3 Ιανουαρίου 2010

Η «επέμβαση ρουτίνας» ήταν μοιραία για τον Ν. Κακαουνάκη


Βαρύ «κατηγορώ» προς τους γιατρούς του «Ευαγγελισμού» διατυπώνει η οικογένεια του δημοσιογράφου Νίκου Κακαουνάκη, καταλογίζοντάς τους σοβαρές ευθύνες για το γεγονός ότι μία «επέμβαση ρουτίνας» οδήγησε στον θάνατο τον άνθρωπό τους. Σε επιστολή της οικογένειας στα «ΝΕΑ»δημοσιεύθηκε χθες και στο «ΚΑΡΦΙ»περιγράφεται στιγμή προς στιγμή πώς ο Νίκος Κακαουνάκης, που κηδεύεται σήμερα στις 3 το απόγευμα στο Καστέλλι Χανίων, έχασε τη μάχη, κάνοντας το «τελευταίο ρεπορτάζ της ζωής του».

Η οικογένεια είναι κατηγορηματική: «Την απλή επέμβαση ρουτίνας ακολούθησαν τρία χειρουργεία σε 15 μέρες, με λανθασμένες εκτιμήσεις και ατυχείς χειρουργικούς χειρισμούς».

Η επιστολή της οικογένειας του Νίκου Κακαουνάκη ακολουθεί:

«Ο Νίκος έδωσε την τελευταία του μάχη και την έχασε.

Αιτία; Μια επέμβαση ρουτίνας όπως τον διαβεβαίωναν οι γιατροί του στον Ευαγγελισμό.

Και από εκεί ξεκίνησε η περιπέτειά του.

Την απλή επέμβαση ρουτίνας ακολούθησαν τρία χειρουργεία σε 15 ημέρες με λανθασμένες εκτιμήσεις και ατυχείς χειρουργικούς χειρισμούς. Με παραπληροφόρηση στην οικογένειά του και διαβεβαίωση ότι όλα πάνε καλά.

Με υπεροψία και άρνηση συνεργασίας, με απρεπή συμπεριφορά για να μην εμφανιστούν τα λάθη, για να μην πάρουν την ευθύνη.

Οι γιατροί που χειρούργησαν τον Νίκο στον Ευαγγελισμό είχαν το θράσος, όσο ακόμα εκείνος πάλευε για τη ζωή του και η οικογένειά του αγωνιούσε έξω από την Εντατική στο ΙΑΣΩ GΕΝΕRΑL, γνωρίζοντας ότι στο τελευταίο χειρουργείο είχαν πια αποκαλυφθεί τα λάθη τους, να δηλώσουν: “Δεν έγινε κανένα λάθος, απλώς ο κ. Κακαουνάκης ήταν άτυχος”.

Και έκαναν την απρέπεια παραβιάζοντας κάθε έννοια δεοντολογίας και το ιατρικό απόρρητο να δημοσιοποιήσουν ιατρικά στοιχεία στα οποία είχαν πρόσβαση μόνο επειδή εκείνος τους εμπιστεύτηκε τη ζωή του.

“Ήταν,είπαν,ασθενής με ήδη βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό και από το πρώτο χειρουργείο αφαίρεσης πολύποδα,παρουσίασε μια σπάνια νέα ασθένεια, την οποία όχι μόνο ο αδύναμος οργανισμός του δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει,αλλά παρουσίασε ένα σπάνιο σύνδρομο που έχει εμφανιστεί μόλις 60 φορές ως περιστατικό σε όλον τον κόσμο! Για τον λόγο αυτό, ισχυρίζονται, ότι οδηγήθηκαν σε τρία διαδοχικά χειρουργεία, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη νέα ασθένεια, που παρουσίαζε συνεχώς μεταλλάξεις και επιπλοκές”. Ερωτηματικά. Και δεν εξηγούν γιατί ενώ, όπως λένε, ήταν ασθενής με βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό, δεν ενημέρωσαν την οικογένειά του για την επικινδυνότητα της επέμβασης. Αντίθετα τους διαβεβαίωναν ότι είναι μια επέμβαση ρουτίνας και ότι δεν χρειαζόταν να ζητηθεί δεύτερη γνώμη. Δεν εξηγούν γιατί, ενώ θα μπορούσε η επέμβαση να γίνει ενδοσκοπικά, ο χειρουργός αποφάσισε να προχωρήσει σε χειρουργείο.

Μιλάνε για επιπλοκές και σπάνιες αρρώστιες αλλά αποκρύπτουν, σκόπιμα βεβαίως, ότι ο Νίκος άντεξε τέσσερα χειρουργεία και νικήθηκε από τη λοίμωξη που προκλήθηκε στο πρώτο χειρουργείο. Δεν λένε τίποτα για το ότι στο δεύτερο χειρουργείο διαπίστωσαν ότι υπήρχε ήδη διαφυγή μικροβίων από το πρώτο χειρουργείο, την απλή επέμβαση ρουτίνας και το απέκρυψαν- κάτι που εμείς το μάθαμε το βράδυ που ο Νίκος έφυγε, από γιατρό του Ευαγγελισμού, στον οποίο το αποκάλυψαν.

Για το ότι τρεις μέρες μετά, στις 3 Δεκεμβρίου, ενώ στις 9 το πρωί, χειρουργός και παθολόγος διαβεβαίωναν ότι όλα πάνε καλά, μία ώρα αργότερα μας ανακοίνωσαν ότι τον βάζουν ξανά χειρουργείο γιατί κινδυνεύει η ζωή του. Χωρίς να μας δώσουν καν την ευκαιρία να επιλέξουμε χειρουργό της εμπιστοσύνης μας αυτή τη φορά.

Ξεχνάνε ότι μετά το χειρουργείο αυτό μας διαβεβαίωσαν ότι αυτή τη φορά αντιμετώπισαν το θέμα ριζικά, ενώ την προηγούμενη φορά είχαν ξεγελαστεί.

Δεν εξηγούν γιατί ενώ έβλεπαν έναν άρρωστο χειρουργημένο ήδη 3 φορές να έχει για 10 μέρες πυρετό, παραισθήσεις, πρησμένη κοιλιά και αναπνευστικά προβλήματα, καθησύχαζαν την οικογένειά του, μέχρι την εισαγωγή στην Εντατική στις 12 Δεκεμβρίου, ότι όλα πάνε καλά και ότι φταίει ένα φάρμακο που έδωσαν για να τον ηρεμήσουν.

Δεν εξηγούν γιατί ενώ οι γιατροί στην Εντατική επέμεναν ότι το πρόβλημα είναι χειρουργικό εκείνοι επέμεναν ότι χρειάζεται μόνο συντηρητική αγωγή.

Δεν εξηγούν γιατί αρνήθηκαν να συνεργαστούν με τους γιατρούς που καλέσαμε βλέποντας τον άνθρωπό μας να χάνεται.

Μιλάνε σήμερα, και μάλιστα στον Τύπο, για σπάνια αρρώστια, ενώ μας διαβεβαίωναν ότι δεν τους ανησυχεί.

Δεν εξηγούν γιατί απαξίωσαν να παρουσιαστούν στο ιατρικό συμβούλιο, αλλά ειδοποίησαν ότι κατά τη γνώμη τους χρειάζεται μόνο συντηρητική αγωγή, τη στιγμή που οι γιατροί της Εντατικής είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά και έλεγαν ότι ο άνθρωπος θα χαθεί.

Δεν ξέρουν ίσως ότι η κόρη του, περιμένοντας να πάρει το πρακτικό του χειρουργείου για να σταλεί στην Αμερική, άκουσε τον δεύτερο χειρουργό να δηλώνει ότι εγώ “αυτό δεν το υπογράφω, υπόγραψέ το εσύ”.

Θεώρησαν ότι με ένα κατασκευασμένο χειρόγραφο πρακτικό, που υπέγραψε μόνο ο ένας από τους δύο χειρουργούς, θα έσβηναν τα λάθη; Αλήθεια ο Ευαγγελισμός δεν κρατάει επίσημα πρακτικά των χειρουργείων;

Ψυχολογική τρομοκρατία. Δεν θα ξεχάσουμε τους κακοήθεις υπαινιγμούς κατά των γιατρών που προσπάθησαν να βοηθήσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι στελέχη του Ευαγγελισμού είπαν ότι “τον Κακαουνάκη τον έφαγε η υπεροψία των γιατρών του”.

Ούτε την ψυχολογική τρομοκρατία που άσκησαν για να μη γίνει η τελευταία προσπάθεια. Σαν Θεοί είχαν αποφασίσει για τη μοίρα του.

Δεν θα κατηγορούσαμε κανέναν για ένα ιατρικό λάθος. Πιστεύουμε όμως ότι ο τρόπος που χρησιμοποίησαν για να το καλύψουν ήταν εγκληματικός και στοίχισε μια ζωή. Όλα αυτά δεν θα γυρίσουν τον Νίκο πίσω.

Όμως εμείς πιστεύουμε ότι έχουμε υποχρέωση σε εκείνον να τα γράψουμε σήμερα. Γιατί κάποιοι γιατροί είχαν την απρέπεια να δηλώσουν “ ο κ. Κακαουνάκης ήταν άτυχος” ενώ η μόνη του ατυχία είναι ότι τους εμπιστεύτηκε.

Γιατί αυτά συμβαίνουν στον Ευαγγελισμό, το μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, το οποίο καταρρέει από τις προσωπικές διαμάχες ορισμένων γιατρών και οι άξιοι γιατροί φεύγουν, ο ένας μετά τον άλλο, καθώς αδυνατούν να ασκήσουν το λειτούργημά τους.

Και αυτό είναι ένα θέμα μεγαλύτερο από τον δικό μας πόνο και την “ατυχία” του Νίκου.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ»


Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/01/blog-post_7507.html#ixzz0bV8Xxv6l