Πρόκληση χωρίς όριο, αλλά και σήμα κινδύνου για ναυτεργάτες και νησιώτες, αποτελούν οι αξιώσεις των ακτοπλόων εφοπλιστών, που διατύπωσε για λογαριασμό τους ο πρόεδρος της Ενωσης Απ. Βεντούρης, σε προχτεσινή συνέντευξη Τύπου. Τι ζητάνε οι εφοπλιστές; Πρώτον, την αύξηση των επιδοτήσεων για τις λεγόμενες «άγονες γραμμές». Δηλαδή, επιπλέον ζεστό χρήμα από τις τσέπες του λαού, περισσότερο ακόμα και από τα 226 εκατ. ευρώ, με τα οποία φιλοδώρησαν τα σαπάκια τους οι κυβερνήσεις του δικομματισμού την τελευταία εννιαετία. Σε διαφορετική περίπτωση, απειλούν ότι από τη νέα δρομολογιακή περίοδο, που ξεκινάει την 1η του Νοέμβρη, θα δέσουν τα καράβια τους. Το θράσος περισσεύει. Αντλείται, όμως, από μια βαθιά ταξική πολιτική, που θέλει τα καράβια ιδιοκτησία των εφοπλιστών και τις θάλασσες τσιφλίκι τους.
Οι εφοπλιστές απαιτούν την πλήρη κατάργηση των οργανικών συνθέσεων, που στέκεται εμπόδιο στην αύξηση της υπερκερδοφορίας τους. Θέλουν να απαλλαγούν ακόμα και από τους ελάχιστους όρους που έχουν απομείνει για τη στελέχωση των πλοίων και οι οποίοι σχετίζονται άμεσα με την ασφάλεια στη θάλασσα. Γι' αυτό και απαιτούν τον αποχαρακτηρισμό του λεγόμενου «βοηθητικού προσωπικού» από την κατηγορία των ναυτεργατών, προκειμένου οι συγκεκριμένες ναυτεργατικές ειδικότητες (μάγειρες, καμαρότοι κ.ά.) να μην παίρνονται υπόψη στην επάνδρωση του πλοίου. Θέλουν να πετάξουν χιλιάδες εργαζόμενους στις λίστες της ανεργίας, να ρίξουν ακόμα πιο κάτω τα δικαιώματά τους.
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο απαιτεί, ακόμα, να καταργηθεί η υποχρεωτική δεκάμηνη δρομολόγηση των πλοίων, προκειμένου να μπορούν να λύνουν και να δένουν κάβο, ανάλογα με το πότε βολεύει την κερδοφορία τους. Σαν αποτέλεσμα, τα νησιά θα βλέπουν καράβι μόνο για λίγους (καλοκαιρινούς) μήνες το χρόνο, ενώ την υπόλοιπη περίοδο θα στενάζουν στην απομόνωση. Αυτός είναι και ο πραγματικός στόχος των εφοπλιστών. Να ρίχνουν στη θάλασσα σαπάκια οποιασδήποτε ηλικίας, όποτε αυτοί θέλουν, με όσο προσωπικό τους βολεύει, με τιμές εισιτηρίων και ναύλων που καίνε το λαϊκό εισόδημα, με ναυτεργάτες γυμνούς από δικαιώματα. Ενα μεγάλο μέρος από τις απαιτήσεις τους έχει ήδη ικανοποιηθεί από τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, κάνοντας το εφοπλιστικό κεφάλαιο ακόμα πιο επιθετικό.
Η κατάσταση που διαμορφώνεται προμηνύει νέα δεινά για ναυτεργάτες και νησιώτες. Καθιστά αναγκαία την κοινή δράση, επειδή ακριβώς κοινό είναι το πρόβλημα, η αιτία, ο αντίπαλος. Τα περιθώρια εξαντλούνται και κάθε μέρα που περνάει μετράει προς όφελος των εφοπλιστών και των κομμάτων τους. Τώρα είναι η ώρα ναυτεργάτες και νησιώτες να αξιοποιήσουν την πείρα τους. Με κοινό συντονισμένο αγώνα να βάλουν στο στόχαστρο τη φιλοεφοπλιστική πολιτική, όπως αυτή εκφράζεται σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο. Να διεκδικήσουν σύγχρονα πλοία, φθηνά, τακτικά και ασφαλή δρομολόγια, απρόσκοπτη σύνδεση με την ηπειρωτική Ελλάδα, με ναυτεργάτες που θα δουλεύουν με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Να διεκδικήσουν τα καράβια να γίνουν λαϊκή περιουσία, στο πλαίσιο μιας εξουσίας που θα υπηρετεί τα δικά τους λαϊκά συμφέροντα και μόνο.
