Δικαίωμα αποζημίωσης σε περίπτωση θανάτου ή τραυματισμού λόγω των διαφημιστικών πινακίδων. Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις υπ’ αριθμ. 168 και 169/2010 αποφάσεις της, απέρριψε τις αιτήσεις του ελληνικού Δημοσίου και του Δήμου Παπάγου με τις οποίες ζητούσαν να αναιρεθούν δύο αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών που επιδίκασαν το ποσό των 117.388,11 ευρώ στον δικηγόρο Αθανάσιο Τσιώκο - Πλαπούτα.
Το ποσό αυτό επιδικάστηκε υπέρ του κ. Τσιώκου ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης για τον θάνατο του παιδιού του. Ειδικότερα, στις 12 Φεβρουαρίου 2000 σκοτώθηκε το 33χρόνο παιδί του από πρόσκρουση του αυτοκινήτου το οποίο οδηγούσε σε διαφημιστική πινακίδα στην Λεωφόρο Κατεχάκη. Το χρηματικό ποσό θα καταβληθεί ή από το Δημόσιο ή από τον Δήμο Παπάγου.
Όπως αναφέρεται στις αποφάσεις του ΣτΕ, η πινακίδα είχε τοποθετηθεί από διαφημιστική εταιρεία μετά από μίσθωση που είχε κάνει, του αναγκαίου χώρου για την τοποθέτησή της, από τον Δήμο Παπάγου.
Η Ολομέλεια έκρινε ότι οι διατάξεις του Ν. 2696/1991 που επιτρέπουν «την εγκατάσταση διαφημίσεων επί του οδοστρώματος και των πεζοδρομίων οδών ευρισκομένων εντός κατοικημένων περιοχών (με όριο ταχύτητας μέχρι 70 χιλ./ώρα) και αναγνωρίζοντας στην διοίκηση την δυνατότητα χορηγήσεως αδειών εγκαταστάσεως διαφημίσεων και στους ανωτέρω χώρους, είναι αντίθετες προς την Διεθνή Σύμβαση της Βιέννης».
Στις αποφάσεις αναφέρεται ακόμη, ότι οι οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Δήμοι - Κοινότητες) υποχρεούνται να αφαιρούν τις υπαίθριες διαφημιστικές πινακίδες που υπάρχουν στις λεωφόρους και τους δρόμους και αν δεν το κάνουν πρέπει να τις αφαιρεί η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων του ΥΠΕΧΩΔΕ, καθώς η τοποθέτησή τους είναι αντίθετη στις διεθνείς συμβάσεις της Βιέννης (8.11.1968) για την οδική κυκλοφορία, την οδική σήμανση, την ελληνική νομοθεσία (Ν. 2696/1999 και 2946/2001) και τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας
