Αλλάζει ριζικά μέσα στους επόμενους δύο μήνες η διοικητική και εκλογική δομή της χώρας. Η Ελλάδα διαιρείται σε 10-15 διοικητικές περιφέρειες και 180 μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες. Παραμένει το πριμ των 40 εδρών για το πρώτο κόμμα, αλλά καταργούνται ο σταυρός προτίμησης στις βουλευτικές εκλογές και το ποσοστό του 42% στις αυτοδιοικητικές. Οι δήμοι συνενώνονται και μειώνονται σε λιγότερους από 500, ενώ οι ευρύτερες αστικές περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης μετατρέπονται σε αυτόνομες περιφέρειες-μητροπολιτικά κέντρα.
Γερμανικό μοντέλο
Η επιτροπή των συνταγματολόγων που επεξεργάζεται τον νέο εκλογικό νόμο υιοθετεί, όπως αναμενόταν, ένα σύστημα που αντιγράφει το γερμανικό μοντέλο στα ελληνικά. Τα μέλη της επιτροπής προτείνουν τη διαίρεση της χώρας σε 180 μονοεδρικές περιφέρειες, οι οποίες με σχετική πλειοψηφία θα εκλέγουν, χωρίς σταυρό προτίμησης, ισάριθμους βουλευτές. Θα υπάρχουν δύο υποψήφιοι των κομμάτων σε κάθε μονοεδρική περιφέρεια. Ο πρώτος στη λίστα θα εκλέγεται βουλευτής με αναπληρωτή τον δεύτερο.
Οι υπόλοιποι 120 βουλευτές θα εκλέγονται από τις ευρύτερες περιφέρειες με ξεχωριστή λίστα υποψηφίων ανάλογα με τα εκλογικά ποσοστά των κομμάτων. Σύμφωνα με τη νέα εκλογική αρχιτεκτονική, τα δύο μεγάλα κόμματα καθώς υπερτερούν σε ψήφους θα εκλέγουν κυρίως βουλευτές στις μονοεδρικές περιφέρειες. Ο συνολικός αριθμός των βουλευτών τους θα καθορίζεται ωστόσο από το όριο αναλογικότητας του εκλογικού νόμου. Εάν ξεπερνούν το όριο δεν θα εκλέγουν βουλευτές από την περιφέρεια.
Στόχος και του νέου εκλογικού συστήματος είναι να διατηρηθεί το ποσοστό εκπροσώπησης που καθόρισε ο νόμος Σκανδαλίδη (ο οποίος πριμοδοτεί το πρώτο κόμμα με 40 έδρες), σε αντίθεση με τον νόμο Παυλόπουλου, που ανέβασε το πριμ στις 50 έδρες. Ετσι, για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση ένα κόμμα θα πρέπει να συγκεντρώνει και με το νέο σύστημα ποσοστό τουλάχιστον 40% στο σύνολο της χώρας
