Η τέχνη και ο «τράγος» ή γιατί η Ε.Ε. πάει από το κακό στο χειρότερο…
Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ, Ναυτεμπορική, Αθήνα
«Πάνω στο χωράφι ζει ο τράγος, αλλά το κράτος θέλει να τον …σκοτώσει», έγραφε ένα πλακάτ που κουβαλούσε μια…κατσίκα, στις κινητοποιήσεις των Ιταλών αγροτών. Η κατσίκα αυτή έχει γίνει πλέον το σύμβολο της διαμαρτυρίας των Ιταλών αγροτών, στον δρόμο για τη Ρώμη.
Η οργή των αγροτών απελευθερώνει τη φαντασία που αντανακλάται στα πανώ στα τρακτέρ που ετοιμάζονται να κατακλύσουν την Αιώνια Πόλη, μετά το Παρίσι και το Βερολίνο. Ισως και την Αθήνα. «Χωρίς εμάς-λένε οι αγρότες- θα υπάρχουν μόνο συνθετικά κρέατα και άλευρα από γρύλους, ακρίδες και σκουλήκια: καλή όρεξη!».
Παρελαύνουν τα τρακτέρ, παρελαύνουν και τα συνθήματα: «Αγωνιζόμαστε για όλους, αν αποτύχουμε δεν θα υπάρχει μέλλον». Υπάρχουν επίσης και πολλά διερχόμενα αυτοκίνητα με ταμπέλες στο παρμπρίζ: «Είμαστε με τους αγρότες» και «Χωρίς γεωργία δεν θα υπάρχει μέλλον»
Οι Ιταλοί αγρότες προσκλήθηκαν μάλιστα από τους διοργανωτές του διάσημου φεστιβάλ τραγουδιού του Σαν Ρέμο, που ξεκίνησε χθες, «να ανέβουν με τα τρακτέρ στη σκηνή του θεάτρου Αριστον». Γιατί «τα αιτήματά τους είναι δίκαια και ιερά», όπως είπε ο Αμαντέους, ο «αιώνιος» τηλεπαρουσιαστής του φεστιβάλ του Σαν Ρέμο.
Οι οργανωτές του φεστιβάλ τραγουδιού λένε πώς θέλουν να λειτουργήσουν σαν …ντουντούκα για να προβάλουν τα παράπονα όσων εργάζονται στα χωράφια και τους στάβλους. Όπως έλεγε και ο μεγάλος Μπρεχτ, «όλες οι μορφές τέχνης είναι στην υπηρεσία της μεγαλύτερης απ’ όλες τις τέχνες: της τέχνης της ζωής».
Η οργή των αγροτών βασίζεται σε λόγους που κάθε άλλο παρά τραβηγμένοι είναι.
Τρεις πληγές απειλούν τον πρωτογενή τομέα της ευρωπαϊκής οικονομίας:
Οι παράλογοι ιδεολογικοί περιορισμοί που επιβάλλονται άκριτα και βιαστικά για την πράσινη μετάβαση, σε συνθήκες ενεργειακής κρίσης, από τις Βρυξέλλες.
Οι περικοπές της κοινοτικής βοήθειας, το ακριβό πετρέλαιο, τα πανάκριβα λιπάσματα, φτωχοποιούν όλο και περισσότερο τους αγρότες, καταστρέφοντας τον πρωτογενή τομέα της οικονομίας.
Η τεράστια χρηματοδότηση που δίνεται στην Ουκρανία, για να εισβάλει στις ευρωπαϊκές αγορές με μια αγροτική παραγωγή σε πολύ χαμηλές τιμές.
Πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ έδωσε η Ευρώπη στην Ουκρανία και μόλις 54 δισεκατομμύρια στους αγρότες και των 27 χωρών της Ε.Ε., σε επιδοτήσεις από την Κοινοτική Αγροτική Πολιτική.
Και εφόσον η οικονομία της Ε.Ε. επιβραδύνεται με ευθύνη και της πολιτικής των Βρυξελλών, κάποιοι πρέπει να πληρώσουν. Και αυτοί είναι δυστυχώς σήμερα οι αγρότες.
Είναι λίγοι οι αγρότες στην Ευρωπαϊκή Ένωση -περίπου 9 εκατομμύρια, το 2% του πληθυσμού. Παράγουν το 1,4% του ΑΕΠ. Αλλά έχουν μια επιρροή που άλλα κοινωνικά κινήματα και τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας ούτε καν την ονειρεύονται. Γιατί μας τρέφουν.
Γι` αυτό οι Ιταλοί αγρότες θα «τραγουδήσουν» τα αιτήματά τους στο Σαν Ρέμο. Αλλωστε, «ο σκοπός της τέχνης είναι να δίνει στη ζωή σχήμα», όπως έλεγε και ο Σαίξπηρ.
* Μιχάλης Ψύλος
psilosm@naftemporiki.gr
