Στην καρδιά της δημοκρατικής διαδικασίας, η Βουλή των Ελλήνων αποτελεί τον τόπο έκφρασης της πολιτικής βούλησης του λαού. Όμως, η ανυπαρξία ή η αδράνεια ορισμένων βουλευτών στη Βουλή όχι μόνο υπονομεύει τη λειτουργία του κοινοβουλευτικού συστήματος, αλλά και προκαλεί σοβαρές συνέπειες για το κύρος των θεσμών και την εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική διαδικασία.
Η πολιτική απουσία ενός βουλευτή δεν συνίσταται μόνο στην φυσική του απουσία από την αίθουσα της Βουλής. Είναι, κυρίως, το αποτέλεσμα μιας γενικότερης αδιαφορίας για τα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία και την αδυναμία του να ασκήσει τον θεμελιώδη ρόλο του ως εκπρόσωπος των πολιτών. Όταν οι βουλευτές αδιαφορούν για τις συζητήσεις, τις προτάσεις νόμων και τις κρίσιμες ψηφοφορίες, οι συνέπειες είναι άμεσες: η Δημοκρατία υπονομεύεται και η φωνή των πολιτών μένει ακουσμένη.
Η απουσία ουσιαστικής συμμετοχής στη νομοθετική διαδικασία, είτε με την αποχή από τις συνεδριάσεις είτε με την ανικανότητα ή την έλλειψη ενδιαφέροντος να αναπτύξουν προτάσεις και να συμβάλλουν στην αναμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου, καταλήγει σε μία ανυπαρξία. Και η ανυπαρξία αυτή δεν είναι απλά μία ατομική αποτυχία· είναι μία αποτυχία του πολιτικού συστήματος που επιτρέπει την επανεκλογή προσώπων που δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους.
Το πιο ανησυχητικό είναι πως η παρατεταμένη απουσία από τα κοινοβουλευτικά δρώμενα ή η αδράνεια στην ανάληψη πρωτοβουλιών για την επίλυση των προβλημάτων των πολιτών συμβάλλει στην απογοήτευση και την απομάκρυνση των πολιτών από την πολιτική. Οι πολίτες, που περιμένουν να δουν τους εκπροσώπους τους να μάχονται για τα συμφέροντά τους και να παίρνουν θέση για τα καυτά κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα, συχνά βρίσκουν την ανυπαρξία των βουλευτών απογοητευτική και επικίνδυνη για τη δημοκρατία.
Εν τέλει, η ανυπαρξία ενός βουλευτή στη Βουλή δεν αφορά μόνο την απουσία του από την αίθουσα, αλλά και την απουσία από τον ίδιο τον ρόλο του ως διαμεσολαβητή της κοινωνίας με το κράτος. Οι εκλογείς δεν αναμένουν απλώς τη φυσική παρουσία του βουλευτή, αλλά την ενεργό συμμετοχή του στην επίλυση των ζητημάτων που τους αφορούν. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, η πολιτική απογοήτευση κερδίζει έδαφος, και η Δημοκρατία υπονομεύεται από την ίδια της την αδράνεια.
