Τις τελευταίες ημέρες πολύς θόρυβος γίνεται σχετικά με τις αυξήσεις που θα δοθούν στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.
Η εξαγγελία αυτή προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις από φορείς, κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες , δημοσιογράφους, πολιτικούς , αλλά και υπουργούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη που πήραν θέση υπέρ του ενός ή του άλλου εκφράζοντας την ευαρέσκεια ή τη δυσαρέσκεια τους στην εξαγγελία αυτή.
Επειδή η Ελλάδα (δηλαδή οι Έλληνες) από το 1974 και μετά είναι μια χώρα που δεν θέλει να δει ή να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και επίσης ζει με ψέματα και παραποιήσεις της πραγματικότητας, καλό είναι τουλάχιστον να πούμε κάποιες αλήθειες, αλλά και να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και θέση.
Όπως πάντα οι αλήθειες πονάνε, αλλά θα ήθελα να διευκρινίσω από την αρχή δεν υπάρχει , από τη μεριά μου , καμία διάθεση αντιπαράθεσης, μείωσης της σημασίας και του ρόλου κάθε επαγγελματικής ομάδας, αλλά υπάρχει διάθεση να διευκρινιστούν κάποιες έννοιες και να καταγραφούν πραγματικότητες.
Θα ξεκινήσω από την λέξη «ένστολος», η οποία τα πολλά τελευταία χρόνια , σκόπιμα ή μη έχει ταυτιστεί με το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, Σωμάτων Ασφαλείας , Πυροσβέστες κλπ.
Η λέξη ένστολος προέρχεται από το «εν-στολή» και είναι χρονικός προσδιορισμός και όχι ιδιότητα ή επάγγελμα . Η ερμηνεία που δίνετε στην λέξη ένστολος είναι κακόβουλη και θέλει να προσβάλει μία συγκεκριμένη τάξη. Η τάση αυτή κυριάρχησε μετά την μεταπολίτευση και επιβλήθηκε από την νομενκλατούρα του Πολυτεχνείου και τους αναρχικούς . Ένστολοι εν ώρα εργασίας είναι πάνω από δύο χιλιάδες επαγγέλματα ( που φορούν στολή ).
Επιγραμματικά αναφέρω , σωφρονιστικούς υπαλλήλους, δικαστική αστυνομία, μηχανοδηγούς και υπαλλήλους των σιδηροδρόμων, ναυτικούς, προσωπικό των ιδιωτικών εταιριών φύλαξης, προσωπικό μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων, καταστημάτων εστίασης κλπ.
Αυτά τα 2000 διαφορετικά επαγγέλματα, υπάγονται σε διαφορετικά υπουργεία και διέπονται από διαφορετικές συνθήκες , ωράρια ,χώρους, έργο και αμοιβές εργασίας. Παραδείγματος χάριν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι και η δικαστική αστυνομία ανήκουν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, τα Σώματα Ασφαλείας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη , οι Πυροσβέστες στο Υπουργείο Κλιματικής Αλλαγής, το Λιμενικό Σώμα και οι ναυτικοί του εμπορικού ναυτικού στο Υπουργείο Ναυτιλίας . Μπορώ να συνεχίσω στο διηνεκές να καταγράφω τα 2000 διαφορετικά επαγγέλματα που εργάζονται «εν – στολή», αλλά δεν θέλω να σας κουράσω.
Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω , είναι ότι ένστολοι νοούνται όσοι φορούν στολή σε ώρα εργασίας και όχι μόνο το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Η κάθε επαγγελματική ομάδα , σε μια ευνομούμενη και σε τάξη πολιτεία πρέπει να αντιμετωπίζεται αυτοτελώς , με βάση το ρόλο και την προσφορά της, και όχι να «τσουβαλιάζονται» μέσα στη λέξη ένστολοι.
Θα μου επιτρέψετε τώρα να αναφερθώ στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο ρόλος και η αποστολή τους είναι πολύ συγκεκριμένοι και καθορίζεται από το Σύνταγμα.
Ο ρόλος και η αποστολή δημιουργεί και ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας όπως:
Ετοιμότητα 24 ώρες το 24ωρο καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Μετακινήσεις κάθε 3 ή 4 χρόνια , προκειμένου το προσωπικό να γνωρίζει το σύνολο της Ελληνικής Επικράτειας, διότι κανείς δε γνωρίσει που θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια συμβατική ή ασύμμετρη απειλή. Αυτό εκ των πραγμάτων δεν επιτρέπει στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων να διατηρεί μόνιμη κατοικία με τα πλεονεκτήματα που αυτό εξασφαλίζει. Επίσης πρέπει να εξασφαλίσει τέτοιες συνθήκες επίβλεψης και ανατροφής των παιδιών τους , μακριά από τη βοήθεια παππούδων και συγγενών, γεγονός που δημιουργεί μια ακόμη μεγαλύτερη οικονομική αιμορραγία, στα ήδη πενιχρά εισοδήματά τους.
Ανάγκη συνεχούς επιμόρφωσης προκειμένου να παρακολουθούν τις εξελίξεις , με αποτέλεσμα να υποχρεώνονται να παρακολουθούν σχολεία μικρής διάρκειας (3-9 μηνών), μακριά από τον τόπο κατοικίας και πενιχρές εκπαιδευτικές αποζημιώσεις , σε σχέση με άλλα επαγγέλματα.
Ανάγκη συμμετοχής σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες (βολές ή ασκήσεις) προκειμένου να εξασφαλίζεται η ανάλογη γνώση και εμπειρία του προσωπικού και η δοκιμασία των υλικών. Αυτή η συμμετοχή προϋποθέτει διαβίωση στην ύπαιθρο ή και πολλές φορές μακριά από τον τόπο διαμονής του. Άλλη μια οικονομική αιμορραγία, με πενιχρές οικονομικές αποζημιώσεις.
Ωράριο εργασίας……δεν θα πω τίποτε γι’ αυτό. Αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη, προτείνω να εφαρμοστεί και στις Ένοπλες Δυνάμεις η κάρτα εργασίας.
Θα μπορούσα να καταγράψω σελίδες για τις ιδιαιτερότητες και τις διαφορές από άλλες επαγγελματικές ομάδες, αλλά δεν θέλω ούτε να κουράσω αλλά και για την οικονομία του χρόνου.
Ταυτόχρονα λόγω της οργάνωσης, δομής , δυνατοτήτων , αυτάρκειας το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων , καλείται να βοηθήσει επικουρικά και άλλους φορείς ή επαγγέλματα στην αντιμετώπιση κρίσιμων καταστάσεων (π.χ πυρκαγιές , θεομηνίες, μεταναστευτικό, απεργίες μέσων μαζικής μεταφοράς κλπ).
Συμπερασματικά , όταν μιλάμε για ένστολους δε μιλάμε μόνο για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και όταν μιλάμε για μισθολόγιο του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ σε αυτό να εμπλέκονται άλλες επαγγελματικές ομάδες που φέρουν στολή σε ώρα εργασίας.
Όταν λοιπόν αρχίζει η συζήτηση για τα μισθολογικά της κάθε κατηγορίας εργαζομένων που φορούν στολή θα πρέπει να διέπεται από κανόνες, όπως αποστολή, συνθήκες και χώροι εργασίας , ωράρια εργασίας και όχι αν φοράνε στολή ή όχι . Διαφορετικά ξεκινάει ο λαϊκισμός (βλέπε τις δηλώσεις του κυρίου Κικίλια και πολιτικών της αντιπολίτευσης).
Άφησα τελευταίο το στοιχείο του κοινωνικού αυτοματισμού.
Από την ημέρα που έγινε η εξαγγελία του μισθολογίου των Ενόπλων Δυνάμεων, το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, δέχεται μια κριτική από άλλες επαγγελματικές ομάδες για το αν έπρεπε να δοθούν αυξήσεις ή όχι. Η κριτική αυτή γίνεται είτε σε ιδιωτικές συζητήσεις, αλλά πρόσφατα έγινε και δημόσια από δημοσιογράφους.
Τρανό παράδειγμα η συνέντευξη που παραχώρησε ο βουλευτής Θεσσαλονίκης Καράογλου, στην κυρία Γιάμαλη ή Γιαμαλή.
Η εν λόγω δημοσιογράφος, κάτω από αδιευκρίνιστους ή και σκοτεινούς λόγους άσκησε κριτική μέσω ερώτησης στο βουλευτή λέγοντας γιατί δίνονται αυξήσεις μόνο στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και όχι και στους εκπαιδευτικούς. Με αυτού του είδους τον κοινωνικό αυτοματισμό δε βοηθάς κανέναν. Αλλά κυρίως το παράδειγμα που χρησιμοποίησε της επαγγελματικής ομάδας των ΜΟΝΙΜΩΝ εκπαιδευτικών ήταν το λιγότερο ατυχές και άστοχο. Άλλο οι ΜΟΝΙΜΟΙ εκπαιδευτικοί και άλλο οι ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ.
Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο στο παράδειγμα που χρησιμοποίησε η εν λόγω δημοσιογράφος , γιατί θα πέσω στο ίδιο λάθος του κοινωνικού αυτοματισμού.
Με εκτίμηση
Δημήτρης Ηλιάδης
Υποστράτηγος ε.α.
