Η νομοθετική κατοχύρωσης του ελάχιστου δημόσιου συγκοινωνιακού δικτύου, η οικοδόμηση πλοίων από το ΕΣΠΑ 2007 - 2013 και η σύσταση Ενιαίου Εθνικού � Δημόσιου Φορέα Διαχείρισης Θαλάσσιου Συγκοινωνιακού Έργου είναι οι τρείς απαραίτητες προϋποθέσεις που πρέπει να προηγηθούν της θεσμοθέτησης του Μεταφορικού Ισοδυνάμου.
Αυτή είναι η άποψη του δημάρχου Λειψών κ. Μπενέτου Σπύρου, ο οποίος, αν και ακούγεται εκ πρώτης όψεως αιρετικός, αναλύει τα επιχειρήματά του στη «δ» και διευκρινίζει ότι δεν είναι αντίθετος με το Μεταφορικό Ισοδύναμο, αλλά με την μεθοδολογία που ακολουθείται.
«Διαφωνώ πλήρως στην μεθοδολογία, διότι αποδυναμώνει ένα θέμα τεραστίων διαστάσεων Ο κίνδυνος λοιπόν που ελλοχεύει σε αυτήν την κίνηση, είναι να περιοριστούμε στο δένδρο, σε αντίθεση με το τεράστιο δάσος που έχουμε μπροστά μας. Να χαθεί άλλη μια μεγάλη ευκαιρία που φοβάμαι ότι θα είναι η τελευταία» δηλώνει.
Πρακτικά, ο δήμαρχος Λειψών εκτιμά ότι δεν θα μπορέσει να ισχύσει το
Μεταφορικό Ισοδύναμο, όταν υπάρχουν στο Αιγαίο πλοία των πολλαπλών ταχυτήτων, των πολλαπλών ποιοτικών χαρακτηριστικών και των πολλαπλών ηλικιών, ενώ υπογραμμίζει ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για μια μορφή επιδότησης των εφοπλιστών.
Ο κ. Σπύρου, παίρνει αποστάσεις από την ταύτιση της πρωτοβουλίας για το Μεταφορικό Ισοδύναμο με το πρόσωπο του Τάσου Αλιφέρη, λέγοντας ότι σοβαρές πρωτοβουλίες έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα, τόσο από πλευράς Τοπικής Αυτοδιοίκησης όσο και των Πανεπιστημιακών. «Δεν ανακάλυψαν κάποιοι σήμερα το μεταφορικό ισοδύναμο» αναφέρει για να προσθέσει με νόημα:
«Δεν θέλω να ακούω στους διαδρόμους των υπουργείων ότι κάποιους τους ενδιαφέρει μόνο να λύσουν τα προβλήματα που έχουν τοπικά με τα πλοία τους και βάζουν μπροστά το Μεταφορικό Ισοδύναμο».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
� Κύριε δήμαρχε, σε τι συνίσταται η διαφωνία σας ως προς το μεταφορικό ισοδύναμο; Σας βρίσκει αντίθετο συνολικά ή ως προς τον τρόπο προώθησής του;
Πριν απ� όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το Μεταφορικό Ισοδύναμο δεν είναι κάτι καινούργιο. Υφίστατο πάντοτε, σε όλες τις σοβαρές πρωτοβουλίες που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα, τόσο από πλευράς Τοπικής Αυτοδιοίκησης όσο και των Πανεπιστημιακών και αυτό απεδείχθη και στην θεματική ενότητα του συνεδρίου της ΚΕΔΚΕ, ιδιαίτερα από τους ανθρώπους που συνετέλεσαν στην πλέον σοβαρή εργασία που έχει γίνει μέχρι σήμερα, του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεν ανακάλυψαν κάποιοι σήμερα το μεταφορικό ισοδύναμο.
Η αντίθεσή μου λοιπόν, δεν έγκειται στην ουσία της διεκδίκησής του και στην πιθανή εφαρμογή του. Διαφωνώ πλήρως στην μεθοδολογία, διότι αποδυναμώνει ένα θέμα τεραστίων διαστάσεων και το οποίο συμπληρώνει την προσπάθεια για σύγκλιση, για ίση μεταχείριση, για την απελευθέρωση δυνάμεων στο Αιγαίο που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Τα γονίδια του Αιγαίου είναι πολύ ισχυρά, μέσα από την οικοδόμηση, σύσταση και θεσμοθέτηση ενός δικτύου, όπου σε καθημερινή βάση, και ο τελευταίος κάτοικος, στο τελευταίο νησί του Αιγαίου, θα μπορεί να έχει πρόσβαση στα Κέντρα (εθνικό, περιφερειακό, τοπικό), μέσα από ένα σύστημα συνδυασμένων μεταφορών.
Εάν δε, όπως είπα και στα συνέδρια της ΤΕΔΚΔ, της ΚΕΔΚΕ και παντού, συγκρίνει κανείς τις απαντήσεις των Επιτρόπων διαχρονικά (Matutes to 1993, Tajani, Hubner, Καραμήτσος, Διεύθυνση Μεταφορών της Κομισιόν κλπ), όλοι τα ίδια πράγματα λένε, με διαφορετικό τρόπο. Ο κίνδυνος λοιπόν που ελλοχεύει σε αυτήν την κίνηση, είναι να περιοριστούμε στο δένδρο, σε αντίθεση με το τεράστιο δάσος που έχουμε μπροστά μας. Να χαθεί άλλη μια μεγάλη ευκαιρία που φοβάμαι ότι θα είναι η τελευταία.
� Ποια είναι η δική σας πρόταση; Ποιά μεθοδολογία θα πρέπει κατά την άποψή σας να ακολουθηθεί;
Προέχει κατ� αρχήν η θεσμοθέτηση με νόμο και η κατοχύρωση του ελάχιστου δημόσιου συγκοινωνιακού δικτύου, για το οποίο ποτέ δεν έγινε σοβαρή κουβέντα και υπάρχουν μόνο αποσπασματικά κάποιες αποφάσεις, τόσο της ΤΕΔΚΔ όσο και του Νομαρχιακού Συμβουλίου και οι οποίες διαφοροποιούνται από περιοχή σε περιοχή. Αυτό έχει να κάνει με τον ευρύτερο αναπτυξιακό σχεδιασμό της περιοχής μας και της πατρίδας μας.
Το δεύτερο είναι η απαίτηση � απειλητικά για προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο � στην εξασφάλιση πόρων από το ΕΣΠΑ 2007 � 2013, για οικοδόμηση πλοίων, μιας και δεν δείχνει κανένας διατεθειμένος να επενδύσει για οικοδόμηση νέων πλοίων.
Τρίτον: Τα πλάνα του ΕΣΠΑ θέλουν φορέα διαχείρισης, τον οποίο πρέπει να συστήσουμε για τον θαλάσσιο χώρο της πατρίδας μας. Έναν Εθνικό Φορέα Διαχείρισης Θαλασσίου Συγκοινωνιακού Έργου, έναν ΟΣΕ, ένα ΚΤΕΛ, όπως νομίζετε. Όταν λέω «δημόσιο» εννοώ το έργο που θα εκτελεί (δημόσια υπηρεσία), στον οποίο δεν έχω πρόβλημα να συμμετέχουν και οι εφοπλιστές ή όποιος άλλος. Η συμμετοχή του δημοσίου σε αυτό το σχήμα, με όποια μορφή προαπαιτείται, για την διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του έργου που θα εκτελεί. Αυτό άλλωστε έγινε απόλυτα σαφές στην επίσκεψή μας τον Οκτώβριο του 2007 στις Βρυξέλλες, στη Διεύθυνση Μεταφορών της Κομισιόν, παρουσία δώδεκα δημάρχων του δικτύου Αειφορικών Νησιών «ΔΑΦΝΗ». Αντίθετα, μπορώ να πω ότι γίνεται επικίνδυνο, γι αυτό το έντονο ενδιαφέρον των «ακτοπλόων», με τον κ. Βεντούρη στη συνάντηση στα γραφεία της ΤΕΔΚΔ, ο οποίος δεν απάντησε στις δύο καυστικές ερωτήσεις μου για τις 12ετείς συμβάσεις δημόσιας υπηρεσίας και για την πιθανή συμμετοχή τους στον «Ενιαίο Φορέα Δημόσιου Θαλάσσιου Συγκοινωνιακού Έργου». Και θέτω μια ερώτηση προς όλους μας: Μεταφορικό Ισοδύναμο για όλα τα πλοία των πολλαπλών ταχυτήτων και των πολλαπλών ποιοτικών χαρακτηριστικών και των πολλαπλών ηλικιών; Ή μήπως νομίζουν ότι το Μεταφορικό Ισοδύναμο είναι μια μορφή επιδότησης προς τους εφοπλιστές; ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ, ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΗ, όχι του πλοίου ή του εφοπλιστή.
Τέλος, στις όποιες χώρες εφαρμόστηκε ή εφαρμόζεται, έχουμε να κάνουμε με χώρες, με ένα οικοδομημένο κοινωνικό κράτος, σε όλα τα επίπεδα. Εμείς δεν έχουμε αυτή τη στιγμή να δώσουμε ούτε τη συμμετοχή μας για την έναρξη υλοποίησης του ΕΣΠΑ.
� Σκεφτήκατε ότι για τις θέσεις σας αυτές ίσως κατηγορηθείτε ότι δυναμιτίζετε την προσπάθεια του Τάσου Αλιφέρη και όσων υποστηρίζουν το μεταφορικό ισοδύναμο, πολύ δε περισσότερο όταν έχει πάρει θέση ανοιχτά και ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Κατ� αρχήν, η λύση όλων αυτών των προβλημάτων δεν είναι υπόθεση μόνο «του Τάσου Αλιφέρη και όσων υποστηρίζουν το Μεταφορικό Ισοδύναμο» όπως λέτε, διότι με διάφορους τρόπους το έχουν θέσει εδώ και χρόνια αρκετοί από εμάς της Αυτοδιοίκησης. Η διαδρομή η πολιτική του καθενός από εμάς και το ήθος του, δεν επιτρέπει νομίζω αυθαίρετες ερμηνείες, εκτός και αν υπάρχει σκοπιμότητα. Όχι πάντως από εμένα. Αντίθετα, θα μπορούσα να πω ότι, με διάφορους τρόπους, αρκετοί άλλοι έχουν από χρόνια δυναμιτίσει την ωρίμανση αυτού του θέματος στις συζητήσεις. Οι κινητοποιήσεις μας, σαν νησί, ανέδειξαν το τεράστιο έλλειμμα κατανόησης από τους Έλληνες της ηπειρωτικής χώρας, τι σημαίνει να μεταφέρεσαι με ένα πλοίο από το ένα νησί στο άλλο, ή από ένα νησί στην ηπειρωτική χώρα. «Βρε δήμαρχε, πολύ μας προβλημάτισες αυτές τις ημέρες, δεν μπορούσα να κατανοήσω αυτό που έλεγες ότι τα πλοία για μας είναι όπως τα τραίνα και τα λεωφορεία για σας», μου είπε κάποιος υψηλά ιστάμενος. Ένας Έλληνας βουλευτής μου είπε: «Βρε δήμαρχε, για ξαναπές το αυτό για την κατοχύρωση του ελάχιστου δημοσίου συγκοινωνιακού δικτύου, ΚΑΛΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ!!!» Και πόσα άλλα τέτοια έχω ακούσει�
Όσο για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν θεωρώ ότι λέει κάτι διαφορετικό από αυτά που λέω παραπάνω, γιατί δεν του είπε κανείς πολλές λεπτομέρειες, για το τί έχει γίνει μέχρι σήμερα και δεν γνωρίζει, πιστεύω, το τί συζητείται στις Επιτροπές της Βουλής, από όπου οι πληροφορίες μου δεν είναι θετικές. Έπειτα, ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράζει και στηρίζει τις στρατηγικές αυτής της χώρας. Οχι τις επιμέρους πολιτικές.
� Για ποιούς λόγους μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει το αυτονόητο, δηλαδή η θεσμοθέτηση του ελάχιστου ακτοπλοϊκού δικτύου και η σύσταση του φορέα διαχείρισης του;
Πριν αρκετές μέρες, μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό, βγαίνοντας ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας από το γραφείο του πρωθυπουργού, σε ερώτηση δημοσιογράφου για τις άγονες γραμμές, απάντησε: «Εξασφαλίσαμε και για φέτος τους πόρους για τις άγονες γραμμές». Ερωτώ: Θα τολμούσε κανείς να το πει αυτό για τα τραίνα, για τα λεωφορεία ή για τα άλλα μέσα δημόσιας μεταφοράς της πατρίδας μας; Η απάντηση λοιπόν στην ερώτησή σας, είναι αυτή που λέμε χρόνια: Σε μια χώρα νησιωτική, όπου ζωτικός χώρος του ελληνισμού θεωρείται το Αιγαίο, τη «νησιωτικότητα» την αγγίζουμε επιδερμικά, μόλις στην τροποποίηση του Συντάγματος το 2002. Βολεύει τον Αθηναϊσμό να κάνει πως δεν καταλαβαίνει, αλλά κατά τα άλλα, από το «συγκριτικό μας πλεονέκτημα» που λέγεται Τουρισμός, τα νησιά μας έχουν τη μεγάλη μερίδα στο ΑΕΠ της χώρας. Γι αυτό απαιτούνται συντονισμένες και συγκροτημένες κινήσεις. Πρώτα όμως πρέπει να συνεννοηθούμε μεταξύ μας. Σε μια συνάντησή μου με υπουργό και την ανάδειξη της νομοθετικής κατοχύρωσης του ελάχιστου δημόσιου συγκοινωνιακού δικτύου, την οικοδόμηση πλοίων από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και τη σύσταση Ενιαίου Εθνικού � Δημόσιου Φορέα Διαχείρισης Θαλάσσιου Συγκοινωνιακού Έργου, το ερώτημα που μου ετέθη ήταν «τι λένε οι εφοπλιστές;».
� Κατά την άποψή σας η μελέτη Σηφουνάκη, είναι εφικτό να υλοποιηθεί, και αν υλοποιηθεί, μπορεί να δώσει λύσεις;
Η μελέτη Σηφουνάκη μπορεί να είναι ένα σημείο εκκίνησης μιας σοβαρής συζήτησης που πρέπει να γίνει και βέβαια κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν με τα σημερινά δεδομένα. Η δουλειά επίσης που έχει κάνει μέχρι σήμερα και συνεχίζει το ΙΤΑ, είναι επίσης μια πολύ σοβαρή προσπάθεια. Για όλα αυτά έχω ακούσει «θετικά» σχόλια και από τους κυβερνώντες, δεν βλέπω όμως καμία σοβαρή πρωτοβουλία. Αυτό λοιπόν πρέπει να κάνουμε εμείς σαν Αυτοδιοίκηση και να πιέσουμε πριν είναι πολύ αργά.
� Μέχρι στιγμής οι πολιτικές ηγεσίες του ΥΕΝ και του υπουργείου Αιγαίου, δεν δείχνουν διατεθειμένες να εγκαταλείψουν την πολιτική των επιδοτήσεων στην ακτοπλοΐα. Με αυτό το δεδομένο, τι περιθώρια αλλαγής της σημερινής κατάστασης υπάρχουν;
Ξέρετε ότι εκκρεμεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το όλο θέμα των επιδοτήσεων, που το πάγωσαν μάλλον οι ακτοπλόοι, γιατί έχουν βολευτεί λίγο � πολύ όλοι. Η Ευρωπαϊκή Ένωση απειλεί ότι θα κάνει ελέγχους για να εξετάσει τους κανόνες οι οποίοι καταστρατηγούν τον ανταγωνισμό. Από την άλλη, οι επιδοτήσεις συνεχώς αυξάνουν και γίνονται εκβιασμοί οι οποίοι φθάνουν μέχρι απειλών για δέσιμο των πλοίων. Έφτασαν στο σημείο να βγάζουν όλα σχεδόν τα λιμάνια της χώρας άχρηστα (αλίμενο και αβάπορο το Αιγαίο έλεγε ο Παυλίδης), με ένα πακτωλό χρημάτων τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, σε σημείο που να με κάνουν να πω εδώ και χρόνια ότι «στην Ελλάδα έχουμε φτάσει στο σχιζοφρενικό φαινόμενο να κυνηγάνε τα λιμάνια τα πλοία και όχι τα πλοία τα λιμάνια»! ’ρα πρέπει να γίνει ένας γενικότερος επανασχεδιασμός του ρόλου του λιμανιού, του πλοίου, του δικτύου και του μεταφορικού κόστους.
Οι ηγεσίες των υπουργείων και ιδιαίτερα του ΥΕΝ, ποτέ δεν δείχνουν διατεθειμένες να αλλάξουν πλεύση προς την κατεύθυνση που λέμε εδώ και χρόνια και ιδιαίτερα στη βάση ότι «το συγκοινωνιακό � ακτοπλοϊκό είναι δημόσιο αγαθό, είναι υπόθεση της πολιτείας», είναι απαιτητό δικαίωμα του πολίτη, συνταγματικά κατοχυρωμένο, να έχει πρόσβαση με το ελάχιστο κόστος και τον λιγότερο χρόνο, στα κέντρα διοίκησης του τουλάχιστον. Θα μπορούσα να μιλήσω για ποινικό αδίκημα σε βάρος των πολιτών του θαλάσσιου χώρου της πατρίδας μας. Η προσφυγή λοιπόν από την πλευρά μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά του ελληνικού δημοσίου, θα έπρεπε να είναι άμεση. Η κωλυσιεργία για μη εξασφάλιση πόρων από τα ΚΠΣ, παρά τις θέσεις που εκφράζουν κατά καιρούς οι κοινοτικοί, αφήνει επίσης εκτεθειμένη την πολιτεία. Δεν κινούνται ούτε καν στον Αναπτυξιακό νόμο, να βάλουν δράσεις για οικοδόμηση νέων πλοίων. Τα στοιχεία που έχω στα χέρια μου είναι πάρα πολλά, που αφήνουν όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια, εκτεθειμένες. Κάποια στιγμή θα τα εμφανίσω.
� Πως σχολιάζετε τις εξελίξεις στην υπόθεση Παυλίδη; Πολλοί ισχυρίζονται ότι στην ακτοπλοΐα «έτσι γίνονται οι δουλειές» και ότι ο Μανούσης καταγγέλλοντας όσα καταγγέλλει, δεν λέει τίποτα καινούργιο για τους ακτοπλοϊκούς κύκλους (ασχέτως των υπαρκτών ή μη αντικειμενικών ευθυνών προσώπων, τις οποίες διερευνά η δικαιοσύνη).
Είναι λυπηρά αυτά που ακούγονται και καταρρακώνουν ακόμη περισσότερο το κύρος των πολιτικών προσώπων, αλλά και την αξιοπιστία της πολιτικής σαν αξία όπως την επινόησαν «οι αρχαίοι ημών πρόγονοι». Ακόμα περισσότερο, όταν τα πρόσωπα αυτά βρίσκονται προς το τέλος της διαδρομής τους. Έλεγα κάποτε στον Παυλίδη, σε μια συνάντησή μας στο Υπουργείο, ότι είμαι κατά της επιδότησης του πλοίου ή της γραμμής. Ότι πρέπει να βρεθούν άλλοι τρόποι ενίσχυσης της γραμμής, του πλοίου ή της πρωτοβουλίας του επιχειρηματία και αυτό δεν θα έπρεπε να είναι υπόθεση του κάθε υπουργού, αλλά ενός θεσμοθετημένου οργάνου, μια Ανεξάρτητης Ρυθμιστικής Αρχής, διότι δημιουργεί φοβερές αλλοιώσεις στην αξιοπιστία τόσο των πολιτικών προσώπων, όσο και των θεσμών. Η απάντησή μου λοιπόν σε όλα αυτά που ακούω, είναι οι προτάσεις που παλεύουμε τόσα χρόνια κάποιοι άνθρωποι, τις οποίες ανέπτυξα προηγουμένως. Δεν θέλω να ακούω στους διαδρόμους των υπουργείων ότι κάποιους τους ενδιαφέρει μόνο «να λύσουν τα προβλήματα που έχουν τοπικά με τα πλοία τους και βάζουν μπροστά το Μεταφορικό Ισοδύναμο».
πηγή δημοκρατική
