Την ώρα που η Ικαρία βουλιάζει στα σκουπίδια, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ο κυβερνητικός βουλευτής Χριστόδουλος Στεφανάδης επιλέγει τη σιωπή. Καμία ερώτηση, καμία παρέμβαση, καμία φωνή στη Βουλή για την πατρίδα του. Ούτε καν στα αυτονόητα – όπως το δικαίωμα των Ικαριωτών σε καθαρό περιβάλλον και αξιοπρεπή διαχείριση απορριμμάτων.
Οι πολίτες αναρωτιούνται: είναι τόσο δύσκολο να μεταφέρεις στη Βουλή τα προβλήματα του τόπου σου; Είναι τόσο βαρύ το πολιτικό κόστος που δεν αξίζει ούτε μία ομιλία, ούτε μία λέξη στήριξης; Μήπως η Ικαρία υπάρχει μόνο για τις προεκλογικές φωτογραφίες και τις εθιμοτυπικές επισκέψεις του Αυγούστου;
Όταν άλλοι βουλευτές, από άλλους πολιτικούς χώρους – όπως ο Χρήστος Κατσώτης του ΚΚΕ – αναλαμβάνουν να σηκώσουν στη Βουλή το βάρος ενός χρόνιου προβλήματος, εκθέτουν με τον πιο ηχηρό τρόπο την απουσία του τοπικού κυβερνητικού εκπροσώπου.
Ο ΧΥΤΥ Ικαρίας παραμένει μόνο στα χαρτιά, η χρηματοδότηση του έργου εξαφανισμένη, οι άδειες θολές, η προσωρινή λύση του Υπουργείου πρόχειρη και ανεπαρκής. Κι όλα αυτά, ενώ ο Δήμος απειλείται με πρόστιμα δεκάδων χιλιάδων ευρώ για ευθύνες που ανήκουν στο κράτος και όχι στην τοπική κοινωνία. Ποιος θα μιλήσει γι’ αυτό; Όχι ο βουλευτής – αυτό είναι βέβαιο.
Η Ικαρία δεν ζητά χάρες. Ζητά το αυτονόητο: εκπροσώπηση. Ζητά από τον βουλευτή της να μην είναι διακοσμητικός. Να είναι παρών, ενεργός, διεκδικητικός. Αν δεν μπορεί – ας το δηλώσει ευθέως. Η Ικαρία δεν αντέχει άλλες σιωπές, άλλα προσχήματα, άλλη εγκατάλειψη.
Ο βουλευτής απών. Η Ικαρία μόνη.
