Για να γίνει κατανοητή η κατάσταση που δημιουργείται στο Αιγαίο με τις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις δεν αρκεί πλέον η επίκληση στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Ούτε οι υστερικές κραυγές και διαμαρτυρίες από διάφορες πλευρές. Χρειάζεται πάνω από όλα να κατανοήσουμε σε βάθος την στρατηγική της Άγκυρας κι αυτό προσπαθεί να κάνει το antinews από την πρώτη ημέρα παρουσιάζοντας αναλύσεις και μελέτες που συμβάλουν στην κατανόηση του προβλήματος.
Σήμερα παρουσιάζουμε ένα άρθρο του Χρύσανθου Λαζαρίδη που επιχειρεί να κάνει κατανοητή τη διάκριση μεταξύ νομικού καθεστώτος και στάτους κβο στο Αιγαίο, ως απαραίτητη προϋπόθεση – εργαλείο για να αντιληφθούμε τι ακριβώς επιδιώκει η Άγκυρα μακροχρόνια σε βάρος της Ελλάδος (http://www.antinews.gr/?p=10237)
Το άρθρο επιχειρεί να εξηγήσει ότι την αστάθεια που δημιουργείται στο Αιγαίο δεν την «χρεώνεται» μόνο η Άγκυρα. Την χρεώνεται και η Ελλάδα, η οποία αρνείται να νομιμοποιήσει την επιθετικότητα της Τουρκίας, αλλά δεν τολμά και να τη σταματήσει εμπράκτως. Με αποτέλεσμα στα μάτια των ξένων η Ελλάδα να εμφανίζεται ότι επιμένει σε δικαιώματα που η ίδια δεν μπορεί να προασπιστεί.
Παρά το γεγονός ότι η επιθετική πλευρά είναι η τουρκική, η Ελλάδα δυσκολεύεται να εξηγήσει τη θέση της και να βρει διεθνή στηρίγματα, διότι στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, η Ελλάδα εμφανίζεται να αρνείται νέα ρύθμιση, ενώ η Τουρκία εμφανίζεται να την επιδιώκει, ζητώντας συνεχώς αναθεώρηση του υφιστάμενου καθεστώτος.
Πως ενεργεί η Τουρκία στο Αιγαίο, όλα αυτά τα χρόνια; Καταρχήν, επεκτείνει τις πρακτικές της, μόνο αφότου πειστεί ότι η αντίπαλός της (η Ελλάδα) δεν θα αντιδράσει, όπως και συμβαίνει δηλαδή κάθε φορά. Και κάθε φορά έχουμε ένα νέο «τετελεσμένο». Οι προκλήσεις μάλιστα της Τουρκίας γίνονται τόσο προσεκτικά, έτσι ώστε η Ελλάδα να μπορεί να υποχωρεί ανεπαισθήτως κάθε φορά, η ίδια να μην εκτίθεται (πολύ) και η διεθνής κοινότητα να μην αντιδρά.
Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα εμφορείται από «νομικίστικες αυταπάτες», επειδή πιστεύει ότι από τη στιγμή που το διεθνές δίκαιο την καλύπτει, αυτό και μόνον αρκεί για να αναχαιτίσει την Τουρκία. Και πιστεύει ότι αργά η γρήγορα το υφιστάμενο νομικό καθεστώς θα γίνει σεβαστό από την Τουρκία υπό την πίεση της διεθνούς κοινότητας. Ούτε που φαντάζεται ότι θα συμβεί το αντίθετο. Ότι δηλαδή, αργά η γρήγορα, η διεθνής κοινότητα θα πιέσει την Ελλάδα να αλλάξει το νομικό καθεστώς, όχι την Τουρκία να το σεβαστεί.
Αυτό είναι το αδιέξοδο της Ελληνικής διπλωματίας τα τελευταία χρόνια.
Η Ελλάδα μένει δηλαδή μόνη διότι δεν αντιδρά αποφασιστικά στην τουρκική επιθετικότητα.
Κι ο μόνος τρόπος να ξεπεράσουμε το αδιέξοδο είναι να δείξουμε ότι η Τουρκία παίρνει μεγάλα ρίσκα όταν θεωρεί «δεδομένη» την παθητικότητα της ελληνικής πλευράς στις προκλήσεις της.
Αν η Ελλάδα δεν θέλει να αποδεχθεί δυσμενή αναθεώρηση του νομικού καθεστώτος στο Αιγαίο, είναι υποχρεωμένη να ανακόψει την τουρκική επιθετικότητα και να σταματήσει την συνεχή επιδείνωση του στάτους κβο σε βάρος της.
Αν η Ελλάδα δεν είναι διατεθειμένη να πάρει κάποια τέτοια ρίσκα, τότε θα υποχρεωθεί να αποδεχθεί πλήρη συνθηκολόγηση! Που δεν θα σταματήσει στο μισό Αιγαίο. Διότι η Τουρκία δεν μπορεί να ελέγξει το μισό Αιγαίο μακροχρόνια, χωρίς επικυριαρχία και στη δυτική Θράκη…
