Λαϊκισμός, αποσταθεροποίηση της χώρας και πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας των Τεμπών: τα τρία μεγάλα ψέματα του Μαξίμου. Μπορεί η κυβέρνηση να μετρά αντίστροφα μέχρι την πτώση της, κάτι το οποίο θα είχε ήδη συμβεί αν ζούσαμε σε ένα δικομματικό πολιτικό στερέωμα, αλλά τώρα η επόμενη μέρα επιβάλλει στις δημοκρατικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης να συνεργαστούν και να καταθέσουν ένα σχέδιο διακυβέρνησης που θα πείσει και θα δώσει ελπίδα.
Ενα σχέδιο που θα είναι μακριά από μικροκομματικά οφέλη και καιροσκοπισμούς. Ενα σχέδιο που θα σηματοδοτήσει την αφετηρία της νέας πολιτικής κουλτούρας στον τόπο μας, ανοίγοντας τον δρόμο της συλλογικής δράσης, της συνεργασίας, της αμοιβαιότητας και της πολιτειακής ευθύνης του πολιτικού μας συστήματος, εάν θέλουμε η δημοκρατία, η πρόοδος και η κοινωνική δικαιοσύνη να είναι οι νικητές του αύριο.
Στη δημοκρατία ο λαός έχει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να αμφισβητεί, να αντιδρά και πολλές φορές να ξεσηκώνεται για να ακουστεί η φωνή του. Και επειδή το πολίτευμά μας είναι αντιπροσωπευτική δημοκρατία, η φωνή αυτή μεταφέρεται στο Κοινοβούλιο μέσω των κομμάτων. Αρα, όποιος μιλάει για πολιτική εκμετάλλευση του εγκλήματος των Τεμπών, μάλλον δείχνει πως τον ξεβολεύει η πολλή δημοκρατία.
Ο λαϊκισμός και η ανεύθυνη στάση της αντιπολίτευσης, που θα επικαλεστεί ο Μητσοτάκης ώστε να τρομοκρατήσει με το δίλημμα ή αυτός ή το χάος, πλέον δεν πείθουν. Και δεν πείθουν γιατί ο δικός τους λαϊκισμός είναι που καταστρέφει τη χώρα. Ενας στείρος κομματικός λαϊκισμός που από τη μια ψηφίζει τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά από την άλλη αποθεώνει την τραμπική ρητορική και θυσιάζει το ύψιστο πολιτειακό αξίωμα για να καθησυχάσει τον κομματικό στρατό του. Ενας λαϊκισμός που θέλει τα «μπινελίκια» στις τράπεζες να γίνονται χάδι και στα καρτέλ, δακρύβρεχτο γράμμα στη Φον ντερ Λάιεν.
Η κυβέρνηση δεν θα πέσει γιατί προκειμένου να προστατέψει τον λαθρέμπορο μπάζωσε την αλήθεια και ειρωνεύτηκε τον αγώνα των οικογενειών των θυμάτων, αλλά γιατί ο μέσος πολίτης βλέπει πως οι θυσίες που έκανε με τα μνημόνια πήγαν χαμένες και η ελπίδα πως κάτι θα μπορούσε να διορθωθεί δείχνει άπιαστο όνειρο. Πως η ανικανότητα και η διαφθορά συνεχίζουν να τσαλαπατούν τη ζωή του, όπως τσαλαπάτησαν τις ζωές των οικογενειών των θυμάτων που ζητούν δικαίωση. Πως το να είσαι νέος και να προσπαθείς να φτιάξεις τη ζωή σου σε αυτόν τον τόπο μοιάζει με ηράκλειο άθλο. Πως ενώ το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος καλπάζει, το πάρτι με τα λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης καλά κρατεί χωρίς κανένας να λογοδοτεί για τις απευθείας αναθέσεις. Πως θεμελιώδεις δημοκρατικοί θεσμοί, δικαιοσύνη και ατομικές ελευθερίες φαλκιδεύονται προκειμένου να εξυπηρετηθεί μια πανίσχυρη πολιτική και οικονομική ολιγαρχία.
Τάσος Μανής*
*Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ
