Παρέμβαση του Βουλευτή Δωδεκανήσου -τ. Υπουργού Αριστοτέλη Α. Παυλίδη, κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Θέματα προσωπικού Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και άλλες διατάξεις», την Τρίτη 15 Ιουλίου 2008.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν επιθυμώ να εξωραΐσω τα πράγματα, αλλά ούτε και να παρουσιάσω τραγωδία, όπως ήδη επεχειρήθη. Αρχίζω, πάντως, κύριε Υπουργέ, με παρατήρηση συμφωνούσα προς την προλαλήσασα, την ωραία κυρία συνάδελφο.
Αυτή η υπόθεση με τα Σκόπια δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Ούτε φανατικοί είμεθα, ούτε μισαλλόδοξοι, ούτε υπερβολικοί. Καλώς το εθέσατε, κυρία Διαμαντοπούλου. Μια απάντηση επίσημος, με τον τρόπο που εσείς γνωρίζετε, πιο πολύ για να ακουστεί πέραν των Σκοπίων. Οι Σκοπιανοί έχουν την τακτική τους, ότι και εμείς παρακολουθούμε, έχουμε γνώση των πραγμάτων, παρακολουθούμε τα πρόσωπα και προπάντων την ιστορία και την προοπτική του μέλλοντος. Αυτή είναι η κατ’ αρχήν σύμφωνος άποψή μου προς την προλαλήσασα κυρία συνάδελφο.
Θα διαφωνήσω, όμως, μαζί της καθ’ όσον αφορά στην πολύ γκρίζα εικόνα που παρουσίασε. Η ευρυζωνικότης, περί της οποίας έγινε λόγος και αναφέρεται στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, στα σχολεία μας, είναι μια υπόθεση η οποία προχώρησε σημαντικά. Και σας τα λέω αυτά σαν νησιώτης Βουλευτής, διατελέσας και Υπουργός της Νησιωτικής Ελλάδος. Ξεκινήσαμε –αυτό παραλάβαμε από την προηγούμενη Κυβέρνηση το 2004- από το 0,5% και φθάσαμε στο 13%. Δεν είναι το θαύμα -προς Θεού!- αλλά πάντως το βήμα έγινε. Και έγινε για πολλούς λόγους και για άνεση οικονομική που μας έδωσε το πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας», αλλά και διότι κάποιοι ασχολήθηκαν με το θέμα εντατικότερα από ό,τι παλαιότερα. Πάντως, μπήκε το νερό στο αυλάκι. Έχουμε δρόμο ακόμα. Αυτή είναι η αλήθεια. Το βήμα, πάντως, έγινε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα σχολιάσω ορισμένα εκ των άρθρων, διότι αυτά νομίζω ότι, κατά την κρίση μου, αποτελούν και ορισμένα σημεία ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος. Το νομοσχέδιο δεν επιχειρεί να λύσει όλα τα προβλήματα της εκπαιδεύσεως. Προς Θεού! Είναι ένα εξ εκείνων τα οποία αναφέρονται, όπως άλλωστε και ο τίτλος το περιγράφει, στα θέματα προσωπικού του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων. Προσωπικό πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και ορισμένα που αναφέρονται σε ανώτερη βαθμίδα της εκπαιδεύσεως. Θέλω να επαινέσω το Υπουργείο, διότι συζητούμενα επί καιρώ θέματα έγιναν τώρα προτάσεις, ώστε να καταστούν διατάξεις νόμου.
Εκκλησιαστική εκπαίδευση. Μεγάλη υπόθεση. Μπορεί να έχουν διαφορετικές απόψεις οι μεν από τους δε καθ’ όσον αφορά στο ποιο είναι το τελικό σχήμα που πρέπει να πάρει η εκκλησιαστική εκπαίδευση, αλλά πάντως είναι γεγονός, έχουμε στη χώρα μας και εκκλησιαστική εκπαίδευση, όπως έχουν και άλλες χώρες. Καλή η παρέμβαση που κάνετε, θα επιθυμούσα πάντως να συμπληρωθεί και με μία ακόμα. Στη νησιωτική Ελλάδα υπάρχουν ορισμένες παραδοσιακές εκκλησιαστικές σχολές μέσης εκπαιδεύσεως. Αποκαλούσαμε την καθεμία «τροφό», όπως καλή ώρα -αναφέρομαι στα Δωδεκάνησα, γι’ αυτό και παρεκάλεσα τον κύριο Πρόεδρο να υπογραμμίσει την καταγωγή μου- είναι η Πατμιάς Σχολή. Κύριε Υπουργέ, επεβίωσε μέσα από περιπέτειες διαρκούσης της κάθε είδους Κατοχής και ανέδειξε προσωπικότητες. Σήμερα κινδυνεύει να κλείσει. Δεν είναι ορθό, για εμάς, να αφήσουμε μια τέτοια Σχολή, με παράδοση και με προοπτικές, με κτιριακή δε υποδομή εξαιρετική, να κλείσει.
Παρακαλώ θερμώς, μια και κάμνετε αναφορά και μάλιστα πολύ σημαντική στην εκκλησιαστική εκπαίδευση για το θέμα της Πατμιάδας Σχολής, να επιδείξετε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Προσεγγίζετε ένα μεγάλο ζήτημα, ζήτημα του Γένους, την παιδεία των ομογενών. Συμπληρώνετε τον τίτλο δε, με τον υπότιτλο «διαπολιτισμική εκπαίδευση». Αυτή είναι σήμερα η φυσιογνωμία της προσπαθείας που γίνεται να συντηρηθούν σχολεία, ανά τον κόσμο, συντηρούμενα μάλιστα, με δαπάνες των Ελλήνων φορολογουμένων. Μεγάλη υπόθεση!
Παιδεία ομογενών. Στην Ευρώπη, εκεί κυρίως αναφέρεσθε, είναι ένα σύστημα εύκολα προσεγγιζόμενο. Ήλθε η ώρα κατά την κρίση μου, θέλουμε δεν θέλουμε, να δούμε τι θα κάνουμε με τη μεγάλη υπόθεση των ελληνικής καταγωγής ομογενών, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου, προϊόντος του χρόνου, ο σύνδεσμος αμβλύνεται, αραιώνει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εισαγάγει το σύστημα charters schools. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πληρώνουν για τη συντήρησή τους. Επιτρέπουν διδασκαλία, εις την ελληνική και όχι μόνο σε «Ελληνόπουλα», αλλά και σε άλλης προελεύσεως, άλλων εθνοτήτων μαθητές, να διδάσκονται εις την ελληνική διάφορα μαθήματα. Αντί, λοιπόν, το κράτος μας να δαπανά, μήπως θα ήταν ιδιαιτέρως σημαντικό να ερευνήσει πώς θα επεκταθεί αυτή η αξιοποίηση της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών; Και όχι μόνο εκεί, αλλά εγώ αναφέρομαι τώρα σε ορισμένα εκ των θεμάτων που έχετε.
Κύριε Υπουργέ, μπράβο σας. Σε εκπαιδευτικούς που έχουν προβλήματα υγείας οι οικογένειές τους, δώστε μία άνεση, όπως γίνεται και σε άλλα Υπουργεία, να τοποθετούνται στο εξωτερικό, εκεί που υπάρχει μία ελπίδα να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα και να προσφέρουν παραλλήλως υπηρεσίες.
Τέλος ή παρενθετικά -κατά την κρίση μου με ερωτηματικό- είναι το άρθρο το αναφερόμενο εις τους φυσικούς με μεταπτυχιακό ηλεκτρονικής ραδιοηλεκτρολογίας. Κύριοι συνάδελφοι, για όσους δεν γνωρίζουν, το πρώτο μου πτυχίο είναι φυσικής, Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Αναστασιάδης. Ηλεκτρονικοί πρωτοπόροι, έκαμαν μια εισβολή τότε στην επιστημονική τεχνική, διά της φυσικής. Πού έγινε αυτό; Από το ιστορικό Χημείο της οδού Σόλωνος, το οποίο ατυχώς μέχρι σήμερα αυτό το μνημείο δεν έχει αναπαλαιωθεί, δεν έχει παρουσιάσει το τι προσέφερε στην επιστήμη.
Υπογραμμίζω, τώρα, μία μεγάλη προσπάθεια που γίνεται στο εξωτερικό, μία προσπάθεια που λέγεται Hellenic Society Paideia. Έχει ιδρύσει 28 έδρες στα Αμερικανικά πανεπιστήμια, διά του αμερικανικού συστήματος. Τη γνωρίζετε υποθέτω. Γνωρίζω πως την έχετε αγκαλιάσει. Δεν μνημονεύεται εδώ, στο νομοσχέδιο, αλλά θεωρώ ότι είναι, όμως, μία λαμπρά ευκαιρία σήμερα να σας ζητήσω να ασχοληθείτε συστηματικότερα απ’ ό,τι μέχρι στιγμής, ώστε όλη αυτή η προσπάθεια που κάνετε για την παιδεία των ομογενών, να περιλάβει στους κόλπους της και την ιστορία ενός εκ Δωδεκανήσου εκπαιδευτικού, του Ηλία Τομάζου, που σας έχει επισκεφτεί, έχει οργανώσει τμήματα και ασφαλώς δύναται να προσφέρει και στην εθνική μας εκπαίδευση, στο εσωτερικό της χώρας μας, δηλαδή.
Κύριοι συνάδελφοι, κύριε Παπουτσή, έχουμε ιστορικά σχολεία στα νησάκια μας. Σχολεία όπως το Βενετόκλειο π.χ. στη Ρόδο και άλλα. Ξενιτεμένοι Δωδεκανήσιοι επλήρωναν να κάμουν σχολεία. Επλήρωσαν επίσης στην Κάλυμνο, για να κάνουν το Νικηφόρειο. Έγιναν σε άλλα νησιά, Καστελόριζο, Κάρπαθο, Λέρο κ.α. τέτοια σχολεία που τώρα είναι ανάγκη να συντηρηθούν. Παράλληλα, λοιπόν, προς το πρόγραμμα, το καλό πρόγραμμα, που δεν είναι μόνο προϊόν της σημερινής Κυβερνήσεως, να εξηγούμεθα, είναι προϊόν πολιτικής και προηγουμένων Κυβερνήσεων να κάνουμε κτίρια σχολικά, ας σχεδιάσουμε και τη συντήρηση των ιστορικών εκπαιδευτηρίων. Είναι προσφορά στον τόπο μας.
Και ομιλών, περί εκπαιδεύσεως, θέλω να κάμω αναφορά στους τριτέκνους. Ήταν καλή η ιδέα, την ασπάσθηκε όλο το Κοινοβούλιο, να εξισωθούν προς τους τετράτεκνους και άνω. Έχετε μία ευκαιρία να κάνετε μία γενναία παρέμβαση καθ’ όσον αφορά στο θέμα των διορισμών. Δεν θα σας υποδείξω εγώ λεπτομέρειες, αν το 20% εις τον πίνακα των αναπληρωτών, γίνει 30%. Έχετε προτάσεις. Όπως δαπανάτε, κυρίως στις παραμεθόριες περιοχές για να κάνουμε σχολεία, κατά προτεραιότητα, έτσι να δοθεί προτεραιότητα στους προερχομένους από τις περιοχές αυτές αδιόριστους τρίτεκνους εκπαιδευτικούς.
