Αναρρώνοντας και έχοντας έτσι ακόμη περισσότερο χρόνο για ξεκοκάλισμα του Τύπου αλίευσα στατιστικά στοιχεία που επιβεβαίωσαν
κάποιες προσωπικές απόψεις και προβληματισμούς. Πρόκειται για το θέμα της ίδρυσης ιδιωτικών ΑΕΙ. Η Πανεπιστημιακή Κοινότητα στην μεγάλη πλειοψηφία της, ο Επιστημονικός Κόσμος επίσης και οι περισσότεροι φορείς της Κοινωνίας αναστατωμένοι.
Εμείς οι παλιότεροι προβληματισμένοι. Αξίζει τον κόπο αυτή η αναστάτωση; Έχοντας ήδη περίπου 27 Πανεπιστήμια κάθε είδους λειτουργούντα διερωτώμαι αν αντικειμενικά χρειαζόμαστε και άλλους νομικούς, παραπάνω φιλολόγους, φυσικούς, θεολόγους, γιατρούς, μηχανικούς κλπ; Οι γενιά μου είχε να κάνει μόνο με τα ΑΕΙ της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης! Είμαστε Λαός 10.000.000 με πολύ αμυδρή πιθανότητα αυξητικής τάσης (είμαι επιεικής!).
Κινδυνεύουμε να βρεθούμε με ιδιωτικά ΑΕΙ που δεν θα μπορούν να επιβιώσουν οικονομικά και το Κράτος να αναγκαστεί να τα στηρίξει προστατεύοντας τους σπουδαστές που τα έχουν επιλέξει. Aς υπολογίσουμε ακόμη και τα δάνεια που θα έχουν πάρει από τις Τράπεζες για την ίδρυση τους. Αν δεν φτουρήσουν τα οικονομικά τους το Κράτος (η κοινωνία δηλαδή) θα πληρώσουν πάλι.
Οι χορηγίες, οι δωρεές και λοιπές πηγές εσόδων έχουν ημερομηνίες λήξεως και δεν είναι σταθερές ίδίως σε χώρες μικρού πληθυσμιακού αναπτύγματος όπως η δική μας. Αν υπολογίσουμε όμως, (ως υπόθεση εργασίας και όχι πιθανότητα δυστυχώς) το αποτέλεσμα της διάθεσης των πόρων αυτών στα υπάρχοντα ΑΕΙ θα εκπλαγούμε! Πιστεύω πως θα ζήσουμε επιστημονική-ερευνητική κοσμογονία με την ποιότητα των επιστημόνων που διαθέτουμε!
Στον λογαριασμό όμως αυτόν δεν θα μπούν οι χορταστικές αμοιβές, τα κέρδη και κυρίως τα Bonus των πολυπληθών CEO, managers, κολλητών, μεσαζόντων και πάσης φύσεως στελεχών που θα σιτίζονται στα Πρυτανεία των «Μη κερδοσκοπικών ιδιωτικών ΑΕΙ». Είναι πολύ απαιτητικός αυτός ο κόσμος και δεν αστειεύεται. Θα κερδίσει και θα τα πάρει σίγουρα, ο κόσμος να χαλάσει!
Μίλησαν οι αρμόδιοι για την αξιολόγηση των «μητρικών» ΑΕΙ του εξωτερικού που εικάζεται ότι θα ιδρύσουν παραρτήματα στην χώρα μας. Στην πραγματικότητα φοβάμαι ότι θα γίνουν διάφορα παζαρέματα με τα υπάρχοντα «Κολλέγια» που έχουν «έγκαιρα» αποβιβασθεί, ήδη λειτουργούν και πιέζουν με κάθε τρόπο για την «μεταρρύθμιση» της Παιδείας.
Σημείωσα ενδεικτικά κάποια στοιχεία:
■ Το ΕΚΠΑ είναι στην 49 η θέση στην ΕΕ και στην θέση 180 παγκοσμίως! Καθόλου άσχημα!
■ Το ΑΠΘ στην 59 Η θέση στην ΕΕ και στην θέση 205 παγκοσμίως! Καθόλου άσχημα.
Τα περιφερειακά Πανεπιστήμια και αυτά σε καλές θέσεις.
■ Το Deree που θεωρείται ό,τι καλύτερο στον χώρο των «Κολλεγίων»
Κατατάσσεται στην 625η θέση στην ΕΕ και στην θέση 2811 παγκοσμίως. Το Metropolitan 992 στην ΕΕ και 6188 παγκοσμίως.
Οι συγκρίσεις εξόφθαλμα προφανείς.
Αξίζει λοιπόν να ξαναδούμε κάποια πράγματα για την Παιδεία. Οι συγκρίσεις είναι καθοριστικές. Θέλει πολλή μελέτη και σοβαρότητα το θέμα της Ανώτατης Παιδείας. Οι υπάρχουσες δομές ΑΕΙ με όλα τα αρνητικά που έχουν φορτωθεί και τις μεγάλες ανάγκες που η Πολιτεία δεν καλύπτει, έχουν δώσει γενιές καλών επιστημόνων που αναγνωρίζονται ευρύτατα. Ας τα βοηθήσουμε να λύσουν τα προβλήματα τους και να καλύψουν τίς μεγάλες ανάγκες τους . Αν επιμείνουμε στην ίδρυση (πάσης φύσεως ) μη δημοσίων ΑΕΙ, θα πρέπει η αδειοδότηση τους να γίνει με ιδιαίτερα αυστηρά κριτήρια. Λίγο ουτοπικό μου μοιάζει αυτό! Δεν θα πρέπει, προς Θεού, να δημιουργηθούν συνθήκες παραγωγής «πτυχίων ευκαιρίας»!!!
Είναι δυνατό να πεισθεί εχέφρων πολίτης που ζει στην «πιάτσα» πως θα είναι στ’ αλήθεια «μη κερδοσκοπικά» τα ιδιωτικά ΑΕΙ; Είμαστε Ευρωπαϊκή χώρα και κοινωνία. Γιατί δεν κοιτάμε τι γίνεται στον Ευρωπαϊκό χώρο Παιδείας! Γιατί καθορίζουν αυτά τα θέματα σχεδόν αποκλειστικά άνθρωποι σπουδασμένοι σε Αμερικανικά Ιδρύματα; Άλλη η Ευρωπαϊκή Πανεπιστημιακή ιστορία και παράδοση και τελείως άλλη, τελείως διαφορετική, η Αμερικάνικη. Διαφορετικά μεγέθη, διαφορετική κοινωνική πρόσληψη της έννοιας Παιδεία.
Ήδη όμως η κριτική αποκαθήλωση των καλών αλλά πανάκριβων Αμερικανικών ΑΕΙ έχει προχωρήσει πολύ. Ο καθηγητής Μ. Σαντελ «σαρξ εκ της σαρκός» του Χάρβαρντ, δίνει την εικόνα των ΑΕΙ της χώρας του με το βιβλίο «Τυραννία της Αξίας». Είναι συγκλονιστικά όσα περιγράφει και ανατρέπουν πολλές σταθερές και εμμονές. Η προσωπική του σχέση με το σύστημα της Ανώτατης Παιδείας και η
τεκμηρίωση που παραθέτει δεν επιτρέπουν αμφισβήτηση των δυσοίωνων συμπερασμάτων του. Ας το μελετήσουμε όσοι μπορούμε, θα μας βοηθήσει. Είναι όσα δεν ξέρουμε η καλύτερα όσα δεν μας επιτρέπουν να μάθουμε οι ημεδαποί «πάσης φύσεως κυβερνώντες» που κραδαίνουν απειλητικά παντός είδους εντυπωσιακά «πτυχία» από τα Αμερικανικά ΑΕΙ.
Για να μην υπάρξει παρεξήγηση εξαιρούνται αυτόματα και αναγνωρίζονται οι συμπατριώτες που μόχθησαν πραγματικά και πήραν θέσεις ζηλευτές παγκόσμια. Είναι πολλοί και τους τιμούμε. Είναι σεμνοί και μάλλον δεν φιλοδοξούν να κυβερνήσουν την χώρα, που την αγαπούν και την σέβονται! Στα βιογραφικά των περισσότερων από αυτούς ο βασικός τίτλος σπουδών είναι από το ΕΚΠΑ η το ΑΠΘ,
η το Κρήτης, η το της Πάτρας, ας μην το ξεχνάμε!
Κίνδυνος λοιπόν η υπερπαραγωγή πτυχιούχων που θα διογκώσουν τα ποσοστά του «προλεταριάτου του λευκού κολλάρου»! Ο επαγγελματικός προσανατολισμός των μαθητών του Λυκείου ακούγεται ότι έχει ατονήσει και οι Τεχνικές Σχολές δεν ξέρω
αν έχουν επικεντρωθεί όσο θα έπρεπε στις ταχύτητες των νέων δεδομένων της πληροφορικής των ρομπότ της τεχνητής νοημοσύνης και όσων σήμερα κυριαρχούν. Χρειαζόμαστε καλά καταρτισμένους τεχνολόγους για να αποδώσει ο εξοπλισμός που στον Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα καθημερινά εξελίσσεται και γίνεται πιο απαιτητικός. Χρειάζονται καλά καταρτισμένοι τεχνίτες σε όλους τους
κλάδους που ταχύτατα πλέον εξελίσσονται.
Αυτοί δεν βγαίνουν από Πανεπιστημιακά Ιδρύματα. Φοιτούν σε δυναμικές, σύγχρονες, απαιτητικές πολυδιάστατες τεχνικές Σχολές που καταρτίζουν στελέχη ποιότητας που πήραν καλή εκπαίδευση και πλατιά μόρφωση. Αυτό διδάσκει η διεθνής εμπειρία.
Χρειάζεται όμως τελικά η δυναμική παρέμβαση ολόκληρης της Επιστημονικής κοινότητας στην διαμόρφωση του μοντέλου του σύγχρονου ανθρώπου. Έχουμε μείνει πολύ πίσω. Τα σημερινά «μοναχοπαίδια» μας δεν νομίζω ότι τα ενημερώνουμε (δεν λέω ανατρέφουμε!!!) για το πως θα μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους την ενήλικη ζωή τους, Το «χαρτί» το πτυχίο με τα συμπαρομαρτούντα πλέον πληθωριστικά μεταπτυχιακά, μάλλον θα πρέπει να πάψει να είναι το «ιερό Δισκοπότηρα» των οικογενειακών αγώνων και των ονείρων κοινωνικής καταξίωσης των γονιών που επενδύουν στον «επιστήμονα» βλαστό τους για να ξορκίσει δικές τους εμμονές, τα στερητικά τους,, ακόμη και τα συμπλέγματα. Που τους καταδιώκουν και τους βασανίζουν!
Αυτός είναι ο προβληματισμός απόμαχου επιστήμονα που πέρασε ΟΛΕΣ τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και «οδοιπόρησε» σε όλη την διαδρομή μέχρι την ανώτατη βαθμίδα.
ΠΗΓΗ https://www.documentonews.gr/
