Τον τελευταίο καιρό ακούγονται απόψεις και προτάσεις για το αν η Σάμος μπορεί να επωφεληθεί από τον τουρισμό που αναπτύσσεται στο Αϊβαλί της Τουρκίας. Ωστόσο, όσο ελκυστική κι αν φαίνεται αυτή η ιδέα, η πραγματικότητα είναι διαφορετική: η Σάμος δεν μπορεί, υπό τις παρούσες συνθήκες, να προσελκύσει τουρίστες από το Αϊβαλί με ουσιαστικό τρόπο.
Ο λόγος είναι απλός και πρακτικός: δεν υπάρχει απευθείας ακτοπλοϊκή σύνδεση ανάμεσα στο Αϊβαλί και τη Σάμο. Οι Τούρκοι τουρίστες που επιθυμούν να επισκεφθούν τη Σάμο θα πρέπει πρώτα να ταξιδέψουν οδικώς μέχρι το Κουσάντασι ή το Σέφεριχισαρ και από εκεί να πάρουν πλοίο για το νησί. Αυτό το ταξίδι διαρκεί αρκετές ώρες, περιλαμβάνει αλλαγές μέσων και δεν είναι ελκυστικό για τον μέσο τουρίστα, ειδικά για εκείνον που αναζητά μια σύντομη απόδραση.
Η Λέσβος και η Χίος έχουν τη δυνατότητα να επωφεληθούν από τουριστικά ρεύματα των μικρασιατικών παραλίων ακριβώς επειδή έχουν συγκεκριμένες, γρήγορες και άμεσες θαλάσσιες συνδέσεις με λιμάνια όπως το Αϊβαλί, το Τσεσμέ και το Δικελί.
Αν θέλουμε η Σάμος να συμμετάσχει σοβαρά σε αυτό το "παιχνίδι", τότε η λύση είναι πολιτική και στρατηγική:
Πιέσεις για δημιουργία νέας ακτοπλοϊκής γραμμής ή
Ένταξη σε διασυνοριακά τουριστικά δίκτυα με ενιαία προώθηση και οργάνωση.
Μέχρι τότε, η συζήτηση για "τουριστικό όφελος από το Αϊβαλί" παραμένει ασκήσεις επί χάρτου. Αντί να κυνηγάμε μια αγορά που δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε εύκολα, ας επενδύσουμε σε εκείνες που έχουμε ήδη πρόσβαση: την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη βόρεια Ευρώπη, τη γερμανική αγορά και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Η νησιωτική στρατηγική χρειάζεται ρεαλισμό, όχι απλώς ευχές.
