.jpeg)
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat οι Έλληνες:
Α). Είναι στην προτελευταία θέση στην Ευρώπη ως προς τις απολαβές και την αγοραστική τους δύναμη.
Β). Δαπανούν κατά μέσο όρο το 35,6% του εισοδήματος τους για στέγη.
Το ποσοστό αυτό-θλιβερή πρωτιά σ’ ολόκληρη την Ε.Ε-στις μεγάλες πόλεις ανεβαίνει σημαντικά φτάνοντας ακόμα και το 60% .
Ο αριθμός των ενοικιαστών, ανά τη χώρα, αυξάνεται συνεχώς και ήδη υπερβαίνει το 30,4 % του πληθυσμού (στοιχεία του 2024).
Η Πολιτεία με ημίμετρα που με ρυθμούς κίβδηλης επικοινωνιακής καταιγίδας κατά καιρούς εξαγγέλλει και σταδιακά απαρέγκλιτα υλοποιεί έχει πάψει από μακρού να αντιμετωπίζει την κατοικία ως βασικό κοινωνικό αγαθό.
Αντίθετα προάγει, μεθοδευμένα, την εν γένει διαχείριση της λαϊκής στέγης με όρους αποκλειστικά χρηματοοικονομικούς προσπαθώντας παράλληλα με καλά μελετημένες και προκλητικά γλίσχρες αντιπαροχές να αντιπαρέλθει τις ολοένα και μεγαλύτερες κοινωνικές αντιδράσεις χωρίς, σε καμμιά περίπτωση, να υπεισέρχεται στην ουσία και στο βάθος του προβλήματος μεταθέτοντας τεχνηέντως και διαρκώς τη λύση του στις καλένδες.
Αποτέλεσμα όλων των ανωτέρω είναι σοβαρές ανισότητες, επισφάλειες και αποκλεισμοί που διασπούν την κοινωνική συνοχή και υπονομεύουν την ποιότητα της ζωής των πολιτών και ιδιαίτερα των ευάλωτων.
Είναι απαραίτητη, επιτέλους, η χάραξη Εθνικής Στεγαστικής Πολιτικής ως γόνιμο αποτέλεσμα υπεύθυνου και πλατιά συμμετοχικού διαλόγου προκειμένου να κατοχυρωθούν για τη λαϊκή στέγη :
α).Η απόλυτη και θεσμική αναγνώριση της ως βασικού κοινωνικού αγαθού
β).Η προστασία της από κάθε μορφής κερδοσκοπικούς κινδύνους, με τη διαρκή υποστήριξη και την απρόσκοπτη εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου
γ).Η ανάδειξη του ιδιαίτερα κομβικού της ρόλου στην αποτελεσματική και καίρια αντιμετώπιση της δημογραφικής συρρίκνωσης της χώρας.
Ειδικότερα, απαιτείται να θεσμοθετηθούν , κατ’ ελάχιστον, τα εξής:
1). Ουσιαστική προστασία της πρώτης κατοικίας από τις Τράπεζες, τα Funds και τους servicers.
2). Αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο ρύθμισης της αγοράς ενοικίων με ανώτατα όρια στις αυξήσεις και διασύνδεση του ενοικίου με τα δομικά, λειτουργικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά της κάθε κατοικίας.
3). Μείωση των επιτοκίων των στεγαστικών δανείων.
4).Αύξηση της επιδότησης ενοικίου.
5). Ρύθμιση της αγοράς των βραχυχρόνιων μισθώσεων (Airbnb).
6). Κατάργηση της Golden Visa.
7). Γόνιμη αξιοποίηση του υπάρχοντος αποθέματος κενών κατοικιών .
8).Κατασκευή ή ανακαίνιση κοινωνικών και συνεταιριστικών κατοικιών για μακροχρόνια ενοικίαση με κοινωνικά κριτήρια (δημόσια κοινωνική και εργατική στέγη).
9).Ολιστικό πρόγραμμα φοιτητικής στέγης.
10).Προγραμματική στήριξη της στέγασης, ανά την Ελλάδα, των λειτουργών του Δημοσίου σε συνεργασία με την Αυτοδιοίκηση.
Όσο αυτές οι πολιτικές επιλογές και αποφάσεις καθυστερούν και η δέουσα και στοχευμένη ανακατεύθυνση πόρων δεν επιχειρείται τόσο η στεγαστική κρίση στην πατρίδα μας θα βαθαίνει και η κοινωνία, εν τέλει, θα πληρώνει αδρά τα επίχειρα.
Είναι στο χέρι μας και πρέπει, μαχητικά, συλλογικά και με πείσμα, να αγωνιστούμε για ν’ ακυρώσουμε τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς της Κυβέρνησης και των επιχειρηματικών συμφερόντων, εγχώριων και ξένων, όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Μανώλης Νικ. Κάρλας
Γιατρός, πρώην αιρετός Νομάρχης Σάμου(2003-2010).
