Πριν από δύο χρόνια, τον Ιούνιο του 2023, ο Κυρ. Μητσοτάκης και το κόμμα του κέρδισαν τις εκλογές και την κυβέρνηση με ποσοστό υπερδιπλάσιο από αυτό του ΣΥΡΙΖΑ που κατέλαβε τη δεύτερη θέση. Το πανηγύρισαν δεόντως και αυτοί και το κατεστημένο που τους στήριξε. Το είδαν μάλιστα ως πολιτική υγεία καθώς αποδεικνυόταν περίτρανα ότι η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ 2015-2019 ήταν μια παρένθεση.
Στην πραγματικότητα επρόκειτο για κρισιακό φαινόμενο του κυβερνητικού πολιτικού συστήματος -των κομμάτων δηλαδή που εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία- καθώς η διαφορά ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο κόμμα ήταν τεράστια.
Δημιουργούνταν μια τέτοια πολιτική ανισορροπία που καθιστούσε αδύνατη την κυβερνητική εναλλαγή και με αυτόν τον τρόπο την αναπαραγωγή κυβερνητικής λύσης από διαφορετικό, σε σχέση με τον κυβερνητικό, πολιτικό χώρο.
Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε σε βαθιά κρίση την οποία έκανε ακόμα χειρότερη η επιλογή Κασσελάκη. Υπέστη τραυματικές-διαλυτικές διασπάσεις με τελικό αποτέλεσμα να χάσει στη Βουλή τη δεύτερη θέση και τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλαδή της δυνάμει κυβέρνησης.
Σε αυτή τη διετία θα έπρεπε να είναι πολιτικά τυφλός όποιος δεν αντιλαμβανόταν την κατρακύλα του πολιτικού συστήματος και την απαξίωσή του. Την έδειξαν οι ευρωεκλογές όπου η Ν.Δ. έπεσε κάτω από το 30% και η αποχή έφτασε σχεδόν στο 60%. Τη δείχνουν από τότε όλες οι δημοσκοπήσεις όπου κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση μαζί δεν συγκεντρώνουν πάνω από το 1/3 του εκλογικού σώματος. Φαίνεται από την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να υπερασπιστεί τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον οποίο κατέκτησε τεχνητά, και από τη σημερινή κρίση του.
Εν συντομία, η Ν.Δ. έχει μπει στον κύκλο της κυβερνητικής φθοράς από τον οποίο αδυνατεί να ξεφύγει. Ο,τι κι αν κάνει -ακόμη κι αν αυτό που κάνει δεν είναι αρνητικό- της γυρίζει μπούμερανγκ. Κόμμα, βουλευτές, υπουργοί και πολιτευτές ετοιμάζονται για τη μετά τον Μητσοτάκη εποχή την οποία θεωρούν αναπόφευκτη. Κι εκείνος όσο κι αν προσπαθεί να μαζέψει την κατάσταση τόσο χειρότερη την κάνει. Η, δε, αντιπολίτευση δεν έχει εναλλακτική λύση να προσφέρει στην κοινωνία.
Το πολιτικό σύστημα, όπως είναι σήμερα, βρίσκεται σε νευρικό κλονισμό και παραπαίει. Αλλά κενό δεν υπάρχει ούτε στη φύση ούτε στην κοινωνία ούτε στην πολιτική. Λύση θα υπάρξει. Είτε θα είναι προοδευτικής διεξόδου είτε ακροδεξιό τερατούργημα.
ΠΗΓΗ ΕΦΣΥΝ
