Τελειώνοντας το στρατιωτικό μου στη Σάμο λίγο μετά τις μέρες της κρίσης των Ιμίων, αναλογίζομαι ότι 28 χρόνια μετά όσο και να προσπαθείς, δε μπορείς εύκολα να ξεχάσεις την ένταση, την αγωνία και την πατριωτική ευθύνη που συνειδητοποιήσαμε ότι μας αναλογούσε αλλά και την τεράστια απογοήτευση και θυμό που νοιώσαμε με την κατάληξη του επεισοδίου.
Παρά τον αρχικό αιφνιδιασμό, μιας και βρισκόμασταν σε εποχές γενικότερης ευμάρειας ίσως και χαλάρωσης σαν χώρα, καταφέραμε να έχουμε όλοι οι νησιώτες - στρατός και λαός - ηθικό ακμαίο και βρισκόμασταν έτοιμοι για όλα, εκεί που έπρεπε, στις επάλξεις. Προασπιζόμενοι τα πάτρια θα είμαστε πάντα εκεί, όπως και τα παιδιά μας.
Τα Ίμια είναι Ελληνικά. Σχετικός και ο χάρτης της δεκαετιας του 1950 τυπωμένος από τη γείτονα χώρα.
Τα Ίμια παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947 με τη Συνθήκη των Παρισίων, ακολουθώντας την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το Τουρκικό κράτος είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά. Η αμφισβήτηση της ελληνικότητας των Ιμίων ξεκίνησε από ένα ναυτικό ατύχημα που συνέβη στις 25 Δεκεμβρίου 1995. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να εφαρμόσουν για την περίσταση τη δική τους ερμηνεία στη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), με την οποία είχαν παραχωρηθεί τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία στο σύνολό τους και όχι ονομαστικά, και να αμφισβητήσουν την ελληνική κυριαρχία κάποιων βραχονησίδων..
