Ο δημοσιογράφος εντοπίζει που θέλει να παρουσιάσει και που πιστεύει ότι αφορά άμεσα τη κοινή γνώμη,στη συνέχεια οφείλει να ερευνήσει το θέμα βαθύτερα πολύπλευρα και να συλλέξει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες
.
Στη Χώρα μας πάει πολύς καιρός που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ της πραγματικής έννοιας μιας λέξης και αυτού που βιώνουμε, πίσω από αυτές τις έννοιες, που μόνο με τον υπερρεαλισμό, την σάτιρα και την τέχνη, μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτή την τραγική κατάσταση.
Δημοσιογραφία είναι, όπως και η λέξη το λέει, ο δημόσιος λόγος. Ο λόγος που είτε γράφεται είτε εκφωνείται και έχει σχέση με τα πράγματα του Δήμου και τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας.
Στον αντίποδα της πολιτικής εξουσίας, η δημοσιογραφία έχει χρέος και καθήκον με τον δημόσιο λόγο που γράφει ή εκφωνείται να αναδεικνύει τα μεγάλα προβλήματα, να ασκεί έλεγχο στην πολιτική εξουσία γι αυτά που κάνει και γι αυτά που είτε κάνει πλημμελώς είτε δεν ακουμπά καθόλου.
Αντί αυτού, μια απίστευτη φλυαρία διατρέχει σχεδόν το σύνολο του δημοσιογραφικού κόσμου, κυρίως του ηλεκτρονικού αλλά και του έντυπου.
Η τεράστια διαπλοκή που έχει πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια μεταξύ πολιτικής εξουσίας και δημοσιογραφίας έχει δημιουργήσει τέτοιες σχέσεις, που ότι περικλείεται στην αρχική έννοια των όρων έχει εξαφανιστεί και αλλοιωθεί .
Ο συνήθης δημοσιογραφικός λόγος αναδεικνύει το ασήμαντο για σημαντικό, το δευτερεύον για πρωτεύον. Ο κάθε πολίτης ακόμα και αυτός που ζει μακριά από τα δημόσια πράγματα, αντιλαμβάνεται την τεράστια διαφορά της πραγματικής ζωής, από την ζωή που παρουσιάζουν δημοσιογράφοι ηλεκτρονικών και έντυπων μέσων. Απουσία δημοσίου διαλόγου για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου. Κανένας λόγος για την δημόσια ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ, ΑΓΡΟΤΙΚΟ, ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ, ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ , Δ.ΑΣΦΑΛΕΙΑ.
Ζουν και κινούνται στο περιθώριο μιας φαύλης πραγματικότητας, καταβάλλοντας οι ίδιοι τεράστιες προσπάθειες για να μην παρασυρθούν σε ίδιες πρακτικές.Πρέπει δε να αναγνωρίσουμε ότι χρειάζεται να θυσιάσεις πολλά σήμερα από την προσωπική και οικογενειακή ζωή σου για να μην παρασυρθείς από το κύμα της παρακμής .
Τελευταία διαπιστώνουμε να υπάρχει σχέση εξάρτησης δημοσιογράφων με τη πολιτική εξουσία διορίζοντας παιδιά δημοσιογράφων σε δημόσιους οργανισμούς.
Τίθεται το εύλογο και αυτονόητο ερώτημα:πως θα ασκήσει ο δημοσιογράφος τον έλεγχο στον εκάστοτε πολιτικό όταν ο πολιτικός έχει προσλάβει το παιδί του σε μια θέση στο δημόσιο;
Δυναμικό όχι στη φιμωμένη πληροφόρηση
