Του Φάνη ΜαλκίδηΣ΄ αυτό το πλαίσιο εξύψωσης του Κεμάλ στην Ελλάδα εντάσσεται και το τελευταίο κρούσμα όταν εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, την ημέρα μνήμης της εκδίωξης του Μικρασιατικού Ελληνισμού, μαζί με την ταινία για το 1922, μοιράστηκε και η ταινία για τον Κεμάλ!
Το απόλυτο οξύμωρο(;) μαζί με μία ταινία για ένα τραγικό κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού λαού το οποίο επηρεάζει 87 χρόνια μετά το συλλογικό υποσυνείδητο, να μοιράζεται μαζί με μία ταινία για το δήμιο των Ελλήνων. Μάλιστα ο δήμιος αυτός παρουσιάζεται ως ένας άνθρωπος με συναισθήματα που επηρέασε και καθόρισε τον 20ο αιώνα. Στο οπισθόφυλλο της ταινίας σημειώνοντας μάλιστα τα εξής: «Η απόλυτη βιογραφία του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ που όχι μόνο κατάφερε να επιβιώσει σαν ένα φτωχό ορφανό παιδί, αλλά και να γίνει το πιο δημοφιλές πρόσωπο στη χώρα του, σαν ιδρυτής και πρόεδρος της τουρκικής δημοκρατίας, μετατρέποντας μία διαμελισμένη οθωμανική αυτοκρατορία σε κράτος δυτικού προτύπου, ονομάζοντάς το Τουρκία.
Χαρισματικός ηγέτης, του οποίου η μορφή, σύμφωνα με τους σύγχρονους ιστορικούς, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις σημαντικότερες προσωπικότητες που επηρέασαν καθοριστικά με την παρουσία τους τον 20ο αιώνα. Από τον λαό του ο Κεμάλ προσέλαβε τον χαρακτηρισμό Ατατούρκ, που σημαίνει πατέρας των Τούρκων. Η ταινία ακολουθεί βήμα προς βήμα τις σημαντικότερες στιγμές στη ζωή του Ατατούρκ, μακριά από τα γνωστά στερεότυπα και προσπαθώντας να τον εξετάσει από την ανθρώπινη πλευρά του σαν έναν άνδρα γεμάτο φόβους και αδυναμίες».
Παρά τους εξωραϊσμούς και την προσπάθεια που γίνεται στην Ελλάδα εδώ και χρόνια για την ανάδειξη του Κεμάλ ως ένα προσώπου που θεμελίωσε τη δημοκρατία (!) στην Τουρκία (!), η αλήθεια είναι η «δημοκρατία» αυτή οικοδομήθηκε πάνω σε ανθρώπινες ζωές και δράματα που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, στηρίχθηκε πάνω στα εκατομμύρια των Ελλήνων και άλλων λαών. Ο Κεμάλ μετά το 1919 εξαφανίζει τους ελληνικούς πληθυσμούς, καταστρέφει τον πολιτισμό τους και στηρίζεται πάνω στις περιουσίες τους, προκειμένου να αναπτύξει εθνική οικονομία. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη διαιώνιση του δράματος με την ύπαρξη αγνοουμένων και ορφανών. Καλλιεργεί συστηματικά το μίσος στον τουρκικό πληθυσμό και επικεντρώνεται στην άρνηση του καθεστώτος του θύματος για τους ελληνικούς πληθυσμούς αφού τους θεωρεί ξένους στην περιοχή, ενώ παράλληλα τους δίνει τη θέση του θύτη.
Όπως γράφει ο Νίκος Ψυρρούκης, «η προσεκτικότερη μελέτη του κεμαλισμού μάς πείθει ότι πρόκειται για βαθιά αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική θεωρία. Ο φιλοναζισμός και άλλες αντιδραστικές δοξασίες είναι νομοτελειακή εξέλιξη του κεμαλισμού...»
Παρά τις προσπάθειες που γίνονται στην Ελλάδα, ο κεμαλισμός στην Τουρκία και παγκόσμια καταρρέει και κάθε προσπάθεια που γίνεται από ελληνικά μέσα ενημέρωσης και θεσμικά και άλλα κέντρα, ο κεμαλισμός δεν μπορεί να σταθεί άλλο.
Αυτό είναι το μήνυμα που δίνουν χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα και σε όλο τον πλανήτη που κάνουν μία μεγάλη και ανιδιοτελή προσπάθεια για την οριστική αποκαθήλωση του φασισμού που εκφράζει ο Μουσταφά Κεμάλ.
