Του Απόστολου Διαμαντή
Υπάρχουν δύο διαφορετικές πλευρές του προβλήματος της πολιτικής κυριαρχίας της ΝΔ. Πρώτον η χαμηλού επιπέδου αντιπολίτευση και η απουσία κάποιου πολιτικού ηγέτη που θα ένωνε τις αντικυβερνητικές δυνάμεις και δεύτερον ο απόλυτος έλεγχος των ΜΜΕ.
Η χαμηλού επιπέδου αντιπολίτευση οφείλεται στην πλήρη απουσία κριτικής της ΕΕ εκ μέρους της αντιπολίτευσης, όταν η ΕΕ, η Κομισιόν και το χρηματιστικό κεφάλαιο που τα ελέγχει έχουν μετατρέψει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς σε μηχανισμούς ελέγχου των λαών της Ευρώπης. Κόμματα τα οποία δεν έχουν ίχνος κριτικής της ΕΕ στον πολιτικό τους λόγο δεν έχουν εκλογική τύχη, διότι επικαλύπτονται πολιτικά από τη φιλοευρωπαϊκή ΝΔ.
Ποιος ο λόγος να επιλέξει κάποιος ΠΑΣΟΚ; Λέει κάτι διαφορετικό για την Ευρώπη από τη ΝΔ; Όχι. Όποιος μάλιστα κάνει κριτική στην ΕΕ αποκαλείται λαϊκιστής. Οπότε, ο Κυριάκος ουσιαστικά δεν έχει αντίπαλο και η κριτική που του γίνεται είναι άσφαιρη. Κανένα ορατό εκλογικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να έχει το ζήτημα της μονταζιέρας στα Τέμπη ή το κράτος δικαίου που παραβιάζεται.
Είναι δυνατόν κεντρώα και αριστερά κόμματα να μην ασκούν έντονη κριτική στην ΕΕ και την ηγεσία της; Εάν θυμούνται, ο λόγος που ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός ήταν το κεντρικό του σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Δεν ήταν επ΄ ουδενί τυφλός υποστηρικτής της ευρωπαϊκής ηγεσίας.
Αντ’ αυτών η αντιπολίτευση έχει ως προμετωπίδα του πολιτικού της λόγου την «αλαζονεία» του Κυριάκου και της ΝΔ! Είναι δυνατόν να αλλάξει πολιτική συμπεριφορά κάποιος, να φύγει δηλαδή από τη ΝΔ και να πάρει στα χέρια του το ψηφοδέλτιο της Λύσης, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ο Κυριάκος είναι αλαζόνας; Όχι φυσικά. Εξάλλου, η αλαζονεία, εφόσον υπάρχει, είναι σημάδι ισχύος, δύναμης, πράγμα που οπωσδήποτε ωφελεί την προεκλογική εικόνα του ηγέτη.
Μ’ αυτά και με κείνα πάμε σε ευρωεκλογές, όπου όλα σχεδόν τα κόμματα ψελλίζουν αόριστα περί Ευρώπης -η οποία στο μεταξύ έχει βυθίσει τα ευρωπαϊκά κράτη σε μεγάλη κρίση- και περιμένουν αμέριμνα το εκλογικό αποτέλεσμα εξαπολύοντας μύδρους αφηρημένων εννοιών περί Κράτους Δικαίου, περί αλαζονείας, περί Δικαιοσύνης κλπ., λες και οι εκλογές ανήκουν στη σφαίρα της ηθικής και της πολιτικής φιλοσοφίας.
Οι εκλογές γίνονται για να εκλέξουμε αντιπροσώπους στο Ευρωκοινοβούλιο και ταυτόχρονα για να δώσουμε έγκριση ή όχι στην κυβέρνηση να συνεχίσει. Δεν γίνονται οι εκλογές για να απαντήσουμε σε ζητήματα καλών τρόπων, ούτε για να ανοίξουμε συζήτηση περί φιλοσοφίας του Δικαίου.
Θα πρέπει εδώ να παρατηρήσουμε και την άλλη αφέλεια της αντιπολίτευσης, η οποία πάει σε εκλογές με σωρεία σκανδάλων παραβίασης της νομιμότητας της εκλογικής διαδικασίας, με εκλογικούς καταλόγους που δεν αντιστοιχούν στο πραγματικό εκλογικό σώμα, με μη ελεγχόμενη επιστολική ψήφο, με χρήση απόρρητων προσωπικών δεδομένων από την κυβέρνηση και το κυριότερο, με μια εταιρεία ανακοίνωσης αποτελεσμάτων η οποία δεν ελέγχεται από κανέναν.
Κανένα κόμμα το βράδυ των εκλογών δεν έχει στα χέρια του τα εκλογικά αποτελέσματα, ούτε έχει τη δυνατότητα να καταμετρήσει ψήφους. Η όλη διαδικασία είναι εντελώς αδιαφανής και ελέγχεται από το Υπουργείο Εσωτερικών.
Κανονικά αυτό δεν θα έπρεπε να γίνεται αποδεκτό, αλλά εφόσον δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος και δεν υπάρχουν παρατηρητές της εκλογικής διαδικασίας, τότε τα κόμματα δεν έχουν παρά μόνον μία και μοναδική λύση: ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος να ζητήσουν, από το ίδιο βράδυ των εκλογών, γενική επανακαταμέτρηση των ψήφων, με βάσει τα πρακτικά Νο 2 τα οποία συντάσσονται σε κάθε εκλογικό τμήμα και ακολούθως παραδίδονται στα πρωτοδικεία.
Δηλαδή, οι Κασσελάκης, Ανδρουλάκης, Βελόπουλος και Κωνσταντοπούλου θα πρέπει το βράδυ των εκλογών να καταθέσουν αίτημα επανακαταμέτρησης των ψήφων σε όλη την επικράτεια.
Διαφορετικά θα πρέπει να αφεθούν στα αποτελέσματα που θα τους ανακοινώσει η ίδια η κυβέρνηση.
