Μια ενδιαφέρουσα απόφαση εκδόθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που ίσως να αλλάξει τα πράγματα όσον αφορά τη βιομηχανία των αγωγών που έχει στηθεί εναντίον των δημοσιογράφων τα τελευταία χρόνια…
Στην προσφυγή του δημοσιογράφου Νικήτα Λιοναράκη με τίτλο «Λιοναράκης εναντίον Ελλάδος» για το νόμο 1178/81, όπως τροποποιήθηκε το 1995, ευρύτερα γνωστό ως νόμος «περί τύπου», που καθιερώνει την αστική ευθύνη του δημοσιογράφου, το Ευρωπαϊκό δικαστήριο αποφάνθηκε θετικά υπέρ του δημοσιογράφου.
Η υπόθεση αφορούσε μια ζωντανή εκπομπή του 1999, στην ΕΡΑ-1 με τίτλο «Στις γειτονιές της Ελλάδας» και συγκεκριμένα μια συνέντευξη για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Κατά τη διάρκεια της εκπομπής, ο συνεντευξιαζόμενος άσκησε κριτική για τη δράση εμπλεκομένων στην υπόθεση Οτσαλάν. Μεταξύ άλλων και του δικηγόρου Φ. Κρανιδιώτη.
Ο τελευταίος, επικαλούμενος «προσβολή της προσωπικότητάς του», άσκησε αγωγή. Βάσει αυτής ο Λιοναράκης καταδικάστηκε σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, ενώ η σχετική απόφαση επικυρώθηκε και από τον Άρειο Πάγο. Ο Λιοναράκης προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, έκρινε, ότι υπήρξε παράβαση των άρθρων 6 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) και 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (περί ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης). Καταδίκασε δε το ελληνικό δημόσιο σε αποζημίωσή του, με το ποσό των 49.238 ευρώ.
Η απόφαση αυτή, που έμμεσα, ίσως επηρρεάσει και άλλες αποφάσεις:
- Θεωρεί, ότι οι κρίσεις που ακούγονται ειδικά σε μία «πολιτική εκπομπή» αποτελούν «έκφραση γνώμης» και δεν συνιστούν «προσβολή προσωπικότητας».
- Θεωρεί, επίσης, ότι η δημιουργία αμάχητου τεκμηρίου με την αντικειμενικοποίηση των χρηματικών ποινών που προβλέπει ο ελληνικός νόμος (στάνταρτ ποσό για εφημερίδα, άλλο για ραδιόφωνο, άλλο για τηλεόραση, άλλο για περιφερειακά ΜΜΕ), δεν υπολογίζει την οικονομική κατάσταση του δημοσιογράφου.
Ας ελπίσουμε ότι μπορεί να λειτουργήσει θετικά και να περιοριστούν οι αγωγές εναντίον δημοσιογράφων που έχουν εξελιχθεί σε βιομηχανία…
