Η αποκάλυψη ότι η ηχογραφημένη συζήτηση μεταξύ μηχανοδηγού και σταθμάρχη δεν είναι αυθεντική, αλλά προϊόν μοντάζ μεταξύ δυο διαφορετικών συνομιλιών του σταθμάρχη με διαφορετικούς μηχανοδηγούς, αλλάζει άρδην τα μέχρι σήμερα δεδομένα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.
Και συνεπώς δημιουργεί εντελώς νέα δεδομένα για τις ευθύνες για το πολύνεκρο δυστύχημα.
1. Αλλάζουν τα δεδομένα για το λάθος του σταθμάρχη, ως της κύριας αιτίας για το δυστύχημα.
Τη θεωρία του ανθρώπινου λάθους έσπευσε να υποστηρίξει, ως μη όφειλε, από την πρώτη στιγμή μετά το δυστύχημα ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Το γεγονός όμως που τώρα αποκαλύπτεται, ότι δηλαδή το ηχητικό αντίγραφο της συνομιλίας δεν είναι αυθεντικό αλλά προϊόν αλλοίωσης, αλλάζει το βασικό στοιχείο για τη μέχρι τώρα απόδοση των ευθυνών σε ανθρώπινο λάθος. Καθώς τώρα αποκαλύπτεται ότι δεν ήταν ο σταθμάρχης που έδωσε την εντολή εισόδου στη λάθος κατεύθυνση στη μοιραία αμαξοστοιχία. Αν ήταν εκείνος, θα υπήρχε ασφαλώς και η ηχητική καταγραφή αυτή της εντολής. Οπότε και δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να… μονταριστεί το ηχητικό ντοκουμέντο.
2. Το αμέσως επόμενο στοιχείο που αλλάζει τα δεδομένα για τις ευθύνες για το δυστύχημα, είναι ότι εφόσον υπάρχει αλλοίωση της ηχητικής καταγραφής, τότε προφανώς υπάρχει και υπεύθυνος γι’ αυτήν.
Ο οποίος επιχείρησε, επιτυχώς μέχρι σήμερα, να παραποιήσει τις πραγματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το δυστύχημα, για να δοθεί η εντύπωση ότι μοναδικός υπεύθυνος είναι ο μοιραίος σταθμάρχης, ο οποίος δήθεν έδωσε την εσφαλμένη εντολή.
Εκτός, λοιπόν, από την έρευνα για την αναζήτηση των υπεύθυνων του δυστυχήματος, τώρα πρέπει η έρευνα να στραφεί και στην κατεύθυνση της αποκάλυψης αυτού ή αυτών που παραποίησαν το ηχητικό ντοκουμέντο της συνομιλίας για να ρίξουν τις ευθύνες στον σταθμάρχη.
3. Ποιος όμως είχε τη δυνατότητα να έχει, από την πρώτη μάλιστα στιγμή, πρόσβαση στο ηχητικό υλικό, εκτός από τα στελέχη του κρατικού ΟΣΕ;
Και μάλιστα η επίδικη αλλοίωση του ηχητικού ντοκουμέντου πρέπει να συνέβη εσπευσμένα, τις πρώτες ακόμη ώρες μετά το δυστύχημα, αφού το αλλοιωμένο ηχητικό απόσπασμα διέρρευσε στον τύπο το αμέσως επόμενο βράδυ.
4. Ένα ακόμη στοιχείο που αλλάζει εντελώς την εικόνα για τις ευθύνες για το δυστύχημα, έχει να κάνει με την ανακριβή, όπως αποκαλύφθηκε από την αστυνομία, κατάθεση υψηλόβαθμου στελέχους του ΟΣΕ.
Ο οποίος κατέθεσε ανακριβώς ότι τα ηχητικά στοιχεία επιδόθηκαν στην αστυνομία επί τόπου, στον χώρο όπου φυλάσσονταν και στον οποίον πρόσβαση είχαν μόνον οι υπάλληλοι του ΟΣΕ.
Η αστυνομία όμως τον διέψευσε, αποκαλύπτοντας ότι τα στοιχεία τα μετέφερε υπάλληλος του οργανισμού και τα παρέδωσε σε αυτήν, 3 ολόκληρες μέρες μετά από το δυστύχημα.
Πρώτα, δηλαδή, τα ηχητικά στοιχεία αλλοιώθηκαν, μετά τα «πειραγμένα» διέρρευσαν στον τύπο και ύστερα παραδόθηκαν στην αστυνομία, από υπάλληλο του ΟΣΕ.
Η ανακριβής κατάθεση του υψηλόβαθμου κρατικού υπαλλήλου που διαψεύστηκε από την αστυνομία και η παραμονή των ηχητικών ντοκουμέντων επί τρεις μέρες στη θέση τους πριν παραδοθούν στην αστυνομία, συνιστούν νέα δεδομένα για το ποιοι είχαν τη δυνατότητα, αλλά και το κίνητρο να αλλοιώσουν τις μαρτυρίες, προκειμένου να παραποιήσουν τις πραγματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το δυστύχημα.
5. Το τελευταίο, αλλά όχι έσχατο καινούργιο στοιχείο που βλέπει το φως μετά την αποκάλυψη της αλλοιωμένης συζήτησης σταθμάρχη – μηχανοδηγού, έχει να κάνει με το ποιος τελικά έδωσε την εντολή για τη λάθος τροχιοδρόμηση της μοιραίας επιβατικής αμαξοστοιχίας.
Διότι αν δεν ήταν ο σταθμάρχης τότε ποιος ήταν;
Το μόνο ενδεχόμενο που μένει μετά από τις τελευταίες αποκαλύψεις, είναι ότι τελικά την εντολή δεν την έδωσε κανείς.
ΠΗΓΗ tvxs.gr/
Δεν υπήρχε, δηλαδή, καμία επικοινωνία μεταξύ αμαξοστοιχίας και σταθμού.
Και αυτή η νέα εξέλιξη οδηγεί σε μια νέα αλήθεια για τις αιτίες του τραγικού δυστυχήματος.
Που δείχνει ότι ο σιδηρόδρομος κυκλοφορούσε χωρίς το σύστημα τηλεδιοίκησης που επέτρεπε την επικοινωνία του σταθμάρχη με τους μηχανοδηγούς σε μεγάλη απόσταση από το σταθμό.
Ένα σύστημα του οποίου τα καλώδια κάηκαν σε πυρκαγιά το καλοκαίρι του 2019 και έκτοτε δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ.
Την πραγματικότητα αυτή τη γνώριζαν τόσο οι υπεύθυνοι του ΟΣΕ, όσο και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών, από τις αλλεπάλληλες οχλήσεις και διαμαρτυρίες και υψηλόβαθμων στελεχών, αλλά και των μηχανοδηγών που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Οι οποίοι είχαν κάθε έννομο συμφέρον να ανησυχούν και να διαμαρτύρονται, μια και ήταν αυτοί που μαζί με τους επιβάτες διακινδύνευαν τη ζωή τους καθημερινά, χωρίς όμως να εισακουστούν ποτέ από τους αρμόδιους.
Ο «κανένας», λοιπόν, που έδωσε την εντολή για την τροχιοδρόμηση τα αμαξοστοιχίας στη λάθος γραμμή, δείχνει συγκεκριμένες ποινικές και πολιτικές ευθύνες στην κατεύθυνση εκείνων που αντικειμενικά είχαν την ευθύνη για την ασφαλή λειτουργία των σιδηροδρόμων.
*Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ
