Ο κ. Ευάγγελος Τσεσμελής, πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου, δεν είναι απλώς απών. Είναι εκτός τόπου και χρόνου. Την ώρα που τουρίστες — ειδικά από τη γειτονική Τουρκία — περιμένουν με τις ώρες στο λιμάνι, ταλαιπωρούνται από την ανυπαρξία υποδομών και την πλήρη έλλειψη οργάνωσης, εκείνος συνεχίζει να ποστάρει στο Facebook σαν να κάνει διακοπές στη δική του εικονική παραλία.
Ούτε μια λέξη συγγνώμης. Ούτε ένα μέτρο λύσης. Ούτε μία στοιχειώδης ένδειξη ότι αντιλαμβάνεται το χάος που προκαλεί η δική του ανεπάρκεια. Αντιθέτως, "όλα καλά και ωραία" — αυτό τουλάχιστον μας λέει ο ίδιος, με ένα χαμόγελο αποκομμένο από την πραγματικότητα.
Μάλλον δεν έχει καταλάβει ότι προΐσταται ενός φορέα που καταρρέει. Ή — ακόμη χειρότερα — έχει καταλάβει και δεν τον νοιάζει. Γιατί αν τον ένοιαζε, θα είχε εμφανιστεί στο πεδίο, θα είχε πάρει ευθύνες, θα είχε κινητοποιήσει προσωπικό, θα είχε απαιτήσει λύσεις. Όχι likes.
Αλλά αυτά θέλουν κόπο. Θέλουν ευθύνη. Θέλουν κότσια. Και κυρίως, θέλουν συνείδηση. Αντί γι’ αυτά, ο πρόεδρος επέλεξε τον δρόμο της δημόσιας αυταρέσκειας και της σιωπηρής εγκατάλειψης.
Η λέξη παραίτηση, βέβαια, παραμένει άγνωστη στο λεξιλόγιό του. Γιατί; Ίσως επειδή νομίζει πως η θέση του είναι ιδιοκτησία, όχι ευθύνη. Ίσως επειδή θεωρεί ότι λογοδοτεί μόνο στον εαυτό του και στους ψηφοφόρους των... αναρτήσεών του.
Η εικόνα του λιμανιού είναι ντροπή για το νησί. Όχι για τεχνικούς λόγους. Όχι για γραφειοκρατία. Αλλά επειδή κανείς δεν έχει το σθένος να σταθεί απέναντι στην ευθύνη του. Και πρώτος απ’ όλους, αυτός που σήμερα φέρει τον τίτλο του προέδρου του Λιμενικού Ταμείου.
Η ανοχή τελείωσε. Όταν ο πρόεδρος δεν μπορεί ή δεν θέλει να κάνει τη δουλειά του, δεν έχει δικαίωμα να παραμένει στη θέση του. Ούτε για μια μέρα παραπάνω.
Αρκετά με την κοροϊδία. Αν δεν μπορείτε, φύγετε.
ευθύνεται.
Και τι να περιμένει κανείς, αλήθεια, από έναν πρόεδρο που μόλις πριν λίγους μήνες ζήτησε να μην μπορεί να προσεγγίσει πολεμικό πλοίο το νησί;
Μια ενέργεια που προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις και έφτασε μέχρι τη Βουλή με επίσημη κοινοβουλευτική ερώτηση. Όταν κάποιος λειτουργεί με τέτοια αντίληψη ασφάλειας και εθνικού καθήκοντος, είναι μάλλον φυσικό να αδυνατεί να διαχειριστεί ακόμη και τα αυτονόητα.
Μια απόφαση που προκάλεσε σάλο, έφτασε στη Βουλή με ερώτηση του Τομεάρχη Εθνικής Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ευάγγελου Αποστολάκη και ξεγύμνωσε την πολιτική του ανευθυνότητα. Όταν προτιμάς "τουριστική εικόνα" αντί για εθνική ασφάλεια, δεν πρόκειται απλώς για ανικανότητα. Πρόκειται για θεσμικό ατόπημα.
Ο ίδιος δήλωνε πως "δεν υπάρχουν τεχνικές δυνατότητες" για τον μόνιμο ελλιμενισμό του πλοίου, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να φροντίσει για φωτογραφικές αναρτήσεις και επικοινωνιακές ωραιοποιήσεις.
