Μαρία Καρυστιανού: Ολόκληρη η συγκλονιστική ομιλία της στο Ευρωκοινοβούλιο

Σκοτώνεται το παιδί σου σε σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη το οποίο δεν προκλήθηκε μόνο από ανθρώπινο λάθος. Πλήθος εγγράφων, ανακοινώσεων, δελτίων Τύπου κ.τ.λ. αποδεικνύει ότι οι αρμόδιοι (Υπουργείο, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Hellenic Train κ.ά.) γνώριζαν, βολεύονταν, σιωπούσαν και έκρυβαν ότι μπαίνεις στο τρένο όρθιος κάθεσαι και βγαίνεις ξάπλα σε πάνε τέσσερις, ή κάρβουνο ή ακόμα και εξαϋλωμένος καθώς ένα από τα θύματα δεν βρέθηκε ποτέ.

 Εννοώ ότι στην οικογένεια του θύματος δεν δόθηκε τίποτα για να θάψει. Αμέσως μετά το σοκαριστικό δυστύχημα αρμόδιοι όπως ο τότε περιφερειάρχης Αγοραστός τρέχουν με ταχύτητα φωτός καλύπτουν σε μερικά 24ωρα τον χώρο, απομακρύνουν τα βαγόνια, καθαρίζουν τα πάντα, πετούν ακόμα και το χώμα από σημείο του δυστυχήματος και σαφώς εξαφανίζουν ίχνη και αποδεικτικά στοιχεία… Και εσύ ως γονιός, ως συγγενής ως ο/η χαροκαμένος που ψάχνει το δίκιο του πας στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου όχι στη χαρτορίχτρα της γειτονιάς σου. Πας εκεί που σε έχουν μάθει ότι θα βρεις το δίκιο σου. Πας στην εκπρόσωπο του θεσμού που θεωρείς ότι είναι η μόνη σου ελπίδα για δικαίωση. Και εκεί η εισαγγελέας, (η Γεωργία Αδειλίνη), η θεούσα, σου λέει επί της ουσίας σώπαινε και ζήσε όση ζωή σου απομένει με τη βοήθεια της εκκλησίας. Αυτή που δουλειά της είναι να εκπροσωπήσει το θύμα, την κοινή γνώμη, το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών σου λέει σκάσε και πήγαινε στους παππάδες. Και πείτε μου τώρα εσείς βλέποντας την εξόφθαλμη απόπειρα συγκάλυψης, με την αδικία να σε πνίγει και την ατιμωρησία να σε περιτριγυρίζει τι κάνεις; Πόσο σθένος έχουν οι συγγενείς και αυτών των θυμάτων; Πόσα κουράγια έχει αυτή η μάνα, η Μαρία Καρυστιανού, που έχασε την κόρη της και αντέχει με συγκροτημένο λόγο και τρόπο – και παρά τον φοβερό πόνο της και την αδικία που τη βαραίνει – μαζί και με δεκάδες άλλες οικογένειες να μας περιγράφει την παθογένεια των θεσμών του ελληνικού κράτους το οποίο πάντα καλύπτει τους ισχυρούς και τα δικά της παιδιά…