Να μη δίνουν χρήματα; Να δίνουν. Καλύτερα όμως να μην καίγεται ο κόσμος, να μην πνίγεται, να μη διαλύονται οι περιουσίες του
Της Δρ. Ελένης Παπαδοπούλου*
Πυρκαγιές, πλημμύρες, καταποντισμοί, τον σεισμό φαίνεται να έχουμε γλιτώσει μόνο – προς το παρόν. Μας έχουν βρει οι δέκα πληγές του Φαραώ. Οσονούπω περιμένουμε και τις ακρίδες και κλείσαμε. Δεν μπορεί για το ό,τι συμβαίνει στη χώρα να φταίει αποκλειστικά και μόνο η «κλιματική αλλαγή». Καίγονται τα δάση; Η κλιματική αλλαγή. Πνιγόμαστε από τις πλημμύρες; Η κλιματική αλλαγή. Καταστρέφονται σπίτια και καλλιέργειες; Η κλιματική αλλαγή. Ψάξε βρες την κλιματική αλλαγή, να αποδώσεις ευθύνες. Κανείς άλλος δεν φταίει που τους ξεφεύγουν οι φωτιές και καίνε ένα εκατομμύριο στρέμματα. Ούτε που πέφτουν τα σπίτια μέσα στα ρέματα. Ούτε που βουλιάζουν οι δρόμοι.
Εχουμε βρει, λοιπόν, την αιτία για όλες τις συμφορές και έχουμε ησυχάσει. Σε κάθε συμφορά, όμως, έχουμε βρει και τη λύση. Λέγεται αποζημιώσεις και pass. Κάηκες; Πάρε το fire pass. Πλημμύρισες; Πάρε κι εσύ ένα pass. Επεσε το σπίτι σου, πνίγηκε το κοπάδι σου, διαλύθηκαν οι καλλιέργειές σου; Αποζημιώσεις και pass στον υπόλοιπο κόσμο για να έρθει να κάνει διακοπές στον τόπο της συμφοράς. Να μη δίνουν αποζημιώσεις; Να δίνουν. Αλλά καλύτερα θα ήταν να μην καίγεται ο κόσμος, να μην πνίγεται, να μη διαλύονται οι περιουσίες του.
Οι τρομερές φυσικές καταστροφές που έχει βιώσει η χώρα τα τελευταία χρόνια έχουν επιπτώσεις στην οικονομία αλλά και στην ανθρωπογεωγραφία των περιοχών που έχουν πληγεί. Ολόκληρες περιοχές θα οδηγηθούν στην ερημοποίηση. Ποιος θα ξαναφτιάξει τις κατεστραμμένες περιουσίες; Ξαναφτιάχνονται εύκολα όλα αυτά; Κόποι ετών έχουν γίνει είτε στάχτη είτε λάσπη. Η οικονομία των περιοχών αυτών έχει καταστραφεί. Πώς θα ζήσει εκεί ο κόσμος;
Αυτό, ωστόσο, δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν ανευθυνοϋπεύθυνο. Γιατί, εάν τον απασχολούσε, θα είχε φροντίσει γι’ αυτό που ονομάζουμε πρόληψη. Και, ως φαίνεται, πρόληψη δεν υπάρχει ούτε σχέδιο φαίνεται να υπάρχει για την οποιαδήποτε συμφορά μάς βρει. Είναι τέτοια η αδιαφορία μας να διατηρήσουμε τα δάση μας, να αποφύγουμε καταστροφές, να προλάβουμε καταστάσεις, που όταν τελικά ζήσουμε τη θεομηνία, θα συμβούν τα χειρότερα.
Ας μην ξεχνάμε και το κόστος που έχουν όλα αυτά στην οικονομία. Μας γονατίζουν οι πυρκαγιές, ο αφανισμός των καλλιεργειών, η βοήθεια προς όσους έχουν πληγεί. Η πρόληψη στοιχίζει πάντα λιγότερο από την αποκατάσταση μίας καταστροφής. Εμείς, αν και έχουν συμβεί τόσα πολλά τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς, δεν λέμε να το καταλάβουμε.
* Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου, Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
