Καθημερινά μετράει η Άγκυρα τις ελληνικές αντιστάσεις και αντιδράσεις στο Αιγαίο

Ότι το κρίσιμο πρόβλημα της οικονομίας (με τις προβλεπτές καταλυτικές υποτροπές του) αποβαίνει αιχμή της προεκλογικής αντιμαχίας είναι και φυσικό και απολύτως κατανοητό. Κι άλλωστε για να υπηρετηθούν επαρκώς τα υπόλοιπα (εσωτερικά κι εξωτερικά) που συνθέτουν τη σημερινή κατάσταση της χώρας προαπαιτείται η τουλάχιστον υποφερτή ανάταξη της οικονομίας.
Αλλά πέραν όλων των άλλων συνυπάρχουν εκείνα που προσδιορίζονται ως εθνικά θέματα. Και προσδιορίζονται ως τέτοια όχι από εθνικιστικά σύνδρομα, αλλά γιατί συνάπτονται προς καίριες παραμέτρους της ίδιας της εθνικής ακεραιότητος. Με την έννοια της γεωπολιτικής κυριαρχίας και των φυσικών δικαιωμάτων.
Αυτά όμως βρίσκονται υπό άμεση αμφισβήτηση. Με κίνδυνο να περισταλούν. Αφού οι καθημερινές πλέον τουρκικές παραβιάσεις αφενός καθιστούν τα εθνικά σύνορα κυριολεκτικώς διάτρητα και αφετέρου τείνουν να δημιουργήσουν τετελεσμένα. Που εάν δεν προ-αποτραπούν, θ' αποβούν μη αναστρέψιμα. Ή τουλάχιστον το κόστος για την αποτροπή τους θα είναι βαρύτατο.
Το μόνο που δεν πράττουν ακόμη τα τουρκικά μαχητικά, είναι να προσγειώνονται στα ακριτικά νησιά του ελληνικού αρχιπελάγους! Και δεν υπερβάλλουμε. Πολύ φοβόμαστε ότι εάν δεν υπάρξει σταθερότερη και κυρίως πειστικώς αποφασιστική αντιμετώπιση όσων συμβαίνουν, η Ελλάδα θα βρεθεί μπροστά σε ακόμη πιο δυσάρεστες εξελίξεις, των οποίων τα παράγωγα θα αποβούν έως και μοιραία.
Δεν συστήνονται ασφαλώς ούτε απροβλημάτιστες αντιδράσεις, ούτε και ενέργειες που θα οδηγούσαν σε αδόκητες και απευκταίες περιπέτειες, τα επίχειρα των οποίων θ' απέβαιναν ολέθρια. Είναι ανάγκη όμως να δοθεί το μήνυμα ότι ούτε οι έωλες εσωτερικές αγκυλώσεις, ούτε οι περισπασμοί που αναπαράγονται από τη δυστυχώς εγγενή ελληνική εσωστρέφεια, μπορεί να επιτρέπουν αυτές τις επιθετικές συμπεριφορές. Μήνυμα και προς τον αυτουργόν, που είναι η Άγκυρα. Και προς τους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλά κυρίως τους ΝΑΤΟϊκούς. Ότι και αυτοί τελικά υπέχουν ευθύνες. Οι πρώτοι, διότι ανέχονται παραβίαση των κοινοτικών συνόρων. Οι δεύτεροι γιατί σιωπούν και κλείνουν τα μάτια μπροστά σε τέτοιες τραυματικές για εταίρο τους ενέργειες.
Του Α. Λυκαύγη