Κυβερνητικό κλιμάκιο στη Σάμο και συνειρμικά το μυαλό μου πηγαίνει στην επιγραφή που υπάρχει στην είσοδο του Κοιμητηρίου του Νέου Καρλοβάσου, η οποία μας καθησυχάζει ότι "κλίμαξ προς ουρανόν ο τάφος γίγνεται". Προσβλέπω, λοιπόν, -μετά την ταφή- στην αναπτυξιακή ''ανάσταση" που τα μέλη της Κυβέρνησης υποσχέθηκαν, και αναμένω τη Δευτέρα Παρουσία ή απουσία- όπως το εκλάβει κανείς...
Ωστόσο, ως Καρλοβασίτισσα χιλιοτραγουδισμένη δεν μπορώ παρά να αισθανθώ λελογισμένη ικανοποίηση από την εξαγγελία της κυρίας Μενδώνη περί της αποκατάστασης του Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Και χαρακτηρίζω "'λελογισμένη" την ικανοποίησή μου, γιατί μεταξύ εξαγγελίας και υλοποίησης είναι μακρύς ο δρόμος στην Ελλάδα. Το έργο προϋπολογίζεται σε 7,5 εκατομμύρια ευρώ και το βλάσφημο μυαλό μου πάλι ακολουθεί την οδό του συνειρμού και θυμάται το "Ειρωνικό Νεοελληνικό Λεξικό" του Νίκου Δήμου και τον ισχυρισμό του ότι όλοι οι λαοί έχουν θρησκεία, στην Ελλάδα έχουμε παπάδες. Ο Δήμου τα γράφει, όχι εγώ.
Παρακολουθώντας, λοιπόν, με ενδιαφέρον όσα ειπώθηκαν στη συγκέντρωση αυτή, δεν μπορώ παρά να ταχθώ στο εξής στο πλευρό των εκλεγμένων, είτε ανήκουν στην τοπική αυτοδιοίκηση, είτε στην κεντρική εξουσία. Σκέφτομαι ότι όσοι εκλέγονται, πράττουν ακριβώς αυτό για το οποίο οι ψηφοφόροι τους εξέλεξαν.
Για να γίνω σαφής: ψηφίζουμε κάποιον, γιατί είναι στέλεχος στο κυβερνών κόμμα, αλλά τον επικρίνουμε που δεν διαφοροποιείται και δεν αντιδρά την κρίσιμη στιγμή. Μα τον επιλέξαμε για τα κομματικά του πιστεύω! Πώς έχουμε την απαίτηση μετεκλογικά να πράξει διαφορετικά από αυτό που επιβάλλει η κομματική γραμμή;
Επιλέγουμε τον τύπο που τα έχει καλά με όλους, που χαρίζει το πλατύ χαμόγελό του σε όλους, που είναι πρόσχαρος, που κρατά ίσες αποστάσεις, που είναι "καλό παιδί". Μετά την επιτυχία του στις εκλογές περιμένουμε να προτείνει, να διεκδικήσει, να συγκρουστεί, έστω να πει μια κουβέντα στα συμβούλια και
διαβούλια...Μα πώς; Αφού είναι καλό παιδί και ισαποστασάκιας και για τον λόγο αυτό έτυχε της εκλογικής προτίμησης!
Ψηφίζουμε το τοπικό λαμόγιο λόγω εντοπιότητος- κάτι σαν προκήρυξη του ΑΣΕΠ- και αυταπατώμεθα ότι με την εκλογή του θα έχει αναβαπτισθεί στα αγιασμένα νερά της κάλπης και θα αγωνιστεί για το καλό του τόπου και όχι για το συμφέρον του. Μετά τον κατηγορούμε, γιατί είναι συνεπής στον ρόλο του, τον οποίο, άλλωστε, γνωρίζαμε προ εκλογών. Και ούτω καθ΄ εξής...
Και αναρωτιέμαι αν φταίει ο φονιάς ή ο σκοτωμένος...
Στην προσπάθειά μου να τακτοποιήσω κάπως τα περίεργα και αντιφατικά, την εβδομάδα μου την κάνει καλύτερη ο Αριστοφάνης με το "πας τις λαχών αρχίδιον, είτα βούλεται αρπάσαι τι", που μας υπενθύμισε ο κύριος Κουτσούμπας με την ομιλία του στη Βουλή.