Η τετραετία του προκάλεσε βαρύ πλήγμα, εικόνες διάλυσης και μαύρη σελίδα στην αξιοπιστία του θεσμικού του ρόλου, στο υψηλότερο σκαλοπάτι της ιεραρχίας των Ενόπλων Δυνάμεων – Από τις ντροπιαστικές υποκλοπές του Μαξίμου και την αφωνία στην αποδυνάμωση με αποστολή όπλων προς την Ουκρανία έως τις εκρήξεις στην Αγχίαλο και τους Έλληνες στρατιώτες που, επί των ημερών του, γύρισαν σε φέρετρα
Του Βασίλη Γαλούπη
Η πολιτικοποίηση του Στρατού τον κάνει πιο αδύναμο, όχι ισχυρότερο. Κι αυτό ήταν ουσιαστικά το πρόβλημα με τον στρατηγό Φλώρο, ο οποίος ως στρατιωτική ηγεσία έγινε υπερβολικά πολιτικοποιημένος. Ο πρωθυπουργός προσπάθησε να τον μετατρέψει σε πραιτοριανό πιστό κυρίως σ’ αυτόν, όχι στα συμφέροντα και στην ασφάλεια των πολιτών της χώρας που έπρεπε να υπηρετεί. Ο Φλώρος δεν τον δυσκόλεψε και, δυστυχώς, το επέτρεψε.
Όταν δημοσιεύματα τον κατονόμασαν ως παρακολουθούμενο από την ΕΥΠ δεν αντέδρασε, ούτε παραιτήθηκε. Για το σύντομο διάστημα που το Μαξίμου επιχείρησε επικοινωνιακά να δικαιολογήσει την παρακολούθηση, ο Φλώρος πάλι «ανέχτηκε» παθητικά τις «υποψίες» σε ΜΜΕ για την ακεραιότητα και τις φιλοδοξίες του. Μετά η θητεία του ανανεώθηκε για έναν ακόμα χρόνο κι όλα ξεχάστηκαν.
Πολύτιμα για τη διαρκώς απειλούμενη Ελλάδα όπλα έφευγαν και φεύγουν μαζικά και κρυφά για την Ουκρανία, αλλά ο στρατηγός Φλώρος ουδέποτε έγινε… ενοχλητικός, αντιδρώντας προς τις πρακτικές του Μαξίμου. Αντί να προσπαθήσει να θωρακίσει τον Στρατό από τις απώλειες οπλικών συστημάτων, δέχτηκε να λειτουργεί ως πιόνι του πρωθυπουργού. Η αφωνία του επέτρεψε πρακτικά στον Μητσοτάκη να κρυφτεί πίσω από τη στολή του στρατηγού.
Υπό την ηγεσία του ζήσαμε μαύρες στιγμές. Τον περασμένο Ιούλιο, στην 111 Πτέρυγα Μάχης στη Νέα Αγχίαλο, άρχισαν να εκρήγνυνται πυρομαχικά και βόμβες της Αεροπορίας, επειδή το στρατόπεδο είχε μείνει αθωράκιστο σε ενδεχόμενο πυρκαγιάς.
Κατοικημένες ζώνες απειλήθηκαν. Ελικόπτερα βυθίστηκαν στη λάσπη. Πυραυλάκατοι βούλιαζαν κατά τη διάρκεια άσκησης. Αλλά ο αγέρωχος στρατηγός συνέχιζε μακάρια -και με την κάλυψη του Μαξίμου- να μην απολογείται για κανένα από τα πρωτοφανή σε συχνότητα περιστατικά διάλυσης κι εγκατάλειψης επί θητείας του.
Πότε άλλοτε έχει υπάρξει τέτοιο φιάσκο με αφύλακτο κι αθωράκιστο στρατόπεδο, όπως συνέβη στη Νέα Αγχίαλο; Πότε άλλοτε ήρθαν στο φως εικόνες ντροπής από πλημμυρισμένη βάση της Αεροπορίας Στρατού, όπως στο Στεφανοβίκειο, με ελικόπτερα βυθισμένα στα λασπόνερα; Πότε άλλοτε σε άσκηση με πραγματικά πυρά μια πυραυλάκατος πήρε νερά και βυθίστηκε, όπως με την «Τουρνάς» στα ανοιχτά της Κρήτης;
Ο Φλώρος ποτέ δεν έδειξε να του περνά από το μυαλό ότι αυτός κάθεται στην κορυφή, άρα αυτός έχει και την ευθύνη. Από σήμερα κιόλας χρειάζεται να γίνει σοβαρή δουλειά για την υπεράσπιση της χώρας και την αποκατάσταση όλων των λαθών επί Φλώρου. Διότι αφήνει πίσω του έναν Στρατό αποδυναμωμένο, «τσαλακωμένο» και -ίσως το χειρότερο- με μια εικόνα του Στρατού ως κομματικής πολιτικής δύναμης.
Μια «μαύρη» περίοδος έκλεισε χθες οριστικά. Επί ημερών του, το ανώτατο αξίωμα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας επλήγη όσο ποτέ. Ο Κωνσταντίνος Φλώρος αποστρατεύθηκε από Αρχηγός ΓΕΕΘΑ αφήνοντας πίσω του μόνο συντρίμμια.
Θεσμικά, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής άμυνας βρίσκεται στο υψηλότερο σκαλοπάτι τις ιεραρχίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι ο κύριος σύμβουλος της πολιτικής ηγεσίας, μέσω του ΚΥΣΕΑ, σε θέματα άμυνας του κράτους. Όμως, η παρουσία του Φλώρου κλείνει με ξεκάθαρα αρνητικό πρόσημο.
Επί ημερών του γύρισαν μέχρι και φέρετρα νεκρών Ελλήνων, από τη Λιβύη τον περασμένο Σεπτέμβριο. Ο Φλώρος δεν βρήκε την ευθιξία να παραιτηθεί από την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, αν και το ΓΕΕΘΑ διασύρθηκε όταν ανακοίνωνε -και προς τους συγγενείς- πως μέλη της αμφιλεγόμενης αποστολής που στάλθηκε στο στόμα του λύκου είχαν υποστεί ελαφρούς τραυματισμούς. Η είδηση ότι υπήρχαν νεκροί και τραυματίες έγινε γνωστή πρώτα από τα λιβυκά ΜΜΕ.
Η ικανότητα του Φλώρου να ηγείται του Στρατεύματος αμφισβητήθηκε πολλάκις και από πολλούς. Όπως και ο δείκτης μηδενικής ευθιξίας του για τις υποκλοπές, και όχι μόνο. Ο πρωθυπουργός δεν είχε την τσίπα, μετά τις υποκλοπές που οργανώθηκαν από το Μαξίμου, να τον παραιτήσει, ώστε να προστατευθεί το Στράτευμα από τέτοιες σκιές.
Και ο ίδιος ο Φλώρος, όμως, δεν είχε την τσίπα να παραιτηθεί επειδή θίχτηκε προσωπικά και θεσμικά από τις υποκλοπές, επειδή θρηνήσαμε νεκρούς στη Λιβύη, επειδή κινδύνεψαν πολίτες στην Αγχίαλο, επειδή έφυγαν μυστικά όπλα για τον Ζελένσκι κατ’ εντολήν Μαξίμου, επειδή ακούστηκαν, γράφτηκαν και έγιναν τόσα όσα στη θητεία κανενός άλλου ΓΕΕΘΑ…
Επί μία τετραετία η χώρα πορεύθηκε με έναν Αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων που αδιαμαρτύρητα δέχτηκε να παρακολουθούν από την κυβέρνηση όσα ο ίδιος έλεγε στα τηλέφωνα, που επί αρχηγίας του αφέθηκαν απροστάτευτα τα στρατόπεδα για να εκρήγνυνται πυρομαχικά κοντά σε πόλεις και να «πνίγονται» τα ελικόπτερα, που ανακοίνωνε ακόμα και ψευδείς πληροφορίες για μέλη ελληνικής αποστολής σε ξένο και εμπόλεμο κράτος. Έλεγε ότι ζουν, ενώ είχαν πεθάνει. Δίχως έστω μία φορά να ζητήσει συγγνώμη για όλα αυτά.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση δεν βρήκε ποτέ το ηθικό μπόι και την αξιοπρέπεια για να του ξηλώσει τα γαλόνια ένα προς ένα, όπως θα έκανε οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση ευρωπαϊκού κράτους. Και δεν βρήκε ποτέ αυτό το ηθικό ανάστημα επειδή δεν το έχει… Σε ποια άλλη χώρα μια κυβέρνηση θα παρακολουθούσε τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ χωρίς συνέπειες και ένας Αρχηγός ΓΕΕΘΑ θα δεχόταν έναν τέτοιον εξευτελισμό χωρίς να πάρει τον τιμημένο πράσινο μπερέ του και να αποχωρήσει με ψηλά το κεφάλι;
ΠΗΓΗ https://www.antinews.gr/
