Η παρακάτω συνέντευξη δόθηκε στην εφημερίδα Σαμιακή στις 14 Απριλίου 2008.Διαβάζοντας τη προσεκτικά βλέπουμε πως αυτά που περιγράφει ο Νομάρχης Σάμου Μανόλης Κάρλαςστην επιστολή που έστειλε προς τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου δεν είναι δικές του ιδέες αλλά ιδέες που περιγράφονται στη συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Σαμιακή η Πρόεδρος της Μη Κυβερνητικής οργάνωσης <<Λυσιστράτη>>κ.Ελλη Σεμοήογλου.
(προφανώς τις έχει υιοθετήσει πλήρως)
απόσπασμα της συνέντευξης
Μ.Σ. - Τι άλλο περιλαμβάνουν τα σχέδια της «Λυσιστράτης»;
Ε.Σ. - Σκεπτόμαστε να κάνουμε κάτι που θα βάλει τη Σάμο στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες. Μια εν πλω αλυσίδα ανθρώπων. Να δώσουμε τα χέρια στον Επταστάδιο Σταθμό και να ενώσουμε τη Σάμο και την Τουρκία. Ας τολμήσουμε. Ας απλώσουμε τα χέρια ο ένας προς τον άλλο. Να φέρει ο καθένας το καράβι του, τη βάρκα του. Εσείς οι νέοι ελάτε να καθίσουμε όλοι σε ένα τραπέζι, εσείς θα μπείτε μπροστά, αγάπη θα δώσετε και αγάπη θα πάρετε.
....και ολόκληρη η συνέντευξη
“Ας απλώσουμε τα χέρια ο ένας προς τον άλλο”
Συνέντευξη της προέδρου της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Λυσιστράτη» κυρίας Έλλης Σεμοήογλου
Η συνέντευξη αυτή παραχωρήθηκε στην Αντάλεια της Τουρκίας, το Σάββατο 5 Απριλίου, κατά τη διάρκεια της έκθεσης των τουριστικών σκαφών στην οποία συμμετείχε και η Σάμος σε κοινό περίπτερο με το Εμπορικό Επιμελητήριο της Αλικαρνασσού. Η κυρία Έλλη Τασούλα Σεμοήογλου εκτός από πρόεδρος του Μη Κυβερνητικού Οργανισμού «Λυσιστράτη» είναι μέλος πολλών άλλων πολιτιστικών σωματείων και έχει βραβευθεί για τις δραστηριότητες και προσφορές της με χρυσές πλακέτες το 1995,1998, 2000, 2002, 2005, 2006, 2007 και 2008. Η συνέντευξη δόθηκε στο διευθυντή της εφημερίδας «Σαμιακή» Μιχάλη Σβαρνιά. Στην αρχαία Αθήνα, κατά την περίοδο του πελοποννησιακού πολέμου, οι γυναίκες με επικεφαλής τη Λυσιστράτη αποφασίζουν να σταματήσουν τον πόλεμο και να ξαναφέρουν την ειρήνη στον τόπο τους. Ανάμεσα στις συγκεντρωμένες γυναίκες, ξεχωρίζουν εκτός από τη Λυσιστράτη, η Αθηναία Κλεονίκη, η νεαρή Μυρρίνη, και η Σπαρτιάτισσα Λαμπιτώ (τι σύμπτωση, ο Αντιδήμαρχος Πυθαγορείου κ. Λύκος έχει επιχειρήσεις με αυτό το όνομα). Την αρχική ιδέα έχει συλλάβει η Λυσιστράτη η οποία για αυτόν το λόγο έχει συγκαλέσει κρυφά όλες τις Αθηναίες αλλά και αντιπροσώπους από τις υπόλοιπες πόλεις. Οι γυναίκες συγκεντρώνονται αλλά όταν εκείνη τους προτείνει την κήρυξη ερωτικής αποχής μέχρι οι άντρες να αποφασίσουν τη λήξη του πολέμου. Αρχικά διαφωνούν. Τελικά και μετά από έντονους δισταγμούς πείθονται όταν η σπαρτιάτισσα Λαμπιτώ με αποφασιστικότητα προσχωρεί στο σχέδιο της Λυσιστράτης. Η απόφαση σφραγίζεται με όρκο πάνω στο κρασί.
Μιχάλης Σβαρνιάς- Καταρχήν πώς και πότε ξεκίνησε η «Λυσιστράτη»;
Έλλη Σεμοήογλου- Ο μη κερδοσκοπικός Οργανισμός με την επωνυμία «Λυσιστράτη» δημιουργήθηκε στην Αθήνα το 2001 από 21 γυναίκες. Πρόκειται για Ελληνικής και Τουρκικής καταγωγής γυναίκες, οι οποίες έχουν παντρευτεί Έλληνες και ζουν στην Αθήνα. Σκοπός της δραστηριότητας αυτής είναι η σύσφιξη των σχέσεων των δύο λαών. Φυσικά στην αρχή τα πράγματα δεν ήταν εύκολα και οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε πολλές. Υπήρχε μια δυσπιστία για το όλο εγχείρημα. Παράλληλα, ο Οργανισμός «Λυσιστράτη» έχει ένα ευρύ πεδίο δραστηριοτήτων, μεταξύ των οποίων είναι: η διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, η προστασία του περιβάλλοντος, η ανταλλαγή επισκέψεων από παιδικές ομάδες, όπως και από ομάδες τρίτης ηλικίας, καθώς και η οργάνωση λαογραφικών, φιλολογικών και ιστορικών διαλέξεων που αφορούν στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Το 2001 σε συνεργασία με το Δήμο Βύρωνα της Αθήνας κατορθώσαμε να παρουσιάσουμε ένα Project για την ίδρυση του πρώτου Κ.Α.Π.Ι. της Κωνσταντινούπολης, που θα υλοποιηθεί από το "Σωματείο προστασίας για τα δικαιώματα της Γυναίκας" με το οποίο έχει άμεση συνεργασία η «Λυσιστράτη» και θα γίνει για τους Έλληνες της Πόλης αλλά και για τους Τούρκους. Είναι χαρά για εμάς αυτό που γίνεται. Το 2005 παίχτηκε η θεατρική παράσταση της Λυσιστράτης στο αρχαίο θέατρο της Αλικαρνασσού (Bodrum) με δική μας πρωτοβουλία και σε συνεργασία με το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήταν μια σημαντική παράσταση, αν σκεφτεί κανείς ότι η τελευταία παράσταση του έργου στην Αλικαρνασσό είχε δοθεί από τον ίδιο τον Αριστοφάνη πριν από περισσότερα από 2000 χρόνια. Από εκεί και μετά συναντήσαμε την αγάπη και το ενδιαφέρον του κόσμου και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου.
Μ.Σ.- Ποια ήταν ακριβώς η ανάγκη που «γέννησε» το σύλλογο αυτό;
Ε.Σ. - Είμαι ενεργό μέλος του Σωματείου "KADIN HAKLARI KORUME DERNEGI" για τα δικαιώματα της γυναίκας στην Τουρκία που ιδρύθηκε το 1954 και το εκπροσωπώ παγκοσμίως, θέλω να πω δηλαδή ότι έχω το «μικρόβιο». Βασικό κίνητρο όμως είναι η ανάγκη να δείξουμε ότι είναι πολύ περισσότερα αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν. Συνηθίζω να λέω το εξής: «Αν χρειαστώ βοήθεια και απλώσω το χέρι μου θα πιάσω αυτό της γειτόνισσας». Εμείς δεν είμαστε ένας πλούσιος σύλλογος. Όλα όσα γίνονται, γίνονται με κατάθεση ψυχής από όλα τα μέλη του συλλόγου.
Μ.Σ. - Πώς ξεκίνησε η συνεργασία του συλλόγου με τη Σάμο;
Ε.Σ. - Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να επεκτείνουμε τις δραστηριότητές μας και να κάνουμε αρωγό των προσπαθειών μας και τα Επιμελητήρια. Έτσι το 2006 φέραμε στη Σάμο τους Δερβίσηδες. Μέχρι τότε απλά πέρναγα από τη Σάμο απ' όπου μέσω Κουσάντασι πήγαινα στο Denisli (Λαοδικία), έκανα τις δουλειές μου και γύρναγα. Στη Σάμο όμως ο κόσμος μας αγκάλιασε και μας αγάπησε. Τόσο οι απλοί άνθρωποι όσο και ο Νομάρχης κ. Κάρλας, ο Αντινομάρχης κ. Θάνος, η κυρία Βεργή επίσης από την Νομαρχία, όλοι. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για να ξεκινήσει αυτή η συνεργασία, γιατί όλοι βλέπαμε ότι υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον. Εδώ και δυο χρόνια έχουν γίνει πολλά πράγματα. Ενώσαμε τα Επιμελητήρια Σάμου και Αλικαρνασσού κάτι που έχει ως συνέπεια να ξεκινήσει το Μάιο η ακτοπλοϊκή σύνδεση μεταξύ τους. Η Σάμος έχει πολλές δυνατότητες και φυσικές ομορφιές. Μπορεί να επεκτείνει τις τουριστικές της δραστηριότητες. Χρειάζεται όμως οργάνωση. Περισσότερη οργάνωση. Αυτή τη στιγμή η Σάμος έχει μεγάλες προοπτικές, αν δείτε τα πράγματα πιο ανοιχτά και έχετε θέληση θα κάνετε άλματα προόδου.
Μ.Σ.- Υπάρχει κάτι να μας χωρίζει;
Ε.Σ. - Όχι. Το λέω κατηγορηματικά αυτό. Το λέω εγώ που γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πόλη και έζησα τα Σεπτεμβριανά (Σ.Σ. τους διωγμούς των Ελλήνων της Πόλης το 1955), ποτέ όμως δεν πέρασα το μίσος στο παιδί μου. θυμόμαστε την ιστορία μας αλλά το ποτάμι δεν γυρνά πίσω, πάει μπροστά. Τα πάντα γύρω μας εξελίσσονται. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την ιστορία του. Κοινά σημεία πολλά. Στο φαγητό, στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνουμε τα αισθήματα μας, ακόμα και ίδιες λέξεις έχουμε στο λεξιλόγιο μας. Δεν βρίσκω τίποτα να μας χωρίζει ακόμα και ο θεός είναι ο ίδιος. Για όλους ξημερώνει μια ωραία μέρα. Τρώμε από τα ίδια ψάρια, βρεχόμαστε από την ίδια θάλασσα. Μας εκτιμάνε. Μιλάω για τον απλό λαό. Ανοίξαμε τις πύλες του εμπορίου, η Σάμος πρέπει να δημιουργήσει την Πύλη Εισόδου για τα προϊόντα. Πρέπει επίσης να εξετάσετε και θέματα τουριστικής υποδομής τώρα που θα ξεκινήσει η σύνδεση με την Αλικαρνασσό. Πρέπει να τρέξετε. Έχετε την ευκαιρία για μεγάλα κέρδη. Πρέπει να ενισχύσετε την προσπάθεια αυτή και να μην την μποϊκοτάρετε. Δίνεται η δυνατότητα μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης. Έχετε μεγάλο ανεκμετάλλευτο πλούτο, στο χέρι σας είναι. Όχι μόνο για καλοκαιρινό αλλά και για χειμερινό τουρισμό. Η Τουρκία έχει πολλοί κόσμο με οικονομικές δυνατότητες που μπορεί να επισκεφθεί την Σάμο.
Μ.Σ. - Η γραφειοκρατία δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα σε αυτές τις προσπάθειες;
Ε.Σ. - Υπάρχουν τέτοιου είδους δυσκολίες, κυρίως στο θέμα της βίζας λόγω της συνθήκης Σένγκεν. Καλώς η κακώς η χώρα μας έχει κάποιες υποχρεώσεις που πρέπει να τηρεί. Νομίζω όμως ότι είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να ξεπεραστεί με καλή διάθεση και τη βοήθεια του προξενείου μας στη Σμύρνη. Ίσως με την έκδοση ομαδικής βίζας ώστε να ξεπερνιούνται αυτές οι καθυστερήσεις. Επίσης σημαντικό είναι να μένουν ανοιχτά μέχρι πιο αργά οι υπηρεσίες των τελωνείων και οι αρχαιολογικοί χώροι. Ο τουρίστας μέχρι να έρθει και να δει δυο πράγματα θα πρέπει να φύγει. Καλοκαίρι είναι, τρείς μήνες δουλειάς, ας δούμε τι έχουμε να κερδίσουμε κάνοντας απλές κινήσεις.
Μ.Σ. - Ανοίγει παράρτημα της «Λυσιστράτης» και στο Κουσάντασι;
Ε.Σ. - Ναι, είμαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι σε ένα μήνα θα έχουμε το πρώτο παράρτημα, ενώ μας ζητάνε να κάνουμε παραρτήματα και αλλού. Τον Ιούλιο θα γίνει ανταλλαγή μαθητών από τα λύκεια της Σάμου και του Gaziantep, μια από τις πλούσιες περιοχές της Τουρκίας, εκεί που γυρίστηκε η τηλεοπτική σειρά «Τα Σύνορα της Αγάπης». Δέκα μαθητές από τη Σάμο θα φιλοξενηθούν στην Τουρκία και αντίστοιχα δέκα μαθητές από εκεί θα έρθουν στη Σάμο. Επίσης η Νομαρχία Σάμου θα είναι επίτιμη προσκεκλημένη σε μια μεγάλη έκθεση προϊόντων που γίνεται εκεί το Σεπτέμβριο.
Μ.Σ. - Τι άλλο περιλαμβάνουν τα σχέδια της «Λυσιστράτης»;
Ε.Σ. - Σκεπτόμαστε να κάνουμε κάτι που θα βάλει τη Σάμο στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες. Μια εν πλω αλυσίδα ανθρώπων. Να δώσουμε τα χέρια στον Επταστάδιο Σταθμό και να ενώσουμε τη Σάμο και την Τουρκία. Ας τολμήσουμε. Ας απλώσουμε τα χέρια ο ένας προς τον άλλο. Να φέρει ο καθένας το καράβι του, τη βάρκα του. Εσείς οι νέοι ελάτε να καθίσουμε όλοι σε ένα τραπέζι, εσείς θα μπείτε μπροστά, αγάπη θα δώσετε και αγάπη θα πάρετε.
Κάπως έτσι ολοκληρώνεται και το έργο του Αριστοφάνη η «Λυσιστράτη», μια από τις καλύτερες στιγμές του. Η ειρήνη στο τέλος του έργου επιτυγχάνεται με κάποιες αμοιβαίες παραχωρήσεις. Η Λυσιστράτη πείθει αφενός τους Αθηναίους να παραιτηθούν από την Πύλο, που έγινε Αθηναϊκή κτήση κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, και αφετέρου τους Σπαρτιάτες, να παραιτηθούν από τρεις άλλες περιοχές. Η συμφιλίωση επισφραγίζεται στο τέλος του έργου με το Σπαρτιάτη τραγουδιστή να επικαλείται και να υμνεί θεότητες τις οποίες αναγνώριζαν και λάτρευαν και οι Αθηναίοι. Ο Σπαρτιάτης είναι αυτός που, κατά πάσα πιθανότητα κλείνει το έργο υμνώντας την Αθηνά, πολιούχο θεά της Αθήνας, που όμως λατρευόταν και στη Σπάρτη ως Αθηνά «χαλκίοικος»: «Ύμνησε τη θεά την πιο δυνατή, που όλους τους νικά, τη θεά με το χάλκινο σπίτι»
