Ο ελληνικός λαός, στο όνομα του οποίου εκδίδεται η οποιαδήποτε δικαστική κρίση και εν γένει απονέμεται η ποινική και αστική δικαιοσύνη, αναμένει από την ηγεσία της να σηματοδοτεί με τις δημόσιες ανακοινώσεις και παρεμβάσεις της τρεις έννοιες και μόνο: ανεξαρτησία, ευθυκρισία και ισονομία. Να εισπράττει το μήνυμα ότι η ηγεσία εποπτεύει, οργανώνει και συνέχει με διαφάνεια και αποφασιστικότητα το πώς η απονομή της δικαιοσύνης επιτελεί τον συνταγματικό της προορισμό. Έγκαιρα, όχι παρακολουθηματική ή δίκην Πιλάτειου σχολιασμού και με νομική ομοιογένεια. Να τίθεται ανοικτά υπέρ του ανεξαρτήτου δικαστή, αποτάσσοντας πολιτικές εξαρτήσεις, διερμηνεύοντας προς τον πολίτη ότι η εξατομίκευση δεν σημαίνει επιλεκτικότητα. Ότι ο όποιος ενδοσυστημικός γραφειοκρατισμός στόχος είναι να αποκαθαίρεται από την εξειδίκευση και την αποτελεσματικότητα των δικαστών.
Ο Έλληνας πολίτης περιμένει από την ηγεσία του Αρείου Πάγου να μην φαίνεται ότι κάνει τα “στραβά μάτια”, πρωτίστως απέναντι σε εξόφθαλμες αδικίες και ανισομέρειες σε βάρος του. Περιμένει από αυτήν να ελέγχονται οι κρίνοντες πιο συχνά και πιο αυστηρά από τον ίδιο, τον νομικά απροπαράσκευο, που οδηγείται στις δικαστικές αίθουσες κατά κανόνα επειδή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με άλλον τρόπο τον ισχυρό.
Περιμένει να καταλάβει ότι “το δεν μπορώ να κάνω κάτι, δεν είμαι αρμόδιος” που κατατρέχει τη ζωή του, έχει ένα όριο, πέρα από το οποίο ξεκινά η παρέμβαση του δικαστή διαπλαστικά και με νομική ενάργεια. Ότι η αργοπορία και η κακοτεχνία δεν είναι φυσιολογικά φαινόμενα στην δικαιοδοτική λειτουργία. Ότι η επιλεκτική αυστηρότητα όσο και η προκλητική υπερεπιείκεια δεν είναι “ανεξαρτησία γνώμης”, ούτε καλύπτεται από το τυπολατρικό “έτσι προβλέπει ο νόμος”.
Κρίσεις για το ύφος, την κατεύθυνση και τις διοικητικές προεκτάσεις των κατά καιρούς τοποθετήσεων της ηγεσίας του Α.Π. μπορούν να διατυπωθούν ανάλογα με την πολιτική οπτική ή την “προσαρμοστικότητα” του εκφέροντος αυτές στις ανάγκες κάθε εποχής.
Η ουσία είναι να απηχούν τομές (σε οργανωτικό, πειθαρχικό ή δικαιοδοτικό επίπεδο) προς ένα μέλλον όπου ο δικαστής θα παρίσταται αρωγός του πολίτη στην σύγχρονη ανισορροπία εξουσίας.
Ο Παναγιώτης Γ. Παπαϊωάννου, είναι μαχόμενος δικηγόρος, Δρ. Εγκληματολογίας
ΠΗΓΗ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
