτους,βδέλλες στο σώμα της οικονομίας!
Δεν άργησαν να γίνουν γνωστά και τα πρώτα σκάνδαλα με κυριότερο αυτό της Αλληλεγγύης της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Επίσης χθεσινό δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας δείχνει την κατασπατάληση κονδυλίων επί υφυπουργίας Ευριπίδη Στυλιανίδη στο υπ.Εξωτερικών που ήταν αρμόδιος για τις ΜΚΟ.
Στο δε ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ μπορείτε να διαβάσετε για τα σκάνδαλα των περιβαλλοντικών ΜΚΟ!
Μιλάμε για μάστιγα,για άγριο φαγοπότι των επιτήδειων την ώρα που η κυβέρνηση υποτίθεται πως ψάχνει εναγωνίως πόρους για να ξεβαλτώσουμε.
Κι όμως δεν βρίσκεται ένας χριστιανός να κλείσει τις χρυσοφόρες κάνουλες των επιδοτήσεων προς τις Μ(πίζνες) Κ(αλά) Ο(ργανωμένες).
Βέβαια όπως σ' όλες τις περιπτώσεις μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά!
Κανένας δεν αμφιβάλει πως υπάρχουν ΜΚΟ που προσφέρουν κοινωνικό έργο αλλά,οι κομπιναδόροι κατάφεραν να τις επισκιάσουν.
Διαβάστε εδώ ένα κατάλογο χρηματοδοτήσεων μόνο για τα έτη 2003 και 2004 να διαπιστώσετε την έκταση που έχει πάρει το θέμα του αρμέγματος του δημόσιου ταμείου από οργανώσεις που δεν έχουν καμία σχέση θεωρητικά με το κράτος.
Υπάρχουν άνθρωποι που χρημάτισαν και Υπουργοί των οποίων η μόνη εργασία είναι στέλεχος ΜΚΟ.
