Δεν θα σταθούμε στην καθολική απαίτηση που θέλει τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προστασία των θεμελιωδών ελευθεριών, να αποτελούν τα βασικά συστατικά της αποστολής της Αστυνομίας. Δεν θα σταθούμε ούτε στα σκάνδαλα που το ένα μετά το άλλο βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ούτε στο ότι η Αστυνομία είναι αδιανόητο να λειτουργεί ως πολιτικός βραχίονας ή να αυθαιρετεί.
Δεν θα σταθούμε ούτε σε όσα επαναλαμβάνονται στερεοτυπικά περί της ανάγκης εφαρμογής μιας νέας στρατηγικής με κύριο στόχο τη δημιουργία ενός νέου προσώπου της Αστυνομίας προσαρμοσμένο στα νέα κοινωνικό-οικονομικά και πολιτισμικά δεδομένα.
Θα σταθούμε μόνο στα γεγονότα των τελευταίων ημερών που διαδραματίστηκαν στον Βόλο και στην πραγματικότητα που ζούμε. Και που αυτή η πραγματικότητα απέχει έτη φωτός από τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και το «νέο» αυτό πρόσωπο της ΕΛΑΣ, το οποίο για να φανεί, χρειάζεται να ξεκινήσουν από τα βασικά, δηλαδή από την επίγνωση της πραγματικότητας.
Από την Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας, για παράδειγμα, δόθηκε η εντύπωση πως ο σεβασμός στα δικαιώματα του κάθε πολίτη είναι «ψιλά γράμματα» για γραφικούς .
Στην περίπτωση του δημοτικού συμβούλου Στέλιου Λημνιού, που του απαγορεύθηκε η είσοδος σε εικαστική έκθεση, καταπατήθηκαν όλα τα δικαιώματα ενός πολίτη που ζει σε ελεύθερο κράτος και σωστά το θέμα θα φτάσει στην Βουλή. Πρόκειται για αυτενέργεια ή η τοπική ηγεσία της Αστυνομίας λειτούργησε λαμβάνοντας εντολές; Σημασία, έχει το γεγονός και τα «μηνύματά» του.
Ότι πάντως και να συνέβη, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πράξη αποδεκτή.
Δεν ξέρουμε εάν και από πού δόθηκε εντολή να απαγορευθεί η είσοδος σε δημόσιο κτήριο ενός δημοτικού συμβούλου , όπως επίσημα και σε όλους τους τόνους ο ίδιος ο κ. Λημνιός κατήγγειλε και δεν διαψεύστηκε. Δεν ξέρουμε καν τον λόγο που επέβαλλε την προσαγωγή του δημοτικού συμβούλου στο Τμήμα, επειδή μετά την απαγόρευση εισόδου του σε δημοτικό κτίριο έβγαλε φωτογραφίες από τον δημόσιο χώρο . Εάν από την λήψη φωτογραφιών ενοχλήθηκαν οι αστυνομικοί που φρουρούσαν το δημοτικό κτίριο, ανθρώπινα και ευγενικά θα μπορούσαν να καλέσουν τον πολίτη στον οποίο απαγόρεψαν αυθαίρετα λίγο νωρίτερα την είσοδο στην έκθεση και να του ζητήσουν να σβηστούν οι λήψεις. Δικαίωμά τους να μην επιθυμούν να συμπεριλαμβάνονται σε βίντεο ή φωτογραφίες, δικαίωμά τους να θεώρησαν πως βρίσκονταν στο σημείο ινκόγκνιτο, δικαίωμά τους να εκτιμήσουν πως ο Στέλιος Λημνιός παρανόμησε ως άλλος Γιαγκούλας, ενώ οι ίδιοι νομίμως νωρίτερα του απαγόρεψαν την είσοδο σε δημόσιο χώρο…
Από όποια «γωνία» μια να δει κανείς το ζήτημα, θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως δεν υπάρχει λογική και εν ισχύ δημοκρατία όταν οδηγούνται πολίτες στα περιπολικά και τα τμήματα για τα … περαιτέρω επειδή δεν αρέσει η φάτσα τους , η δράση τους ή η άποψή τους σε μια κάστα, μια παρέα , σε έναν αστυνόμο, σε έναν ανώτερο , σε έναν πολιτικό , σε όποιον τέλος πάντων.
Δηλαδή, όσοι είναι «αντιφρονούντες» κατά την κρίση του εκάστοτε Αστυνομικού Διευθυντή, των συνομιλητών του ή των συνδαιτημόνων του, θα τους απαγορεύεται η είσοδος σε δημόσιους χώρους και στη συνέχεια θα τους «μαζεύει» το περιπολικό από τον δρόμο, γιατί φωτογραφίζουν τον χώρο από τον οποίο τους έδιωξαν; Οι πολίτες που βγαίνουν στην πρώτη γραμμή, για το περιβάλλον, την διαφάνεια , την προστασία του δημοσίου χρήματος , την προστασία των Νόμων, την δημοκρατία, δεν είναι εγκληματίες, ούτε «Νταβέληδες» . Εγκληματίες είναι το αντίθετό τους.
Εχει κανείς την αίσθηση ότι η απόφαση να απαγορεύσουν στον Στέλιο Λημνιό να παρακολουθήσει τα εγκαίνια μιας έκθεσης και να τον οδηγήσουν στη συνέχεια στο Τμήμα γιατί έκανε χρήση του κινητού του ενίσχυσε το αίσθημα εμπιστοσύνης στην ΕΛΑΣ και εάν ναι, ποιου ακριβώς το αίσθημα ενίσχυσε;
Έχει κανείς στην Αστυνομική Διεύθυνση την βεβαιότητα ότι ενισχύεται η πίστη σε μια αστυνομική διοίκηση όταν αγνοεί και κατηγορείται από την μισή πόλη και τους φορείς της ότι καταπατά τα δικαιώματα των πολιτών;
Εχει κανείς την αίσθηση ότι το «παραμάζωμα» των μη αρεστών, είναι επαγγελματισμός;
Ακόμα και εάν αποδεχθούμε πως η Αστυνομική Διεύθυνση, δεν ενήργησε αυτοβούλως, αλλά έδρασε με εντολές πολιτικών ή άλλων παραγόντων, ακόμα και εάν δεχθούμε πως δεν μπορούσε ο αστυνομικός διευθυντής να πράξει διαφορετικά, όφειλε να επισημάνει στον εντολέα του (εάν υπάρχει) πως το να απαγορευθεί η παρουσία ενός πολίτη και μάλιστα ενός αιρετού , ενός δημοτικού συμβούλου, σε έναν χώρο χωρίς κανέναν λόγο και αιτία είναι αδιανόητο. Η παρουσία της τοπικής ηγεσίας της αστυνομίας και των αστυνομικών στη δημόσια σφαίρα έχει τεράστια συμβολική και ουσιαστική σημασία και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν στην αστυνομική διεύθυνση και να μην αδιαφορούν, για τις επιπτώσεις. Έξυπνοι άνθρωποι είναι.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΗΓΗ https://gegonota.news/
