Όταν το Διοικητικό Συμβούλιο του Λιμενικού Ταμείου έλαβε την απόφαση για την τοποθέτηση των τεντών και ενέκρινε τη σχετική δαπάνη, δεν είχε γνώση των διοικητικών και νομικών διαδικασιών που απαιτούνταν για την υλοποίηση του έργου;
Πώς είναι δυνατόν να προχωρούν σε τέτοιες αποφάσεις χωρίς να έχουν διασφαλίσει τη νομιμότητα των ενεργειών τους, ιδίως όταν στο ίδιο Δ.Σ. μετέχει και ο ίδιος ο Λιμενάρχης Σάμου;
Δεν κρίθηκε σκόπιμο να ζητηθεί τότε η γνώμη του, ώστε να αποφευχθεί η σημερινή απολογία του Προέδρου στην Εισαγγελία;
Έπρεπε να φτάσει το ζήτημα σε αυτό το σημείο για να γίνει αντιληπτό ότι το θέμα δεν λύνεται με 'δικαιολογίες', αλλά με σωστή προετοιμασία και συνεννόηση;"
Για τον πρόεδρο της δημοτικής ενότητας Σαμίων ο πρόεδρος του λιμενικού ταμείου απολογείται στον εισαγγελέα!!!
Το ημερολόγιο γράφει Ιούλιος 2025. Η θερμοκρασία στους 40°C. Στο τουριστικό λιμάνι της Σάμου, εκατοντάδες επισκέπτες – Έλληνες και ξένοι – περιμένουν στην ουρά κάτω από τον καυτό ήλιο για πάνω από δύο ώρες.
Και το πιο εξοργιστικό;
Υπάρχει μία τέντα. Η άλλη; Ένας γυμνός σκελετός.
Όχι, δεν είναι κατασκευαστικό στάδιο.
Όχι, δεν είναι προσωρινό.
Είναι η νέα κανονικότητα της ντροπής, που υπογράφεται από το Λιμενικό Ταμείο Σάμου και τις “υπεύθυνες” δημοτικές και λιμενικές αρχές.
Οι "αρμόδιοι":
Ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου, Ευάγγελος Τσεσμελής
Ο Λιμενάρχης Σάμου, επίσης μέλος της επιτροπής
Και οι δύο γνωρίζουν, βλέπουν, ακούν – αλλά δεν κινούν ούτε ένα δάχτυλο για να προστεθεί το αυτονόητο: ένα κομμάτι πανί.
Για τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου φταίει η γραφειοκρατία!!!
Τόσο δύσκολο είναι να μπει μία σκιά στο βασικό σημείο εισόδου και εξόδου τουριστών;
Μάλλον όχι. Απλώς κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά.
Είναι πιο εύκολο να μοιράζουμε δελτία Τύπου και χαμόγελα για “τουριστική ανάπτυξη”, παρά να σηκωθούμε από την καρέκλα και να κάνουμε δουλειά.
Τουρισμός με σκιά ντροπής
Η Σάμος, ένα νησί που διαφημίζεται ως τουριστικός προορισμός, δεν μπορεί να προσφέρει ούτε ένα βασικό επίπεδο φιλοξενίας.
Πόσο μάλλον στους επισκέπτες από γειτονικές χώρες, που βλέπουν την τριτοκοσμική εικόνα και αναρωτιούνται:
«Εδώ ήρθα ή σε εγκαταλελειμμένο λιμάνι του ’60;»
Αν ήμουν τουρίστας – και ειδικά Τούρκος που περίμενα 2 ώρες στο λιοπύρι –
δεν θα ξαναπατούσα το πόδι μου στο νησί.
Και με το δίκιο μου.
Ευτυχώς υπάρχει ο σκελετός της τέντας.
Να μας θυμίζει ότι κάποτε, κάποιος, είχε μια ιδέα.
Αλλά μετά… την άφησε στον ήλιο να ψήνεται. Όπως αφήνουν και τους τουρίστες.
Όταν δυο θεσμικοί παράγοντες μέλη του δημοτικού λιμενικού ταμείου δεν μπορούν να συνεννοηθούν για τα αυτονόητα είναι για να μας κλαίνε οι ρέγκες !!!Ούτε μια τέντα δεν είναι άξιοι να τοποθετήσουν και μετά μυξοκλαίνε
