Σε μεγάλη μερίδα του κόσμου έχει μείνει μόνο μια αόριστη ελπίδα για το μέλλον αυτού του τόπου.Η μεγάλη νίκη και επιδίωξη για την οποία εργάστηκαν οι εντός και εκτός συνόρων εχθροί της πατρίδας είναι η απογοήτευση που κατάφεραν να σπείρουν στον Ελληνικό λαό.
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει την φράση "όλοι ίδιοι είναι".
Και ακόμα περισσότερες "στην Ελλάδα δεν αλλάζει τίποτα".
Φέραμε τον γέρο Καραμανλή και είδαμε να παραδίδεται η Κύπρος που ήταν...μακριά
Πιστέψαμε στην αλλαγή και πήραμε για αντάλλαγμα αισχρό κομματισμό και λιτότητα.
Φτάσαμε στο σημείο να κάνουμε αποστάτη πρωθυπουργό για να...ξεχάσουμε την Μακεδονία μας και να πλουτίσουμε με το αλήστου μνήμης 0+0=11.
Στραφήκαμε στον καθηγητή Σημίτη πιστεύοντας σε μια τεχνοκρατική προσέγγιση απαλλαγμένη απο κομματικές αγκυλώσεις και πήραμε "Πάγκαλους",προδοσίες και ευχαριστήρια στους Αμερικάνους.
Κάναμε Ολυμπιακούς αγώνες με σκοπό να νοιώσουμε περήφανοι και να αφήσουμε μια σύγχρονη υποδομή στις επόμενες γενιές και είδαμε την υπερχρέωση της Ελλάδας,τον υπερπλουτισμό των εργολάβων την επίπλαστη ευημερία και την ακολουθούμενη φτώχεια.
Πιστέψαμε στην αναδιοργάνωση του κράτους του ανηψιού.Που όμως εννοούσε την αλλαγή φρουράς των κλεφτών και λαμογιών.Με αποτέλεσμα τον διπλασιασμό του δημόσιου χρέους.
Και ερχόμαστε στο σήμερα με την προτεραιότητα της σημερινής κυβέρνησης να είναι όχι η καλυτέρευση της ζωής των Ελλήνων πολιτών και η διόρθωση έστω κάποιων από τις αδικίες του παρελθόντος αλλά το βόλεμα των λαθρομεταναστών και η συνέχιση της πολιτικής που αποβλέπει στην διατήρηση των συντεχνιών,των εργατοπατέρων,των δημοσιοτεμπέληδων και αυτών που έχουν ως επάγγελμα την εθνική μειοδοσία.
Κάποιοι θα με πουν μηδενιστή.Δεν είναι όμως έτσι. Ας δούμε όλα αυτά τα χρόνια τι κέρδισε ο Ελληνικός λαός και τι αυτοί που απαγγέλλονταν την καλυτέρευση της ζωής του και την αναβάθμιση του ρόλου της πατρίδας διεθνώς.Η σύγκριση δεν υφίσταται.
Ψίχουλα χρέη και φόροι για τον κοσμάκη. Βίλες παχυλοί μισθοί και οικονομικά σκάνδαλα για τους εθνοπατέρες και την ελίτ των εκδοτών,εργολάβων,δημοσιογράφων,δικαστικών και όλων
αυτών που σέρνονται δημοκρατικά ξοπίσω τους έτοιμοι και πρόθυμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που αφελώς ή και από συμφέρον πιστεύουν ακόμα σε αυτή την μορφή "δημοκρατίας" και ζητούν την ψήφο των πολιτών ώστε να...αλλάξουν τα πράγματα.
Πόσο όμως αυτό είναι δυνατόν από τα υπάρχοντα κόμματα με δεδομένο τον πλήρη έλεγχο των ΜΜΕ,την απογοήτευση που προείπαμε και την πλύση εγκεφάλου στην νεολαία;
Και μόνο οι αριθμοί είναι αμείλικτοι στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν περίπου 6 εκατ. πολίτες. Με 800.000 δημόσιους υπάλληλους,250.000 συμβασιούχους που βρίσκονται σε...αναμονή,άγνωστος αριθμός ψηφοφόρων που πήραν τις Α ή Β υποσχέσεις. Αν σε αυτούς προστεθούν αυτοί που ψήφισαν ότι και ο..μπαμπάς και παλιότερα ο..παππούς τότε καταλαβαίνουμε ότι το παιχνίδι είναι τελειωμένο πριν ακόμα αρχίσει.
Άλλωστε πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα αυτά τα χρόνια έχει δημιουργηθεί ένα σύστημα διακυβέρνησης το οποίο "δημοκρατικά" αποκλείει οποιονδήποτε προσπαθεί να το αλλάξει και δεν είναι οι πολιτικοί το σύστημα αυτοί απλά το δημιούγησαν.Τα τελευταία 20 χρόνια το σύστημα πορεύεται μόνο του ανάλογα τα συμφέροντα του και απλά οι πολιτικοί ακολουθούν εξυπηρετώντας ή απλά ανεχόμενοι ώστε να διατηρούν τα προνόμια,την προβολή και τις καρέκλες τους.
Συμπέρασμα:Προσωπικά πιστεύω ότι σήμερα δεν υπάρχει δημοκρατία. Και μόνο ότι πιάνουν κάποιοι πολιτικοί αυτή την λέξη στο στόμα τους είναι ιεροσυλία.Οτι χρειάζεται η οικονομία αυτή την στιγμή δηλαδή γενναία μέτρα το ίδιο ακριβώς "ηλεκτροσόκ" χρειάζεται και το πολίτευμα. Μια γενναία λαϊκή αντίδραση που θα ανατρέψει τα πολιτικά λαμόγια που έχουν εγκατασταθεί στο σβέρκο των Ελλήνων και θα επαναφέρει την δημοκρατία στην πραγματική της διάσταση που είναι η υπηρεσία των πολιτών.
