Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, Hellas Journal
Που έχουμε φτάσει… Που μας έχουν οδηγήσει οι πολιτικοί στην Κύπρο, αλλά και αυτοί στη Ελλάδα που απλά …συμπαρίστανται. Να ακούμε κουβέντες που προκαλούν τη νοημοσύνη μας και τα αισθήματα μας για την Πατρίδα…
Το λάθος του υπουργού Ναυτιλίας της Ελλάδας, Χρήστου Στυλιανίδη, Κύπριου στην καταγωγή που υπηρέτησε προέδρους της κυπριακής Δεξιάς, όπως ο Γλαύκος Κληρίδης και ο Νίκος Αναστασιάδης, είναι μεγάλο, έστω και αν η μόνη επιλογή που είχαμε ήταν να υποβαθμιστεί για να μην απογοητεύονται οι πολίτες, ειδικά στη “Μητέρα Πατρίδα”.
Στην Κύπρο, γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Τι σημαίνει αυτό; ότι πλέον δεν μας εκπλήσσει τίποτα.
Προσπερνώ, λοιπόν, αυτή καθ’ αυτή την μη παραδεκτή φράση του κ. Στυλιανίδη ότι η “μισή Κύπρος είναι τουρκική” -που ήταν το μυαλό σου ρε συ παλιόφιλε Χρήστο; εκεί που νομίζω;
Και θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί φτάσαμε στο σημείο αυτό: να εξ-υπηρετούμε την κατοχική δύναμη με δήθεν εκρήξεις θυμού επειδή μας αμφισβήτησαν την αξιοπρέπεια, με αποτέλεσμα να κάνουμε το ένα λάθος μετά το άλλο.
Το πρόβλημα αφορά το σύνολο του πολιτικού κόσμου, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων. Έχουν αποδεχθεί εδώ και πολλά χρόνια την κατοχή της μισής σχεδόν Κύπρου και απλά το κράτησαν κρυφό για πολιτικούς και συμφεροντολογικούς κομματικούς λόγους.
Είναι παλαβό αυτό που συμβαίνει. Πάνε στα μνημόσυνα των ηρώων και ομιλούν για απελευθέρωση, ενώ στην πραγματικότητα εννοούν μία μπασταρδεμένη …επανένωση, η οποία είναι μία συγκεκαλυμμένη διχοτόμηση.
Η επάνενωση αυτή την οποία πιπιλίζουν και δυστυχώς πείθουν ένα κομμάτι του κοπαδιού των οπαδών, θα βασιστεί στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, η οποία είναι ακραία φιλοτουρκική διευθέτηση. Αν μας πρόσφεραν μία πραγματική Ομοσπονδία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα την είχαμε αποδεχθεί. Διότι η πραγματική Ομοσπονδία, σέβεται πρώτα και πάνω απ’ όλα την έννοια της Δημοκρατίας.
Μου λένε αρκετοί, ως αντίλογο, ότι όλος ο πολιτικός κόσμος πέραν μερικών λαμπρών εξαιρέσεων και δεν αναφέρομαι στην ακροδεξιά, υποστηρίζουν το πλαίσιο που έφτασε να είναι κορμός όλων των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Και η απάντηση είναι ότι πρέπει να δεχθούμε ένα έκτρωμα, επειδή οι δικοί μας πολιτικοί, στην Κύπρο και την Ελλάδα, δεν είχαν την σπονδυλική στήλη για να αντιταχθούν σε αυτούς που την επέβαλαν;
Το Κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής, όπως σωστά το έθεσε η υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας. Και πρέπει οι πολιτικές ηγεσίες, από τη στιγμή που η Τουρκία απαιτεί διχοτόμηση μέσω της ”λύσης” των δύο κρατών, να κάνουν βήματα πίσω, όχι μπροστά. Τα βήματα μπροστά θα συναντήσουν τις διχοτομικές θέσεις της Τουρκίας. Τι δεν καταλαβαίνουν στη Λευκωσία και την Αθήνα.
Μιλώντας από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων, ο κ. Στυλιανίδης, άφησε να εννοηθεί ότι είμαστε μικροί απέναντι στην Τουρκία. Ε και; να γίνουμε γιουσουφάκια αγαπητέ Χρήστο, επειδή είναι δήθεν ισχυροί οι Τούρκοι, ενώ γνωρίζεις πως οι πόλεμοι πια -όπως είχε πει ο μακαρίτης ο Ράμσφελντ και τον ειρωνεύτηκαν γύρω στο 2003- γίνονται με …κουμπιά; Σίγουρα, δεν είμαι οπαδός των πολέμων -όχι προς Θεού να μην μας τύχει.
Αλλά, μιλώντας για την Ελλάδα, που είναι και πιο δυνατή από την Κύπρο, τι εισηγούμαστε να πράξει για το Αιγαίο; Να το μοιράσει με την Τουρκία προσφέροντας ελληνική γη για να ησυχάσει, δήθεν, το κεφάλι των Ελίτ της Αθήνας και της Λευκωσίας; Μας έχετε μπερδέψει οι πολιτικοί.
Μελέτησα την ομιλία του κ. Στυλιανίδη στην ελληνική Βουλή. Και τείνω να τον συμβουλεύσω ότι απ’ εδώ και πέρα, να διαβάζει μόνο από χαρτί. Να μην ομιλεί εκ στήθους, διότι αφήνει τη γλώσσα του και πάει περίπατο, με τις γνωστές συνέπειες. Αν υπήρχε σωστή αντιπολίτευση και όχι οι νεοφιλελεύθεροι του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, ο αγαπητός Χρήστος Στυλιανίδης θα είχε πάει σπίτι του…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Δεν επιθυμώ να σχολιάσω τη διαμάχη του τέως Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη και του πρώην υπαλλήλου του. Θέλω ειλικρινά να περιμένω τις δικαστικές και τις όποιες άλλες διαδικασίες. Όχι διότι πιστεύω τον …“κατήγορο”-πρώην υπάλληλο του. Όχι. Καθόλου.
Αλλά αποφάσισα να ακούσω τους δικαστές. Όποιος έχει τις αποδείξεις θα νικήσει, διότι η Δικαιοσύνη στην Κύπρο δεν είναι (ακόμα) διεφθαρμένη. Η συντριπτική πλειοψηφία των δικαστικών τιμούν τον όρκο τους. Θα μπορούσα και να κάνω και πρόβλεψη, αλλά γνωρίζω πως δεν πρέπει… Λυπάμαι την κατα-ταλαιπωρημένη Αλήθεια. Όλοι, ακόμα και οι απατέωνες, πολιτικοί, δημοσιογραφικοί και μη, καταφεύγουν στην ανάγκη προστασίας της Αλήθειας. Ποιά Αλήθεια; την πολλαπλώς βιασθείσα;
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι όταν υπηρετείς τους πραγματικά κολασμένους πρέπει μετά να σκας. Δεν έχεις δικαίωμα να κατηγορείς, διότι στην πραγματικότητα κατηγορείς τον εαυτό σου…
Είσαι μέρος ενός διεφθαρμένου συστήματος και ο λόγος που άρχισες να …πυροβολείς δεξιά και αριστερά, είναι επειδή σου έκοψαν τον παχυλό μισθό, τον οποίο λάμβανες για να υπηρετείς τον αφέντη και πολυχρονεμένο.
Δεν πρέπει να υπάρχει ίχνος οίκτους για τους υπηρέτες, όταν ξαφνικά υποτίθεται βλέπουν το φως. Έχω υποστεί ελεεινές επιθέσεις από πληρωμένα πιστόλια. Γνωρίζω…
ΧΡΩΣΤΩ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΩ ΤΑ ΕΥΣΗΜΑ: Στη συνέντευξη του στον Φιλελεύθερο της Κύπρου, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης έδειξε -για πολλοστή φορά- γιατί παραμένει ένα κεφάλαιο για την Κύπρο. Όταν το θέμα αφορά την αλήθεια, όπως π.χ. όσα συνέβησαν στο Κραν Μοντανά, ο πρώην πρέσβης δεν μάσησε τα λόγια του, ακόμα και αν γνώριζε πως θα στενοχωρήσει κόμματα, πολιτικούς και προσωπικότητες που τον υποστήριξαν στις προεδρικές εκλογές.
* Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal
ΠΗΓΗ https://hellasjournal.com/
