OMIΛΙΑ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
κ. ΑΡΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ
ΣΤΗ ΣΙΒΙΤΑΝΙΔΕΙΟ ΣΧΟΛΗ
Κυρίες και κύριοι, αφού σας ευχαριστήσω όλους για την παρουσία σας εδώ, θα ήθελα εξ αρχής να διευκρινίσω ότι στους ελάχιστους μήνες κατά τους οποίους είχαμε την ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, ήταν λογικό να θέσουμε συγκεκριμένες προτεραιότητες. Και νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να κάνουμε έναν μικρό απολογισμό, μία καταγραφή των προτεραιοτήτων που από την πρώτη στιγμή είχαμε θέσει.
Η πρώτη προτεραιότητα ήταν να πείσουμε ότι η κοινωνία είναι πολύ πιο ώριμη και απαιτεί πλέον από όλους μας να εργαστούμε συνολικά, θέτοντας την παιδεία πάνω και πέρα από κομματικές σκοπιμότητες. Και κυρίως να τη δούμε, αφήνοντας πίσω ο καθένας από εμάς τις όποιες ιδεολογικές ή πολιτικές αφετηρίες.
Προφανώς βέβαια οι ιδεολογικές και πολιτικές αφετηρίες είναι σημαντικές για τον καθένα μας, διότι ως προσωπικότητες κουβαλούμε τα δικά μας βιώματα. Αλλά πλέον, όταν μιλούμε για την παιδεία, θα πρέπει όσο το δυνατόν να αναζητούμε λύσεις στα προβλήματα που αυτή έχει. Λύσεις ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες. Δεν έχει καμία σημασία πια δογματικά ή ιδεοληπτικά να αναζητούμε τις λύσεις από τη μία πλευρά ή από την άλλη.
Άρα έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία να έχουμε τη δύναμη της σύνθεσης ιδεών και απόψεων, να έχουμε τη δύναμη να μην εξετάζουμε την ιδεολογική ή πολιτική προέλευση, τις όποιες λύσεις, αλλά το κατά πόσο η λύση αυτή είναι αποτελεσματική και κυρίως να αναζητούμε λύσεις σύγχρονες που μπορούν να απαντήσουν στα πειστικά προβλήματα της εποχής.
Με άλλα λόγια, από την πρώτη στιγμή θέλαμε να πείσουμε ότι εμείς έχουμε διάθεση να αφουγκραστούμε, να συνεργαστούμε, να συνδιαλλαγούμε και στο τέλος να συνθέσουμε ένα συναινετικό πλαίσιο το οποίο θα επιτρέψει να υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο για την παιδεία, το οποίο δεν θα αλλάζει από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, δε θα αλλάζει από Υπουργό σε Υπουργό.
Το δεύτερο για το οποίο θέλαμε να πείσουμε ήταν ότι για πρώτη φορά θα πρέπει επιτέλους να αποκτήσουμε μεταξύ μας μια αμοιβαία εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη που θα μας επιτρέψει να μην κάνουμε το γνωστό διάλογο των παραλλήλων μονολόγων, αλλά διάλογο ουσίας. Δηλαδή να πείσουμε ότι θέλουμε να ακούσουμε. Να πείσουμε ότι έχουμε τη δύναμη να υιοθετήσουμε λύσεις, άσχετα αν οι λύσεις αυτές δεν προέρχονται από το μονομερές ιδεολογικό ή πολιτικό χώρο που εμείς εκπροσωπούμε.
Και πράγματι, αν ενθυμείστε, όταν ξεκινήσαμε την προσπάθεια αυτή, υπήρχαν σοβαρά προβλήματα στο χώρο της εκπαίδευσης. Υπήρχαν οι γνωστές καταλήψεις και στα σχολειά και στα Πανεπιστήμια, χάνονταν τα εξάμηνα, χάνονταν τα μαθήματα. Υπήρχε αναστάτωση στο κέντρο της Αθήνας, υπήρχαν εκρήξεις στο κέντρο της Αθήνας, λεηλασίες και βεβαίως οι γνωστοί εμπρησμοί του Δεκεμβρίου.
Θα έπρεπε λοιπόν να πείσουμε ότι πάνω από όλα να πρέπει να ξαναέλθει η εκπαιδευτική ειρήνη. Και με βάση τους όρους και τις προϋποθέσεις της εκπαιδευτικής ειρήνης να προχωρήσουμε στους στόχους αυτούς. Και πείσαμε ότι πράγματι έχουμε την διάθεση να αφουγκραστούμε, να ακούσουμε, α καταπιαστούμε και να λύσουμε προβλήματα.
Και γι' αυτό ακριβώς, αμέσως αφού πείστηκαν για την ειλικρίνεια των δικών μας προθέσεων, το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας και το σύνολο των συνδικαλιστικών παρατάξεων της εκπαιδευτικής κοινότητας και οι πανεπιστημιακοί και η Σύνοδος των Πρυτάνεων και η Σύνοδος των Προέδρων των ΤΕΙ και ο Σύλλογος των Καθηγητών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και η ΔΟΕ και η ΓΣΕΕ και το ΠΑΣΟΚ και άλλες πολιτικές δυνάμεις συμμετείχαν στην προσπάθεια αυτή. Στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, κινήθηκαν με υπευθυνότητα και, πράγματι, όχι μόνο επήλθε η εκπαιδευτική ειρήνη, αλλά ο τρίτος στόχος που είχαμε, που ήταν να ξεκινήσει ο εθνικός διάλογος, και ξεκίνησε και προχώρησε ουσιαστικά και έφερε πάρα πολλά σημαντικά αποτελέσματα.
Και είμαστε σήμερα στην ευχάριστη θέση να πούμε ότι πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια, αφού ξεπεράσαμε και τους πειρασμούς των εκλογών και των Ευρωεκλογών αλλά και αυτής της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου με την εκλογολογία των τελευταίων μηνών, οι πολιτικές δυνάμεις και η εκπαιδευτική κοινότητα στο σύνολο της παρέμειναν στο διάλογο. Πήραμε σε συναινετικό πλαίσιο σημαντικότατες αποφάσεις και σε ένα μήνα από σήμερα θα ανακοινωθούν με τη δέσμευση όλων ότι, ανεξάρτητα της όποιας πολιτικής εξέλιξης, από τη στιγμή που οι αποφάσεις είναι σε πλαίσιο συναινετικό, αυτές οι αποφάσεις θα μας δεσμεύσουν όλους. Αυτοί ήταν οι τρεις πυλώνες που εξ αρχής είχαμε θέσει.
Υπήρχε και ένας τέταρτος πυλώνας, που εκεί πράγματι προσπαθήσαμε, αλλά εκεί χρειάζεται χρόνος για να αποδώσει. Ο τέταρτος πυλώνας είναι η εκπαιδευτική πολιτική στον τομέα της επαγγελματικής κατάρτισης. Σε αυτό το κομμάτι οφείλουμε να δούμε ότι πράγματι, διαχρονικά, όλες οι κυβερνήσεις και για δεκαετίες δεν είχαν δώσει ούτε την προσοχή, ούτε κυρίως τον καλύτερο τους εαυτό, προκειμένου να υπηρετηθεί ο πυλώνας της εκπαιδευτικής κατάρτισης στον επαγελματικό χώρο, όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά.
Έτσι λοιπόν, ο εκσυγχρονισμός του τομέα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης ήταν λογικό να αποτελεί τον τέταρτο βασικό πυλώνα της εκπαιδευτικής πολιτικής που σχεδιάσαμε και κυρίως ένας πυλώνας που απασχόλησε αρκετά τον εθνικό διάλογο, απασχόλησε το διάλογο μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων και κυρίως απασχόλησε το διάλογο μεταξύ όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Είναι σαφές για τους περισσότερους από εμάς ότι η εκπαιδευτική κατάρτιση συνδέεται με την αγορά εργασίας. Είναι σαφές επίσης ότι η επαγγελματική κατάρτιση αμβλύνει πολλές φορές κοινωνικά προβλήματα. Η επαγγελματική κατάρτιση δίνει διεξόδους και δημιουργεί προϋποθέσεις κοινωνικής και κυρίως οικονομικής, ανοδικής κοινωνικότητας. Έτσι λοιπόν, για εμάς έχει πάρα πολύ μεγάλη αξία, όχι μόνο γιατί βοηθά στην ομαλή αποκατάσταση των νέων ή αν θέλετε στην αποκατάσταση την επαγγελματική των νέων ανθρώπων όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, αλλά γιατί μέσα από την επαγγελματική κατάρτιση πολλές φορές η Πολιτεία επιτελεί το βασικό της ρόλο, τη βασική της αποστολή, που είναι η κοινωνικότητα, το κοινωνικό πρόσωπο, το δείκτη κοινωνικής αλληλεγγύης.
Σκεφτείτε ότι μέσα από πιστοποιημένες επαγγελματικές σπουδές, η επανένταξη και κάποιων από τη φυλακή, αλλά και κάποιων που έχουν αντιμετωπίσει το ζήτημα των ναρκωτικών, είναι πολύ πιο εύκολη και αντιμετωπίζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο πάρα πολλά ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν με τον κοινωνικό ρατσισμό. Γι' αυτό και για πρώτη φορά και στις φυλακές, αλλά και στα κέντρα αποτοξίνωσης, εκεί όπου αντιμετωπίζουν τα ναρκωτικά, βάλαμε για πρώτη φορά πιστοποιημένες σπουδές επαγγελματικής κατάρτισης. Έτσι λοιπόν, εμείς πιστεύουμε ότι εκ των πραγμάτων ένα κράτος θα πρέπει να προστατεύει όλους τους μηχανισμούς οι οποίοι παρέχουν την επαγγελματική κατάρτιση– εκπαίδευση, κυρίως στην εποχή μας.
Και λέω κυρίως στην εποχή μας, διότι ένα κράτος που θέλει να σταθεί στα πόδια του τα επόμενα χρόνια, τις επόμενες δεκαετίες, πρέπει να επενδύσει στην έρευνα, την τεχνολογία και την εξειδίκευση και, κυρίως, στην επαγγελματική εξειδίκευση για να μπορεί να αντέξει τον ανταγωνισμό και τις πιέσεις της επόμενης δεκαετίας στο πλαίσιο της ενωμένης Ευρώπης.
Έτσι λοιπόν, κατά τη δική μας εκτίμηση, η επαγγελματική κατάρτιση πέρα από το ότι είναι ένας μηχανισμός αποκατάστασης κοινωνικής δικαιοσύνης σε ευάλωτες και κυρίως ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, είναι ένας μηχανισμός που προετοιμάζει τη νέα γενιά και κυρίως προετοιμάζει τη χώρα μας να μπορεί επί ίσοις όροις να σταθεί σε ένα εργασιακό ανταγωνιστικό περιβάλλον τα επόμενα χρόνια.
Οφείλουμε μ’ αυτό τον τρόπο να δημιουργήσουμε όσο το δυνατόν, τους πιο κατάλληλους μηχανισμούς και μέσα απ’ αυτούς τον κατάλληλο δείκτη κοινωνικής αλληλεγγύης επενδύοντας όσο το δυνατόν περισσότερο στην καινοτομία, όσο γίνετα περισσότερο στη έρευνα, όσο περισσότερο μπορούμε στην ψηφιακή εποχή, όσο γίνεται περισσότερο στην εξειδίκευση. Έτσι κατά τη δική μας εκτίμηση, εμείς μπορούμε μ’ αυτό τον τρόπο μέσα από την επιμόρφωση και κυρίως αξιοποιώντας όλα τα ευρωπαϊκά προγράμματα να ενισχύσουμε όσο μπορούμε τον τομέα της επαγγελματικής κατάρτισης.
Όμως πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε είναι πάρα πολύ μεγάλος. Προηγουμένως σας είπα, ότι για πολλές δεκαετίες στον τομέα της εξειδίκευσης της επαγγελματικής κατάρτισης δεν είχαμε δώσει ούτε την προσοχή, ούτε κυρίως το περιεχόμενο που θα έπρεπε. Για να είμαστε ακόμα πιο ειλικρινείς θα πω ότι υπολειπόμεθα, σε σχέση με τον κοινοτικό μέσο όρο ή σε σχέση με προηγμένες χώρες, που θα πρέπει να δούμε πως ακριβώς έχουν κατακτήσει ορισμένα πράγματα για να μπορέσουμε κι εμείς να τρέξουμε για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος.
Έτσι, λοιπόν, η απόσταση που έχουμε να διανύσουμε είναι μεγάλη, όμως γίνονται σημαντικά βήματα. Και εγώ βεβαίως δεν είμαι εδώ να σας πω, ότι τα βήματα έχουν γίνει μονομερώς από εμάς. Προφανώς στο χώρο της εκπαίδευσης προσθέτεις και πολλαπλασιάζεις. Δε θα διστάσω να σας πω, ότι όλες οι κυβερνήσεις και όλοι οι υπουργοί, κατά την δική μου εκτίμηση, προσέθεσαν ένα μικρό λιθαράκι στην κατεύθυνση αυτή. Το δικό μας λιθαράκι είναι επίσης γνωστό και έχει να κάνει ακριβώς με την προσοχή που θέλαμε να δώσουμε σ’ αυτό τον πυλώνα και αυτή η προσοχή αποτυπώνεται και στην εύρυθμη λειτουργία της Σχολής.
Λέω εύρυθμη λειτουργία της Σχολής, διότι από την πρώτη στιγμή και στις επισκέψεις -τις δύο επισκέψεις είναι η τρίτη αυτή που έχω κάνει εδώ σ’ αυτή τη Σχολή- διαπιστώθηκαν σημαντικά ζητήματα, τα οποία από την αρχή είχαμε όρεξη να επιλύσουμε και γι’ αυτό καταπιαστήκαμε με αυτά από την πρώτη στιγμή. Θέλω, λοιπόν, απλώς να υπενθυμίσω ορισμένα βήματα που κάναμε σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Πρώτον, με χρηματοδότηση από τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων αρχίσαμε να αποκαθιστούμε βλάβες και φθορές έτσι ώστε όσο μπορεί να συντηρηθεί και να βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση η υλικοτεχνική υποδομή.
Δεύτερον, εξασφαλίσαμε διαχειριστική επάρκεια για την ανάληψη των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, κάτι το οποίο ούτε αυτονόητο ήταν, ούτε δεδομένο. Δίδει όμως αυτονομία στη Σχολή.
Τρίτον, βρίσκεται σε εξέλιξη η Υπουργική Απόφαση για τη δημιουργία Τμημάτων Παιδαγωγικής Κατάρτισης εντός της Σχολής για να δώσουμε κατ’ αυτό τον τρόπο λύση στη στελέχωση της Σιβιτανιδείου με Οικονομολόγους, Μηχανικούς, Τεχνικούς και άλλες ειδικότητες.
Εμείς θέλουμε την κατάρτιση εντός της Σχολής, διότι πιστεύουμε, ότι από τη στιγμή που υπάρχει ο χώρος, υπάρχει η εξειδίκευση, υπάρχει η γνώση, μπορεί η ίδια η Σχολή να προετοιμάζει το μέλλον της, η ίδια η Σχολή να προσφέρει την απαιτούμενη εξειδίκευση έχοντας το απαιτούμενο επιστημονικό προσωπικό, αφού το εξειδικεύσει εντός της Σχολής, για να μπορεί μετά να είναι αυτό το οποίο θα προετοιμάσει τη νέα γενιά με όσο το δυνατόν καλύτερη επαγγελματική κατάρτιση και ουσιαστικά μεγαλύτερη εκπαιδευτική επάρκεια.
Τέταρτον, αναμένεται, όπως ξέρετε, η μονιμοποίηση Αναπληρωτών Καθηγητών με 30μηνη ή 24μηνη προϋπηρεσία σε ειδικότητες που μέχρι πρότινος για τη Σχολή ήταν σπάνιες.
Πέμπτον, προχωρήσαμε στην τροποποίηση της Υπουργικής Απόφασης για την πρόσληψη Αναπληρωτών Καθηγητών.
Έκτον, τελείωσαν οι εργασίες και οι διαδικασίες για την εγκατάσταση φωταερίου για τη θέρμανση της Σχολής.
Έβδομον, είναι σε εξέλιξη οι προσπάθειες που κάνουμε, δεν αφορά μόνο στη Σχολή, αφορά σε όλο το κομμάτι -να βλέπουμε το σύνολο, να βλέπουμε το δάσος και να μην βλέπουμε το θάμνο- αλλά εν πάση περιπτώσει μέσα και από τη Σχολή και από το σύνολο ως Υπουργείο κάνουμε τεράστιες προσπάθειες προς το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας που είναι το κυρίως υπεύθυνο, για να επιλυθούν χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
Όγδοον, εφαρμόσαμε με διαφάνεια για πρώτη φορά ένα τέτοιο τρόπο που να εξασφαλίζει την όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη διαχείριση των πόρων της Σχολής.
Ένατον, προχωρήσαμε στην υποβολή τεχνικών δελτίων για τη συμμετοχή σε δύο προγράμματα ψηφιακής σύγκλισης του ΕΣΠΑ, προκειμένου να δημιουργηθεί το Βιωματικό Μουσείο Σχολής και κυρίως να ψηφιοποιήσουμε τη βιβλιοθήκη. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε συντάσσονται τρία τεχνικά δελτία για να υποβληθούν στην αντίστοιχη Διαχειριστική Αρχή για τη συμμετοχή στην ψηφιακή σύγκλιση του ΕΣΠΑ με στόχο την ψηφιοποίηση των αρχείων της Σχολής, της Γραμματείας, των Διοικητικών Υπηρεσιών.
Για μας, κυρίες και κύριοι, η αναβάθμιση της ελληνικής εκπαίδευσης ήταν, είναι και θα παραμείνει στόχος ο οποίος είναι πάνω και πέρα από τη στενή περίοδο μιας προεκλογικής ατμόσφαιρας, είναι πάνω και πέρα από τις όποιες, αν θέλετε, εκλογικές διαδικασίες και πάνω και πέρα από τα αποτελέσματα που θα προκύψουν των όποιων εκλογικών διαδικασιών.
Γι’ αυτό, κυρίες και κύριοι, εμάς μας ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα να θέτουμε στόχους τους οποίους θα τους υπηρετούμε με στρατηγική, η οποία στρατηγική δεν θα αλλάξει ει δυνατόν, διότι θα απορρέει ακριβώς από τη συνεννόηση, από τη σύνθεση αρχών, ιδεών και απόψεων και κυρίως μέσα από μία διαδικασία συναίνεσης στα ευαίσθητα και κρίσιμα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει η παιδεία μας.
Και μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία να προχωρήσουμε όσο το δυνατόν στην ψηφιακή εποχή. Κάτι το οποίο δεν αυτονόητο και χρειάζεται προσπάθειες απ’ όλες τις πλευρές και χρειάζεται απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις κατανόηση των προβλημάτων προκειμένου, από κοινού, να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα που απορρέουν από τις προκλήσεις της νέας εποχής.
Το δικό μας μικρό λιθαράκι ήταν, ότι για πρώτη φορά τουλάχιστον βάζουμε τα σχολεία στην ψηφιακή εποχή. Γιατί όπως ξέρετε για πρώτη φορά μπαίνουμε στη λογική της διανομής σε κάθε γωνία της Ελλάδας, σε κάθε μαθητή της Α’ Γυμνασίου, ενός δωρεάν Ηλεκτρονικού Υπολογιστού με ψηφιοποιημένα -και εκεί είναι η ουσία και το περιεχόμενο- όλα τα βιβλία της Α’ Γυμνασίου.
Για πρώτη φορά μπαίνουμε στη λογική του διαδραστικού πίνακα. 5.000 διαδραστικοί πίνακες ήδη έχουν εγκατασταθεί και επιχειρούμε σιγά– σιγά να βάλουμε τα σχολεία μας στην ψηφιακή τάξη, στον ψηφιακό κόσμο.
Και βέβαια για πρώτη φορά, καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού που μας πέρασε, οι εκπαιδευτικοί επιμορφώθησαν στις νέες τεχνολογίες προκειμένου να είναι σε θέση ακριβώς να χρησιμοποιήσουν σωστά αυτά που η πολιτεία τούς παρέχει, δηλαδή αυτά που ο φορολογούμενος δίδει και βεβαίως αυτά που, κατά κύριο λόγο, η Κοινότητα αφού μας άκουσε και αφού την πείσαμε και αυτός ήταν τιτάνιος αγώνας, μπόρεσε να δεσμεύσει πόρους για να περάσει η χώρα μας στην ψηφιακή εποχή.
Αυτές τις κατακτήσεις θα πρέπει να τις διαφυλάξουμε όλες και όλοι μαζί. Και λέω αυτές τις κατακτήσεις, γιατί προσωπικά δεν θεωρώ αυτές τις κατακτήσεις, κατακτήσεις μια κυβέρνησης, μιας παράταξης ή ενός προσώπου. Αυτές οι κατακτήσεις είναι κατακτήσεις της ελληνικής κοινωνίας, είναι κατακτήσεις όλων μας και έτσι πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε ανεξαρτήτως του όποιου εκλογικού αποτελέσματος. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίσουμε και την επένδυση στην εξειδίκευση. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίσουμε και την επένδυση στην επαγγελματική κατάρτιση.
Και γι’ αυτό θα ήθελα από τα βάθη της καρδιάς μου, όχι μόνο να σας ευχαριστήσω, για τη δουλειά την οποία μέχρι και σήμερα έχετε κάνει, όχι μόνο να σας πω ότι γνωρίζω τα προβλήματα τα οποία έχετε και πράγματι θα είμαι συμπαραστάτης και αρωγός στην επίλυση αυτών των προβλημάτων, αλλά κυρίως να σας διαβεβαιώσω ότι ανεξάρτητα του εκλογικού αποτελέσματος, ανεξάρτητα της θέσεως που εγώ θα βρίσκομαι από την 5η Οκτωβρίου και μετά, θα είμαι πάντοτε δίπλα σας και κυρίως δίπλα στη Σχολή, συμπαραστάτης στην προσπάθεια που θα γίνει και θα συνεχίσει να γίνεται για την όσο το δυνατόν καλύτερη και ποιοτικότερη επαγγελματική εξειδίκευση και κατάρτιση, κάτι στο οποίο, κυρίαρχο ρόλο πρέπει να έχει η Σιβιτανίδειος Σχολή.
Γιατί, κυρίες και κύριοι, μπορεί η χώρα μας να μην είναι η προηγμένη χώρα όπως είναι άλλες ευρωπαϊκές και εν πάση περιπτώσει μπορεί να υπολειπόμεθα σε σχέση με τον κοινοτικό μέσο όρο σε υλικοτεχνικές υποδομές ή αν θέλετε σε πόρους που πρέπει κάποια στιγμή να δεσμευτούν και να δοθούν στο χώρο της εκπαίδευσης. Όμως αν τα έχουμε καταφέρει και αν έχουμε λαμπρό επαγγελματικό ή και επιστημονικό προσωπικό σ’ αυτή τη χώρα, αυτό πράγματι οφείλεται στο έμψυχο υλικό, οφείλεται σε όλους εσάς που ανεξάρτητα των όποιων δυσκολιών πάντα δίδετε τον καλύτερο εαυτό σας.
Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στο Υπουργείο Παιδείας είπα, ότι εκείνο το οποίο με ενδιαφέρει είναι να δω ξανά τον εκπαιδευτικό της όποιας βαθμίδας, της όποιας εξειδίκευσης, της όποιας ειδικότητας, ξανά στο επίκεντρο των εξελίξεων. Πρέπει να εμπιστευτούμε και πάλι το λειτούργημα του εκπαιδευτικού. Πρέπει να εμπιστευτούμε και πάλι τον εκπαιδευτικό. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο εκπαιδευτικός είναι ο κύριος μοχλός προετοιμασίας του μέλλοντος της χώρας, αφού του εμπιστευόμαστε τη νέα γενιά στα χέρια του.
Αυτόν τον εκπαιδευτικό που μέχρι πρότινος τον είχαμε θέσει στο περιθώριο ή τον αντιμετωπίζουμε με καχυποψία όσον αφορά στην αντικειμενικότητα της κρίσης του, πρέπει η πολιτεία να τον αγκαλιάσει και κυρίως εάν δεν μπορεί για λόγους οικονομικής κρίσης να αποκαταστήσει οικονομικά τον εκπαιδευτικό όσο θα έπρεπε, τουλάχιστον ας του δώσει προς το παρόν την αξιοπρέπεια που του χρειάζεται.
Και αυτή ακριβώς τη θέση είμαι υποχρεωμένος από οποιαδήποτε θέση συνεχώς να διαλαλώ. Πρέπει να πιστέψουμε στο έμψυχο υλικό μας, αυτό κάνει τη διαφορά. Και γι’ αυτό ακριβώς ζήτησα από την πρώτη στιγμή και οι διαδικασίες πρόσληψης να αλλάξουν και τα κριτήρια να γίνουν πιο αντικειμενικά και επιτέλους να εμπιστευτούμε τους εκπαιδευτικούς.
Μ’ αυτές τις σκέψεις θέλω να σας ευχαριστήσω και να ευχηθώ στην κάθε μία και στον κανένα από εσάς καλή δύναμη στο δύσκολο έργο σας.
Ευχαριστώ.
