Ήταν το 1955, ήμουν μαθητής στο «πρότυπο» τμήμα του Γυμνασίου Αρρένων στη γενέτειρά μου Κατερίνη, ξεκινούσε η έξοδος ανέργων Ελλήνων σε Ευρώπη, Δυτική Γερμανία και Αυστραλία και η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ έστελνε στις Κινηματογραφικές αίθουσες μια κωμωδία (με μπόλικες σταγόνες συναισθήματος και λυρισμού) με τίτλο:
«Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο»
https://www.youtube.com/watch?v=-38eH3ucOPE&list=RD-38eH3ucOPE
Η ταινία είχε απρόσμενη επιτυχία και ήταν η πρώτη στην Ελλάδα κινηματογραφική ταινία που έκανε και sequel καθώς η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ την επανάφερε μετά από δύο χρόνια στις κινηματογραφικές αίθουσες με τίτλο:
«Λατέρνα, Φτώχεια και Γαρύφαλλο».
https://www.youtube.com/watch?v=YqpiqMYCc-Y
Στο μεσοδιάστημα η πατρική μου οικογένεια εγκατέλειψε την Κατερίνη, μετακομίσαμε στη Θεσσαλονίκη, που έγινε από τότε η δεύτερη πατρίδα μου, και την ταινία την είδα με τους τότε «κολλητούς» μου όντας μαθητής πλέον του Β΄ Γυμνασίου Αρρένων Θεσσαλονίκης.
Ελπίζω να μην «αναστατωθούν» οι ψυχές του Φίνου, του Σακελλάριου, του Φωτόπουλου του Αυλωνίτη, της Καρέζη, του Αλεξανδράκη και άλλων αστέρων που συμμετείχαν στην ταινία καθώς στο σημερινό μου άρθρο υποκαθιστώ εκείνους τους δύο τίτλους με το δικό μου τίτλο:
«Λατέρνα, Τσίπα και Φιλότιμο!..»
Ήμασταν τότε, πολλοί Έλληνες όπως και τώρα εποχές Μνημονίων και Πανδημίας, οικονομικά «αδύναμοι» αλλά φροντίζαμε ως «κόρην οφθαλμού» σε Πανελλαδικό επίπεδο, μια έννοια πολύτιμη, τώρα πια δυσεύρετη στην Ελλάδα των δυσβάστακτων Μνημονίων αρχικά της τρόικα και τώρα πια των Θεσμών:
την «Τσίπα» μας!...
Η «Τσίπα» αναφερόταν στην αίσθηση που είχαμε όλοι οι Έλληνας μεγάλοι και μικροί στην ηλικία ότι οι άλλοι θα μας σέβονται εφόσον και εμείς φροντίζουμε με την συμπεριφορά μας να μην... «Ξετσιπωθούμε!…».
Είχαμε τότε στην ΠΑΤΡΙΔΑ μας, την αγαπημένη μας Ελλάδα, πέρα από τα αιώνια θαλασσόβρεχτα ακρογιάλια, τον καταγάλανο ουρανό, τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, και το μοναδικό στην υφήλιο γνώρισμα που δεν μεταφράζεται σε άλλη γλώσσα όσες προσπάθειες και εάν έγιναν το «Φιλότιμο...»
Γενιές ολάκερες ντόπιων Ελλήνων και προσφύγων από Πόντο και Μικρά Ασία είχαμε γαλουχηθεί με τούτη τη μοναδική στον κόσμο έννοια, την πλέον δυσνόητη σε κάθε άλλη γλώσσα που μιλιέται στον πλανήτη μας το «Φιλότιμο».
Από τον Απρίλιο του 2010 και μετά, υπόδουλοι στον Δράκουλα που, πριν την Κυβέρνηση «Πρώτη φορά Αριστερά», άκουγε στο όνομα «τρόικα» και στη συνέχεια μετονομάστηκε και έκτοτε λέγεται «θεσμοί», με τέτοιες «μίζες, διαφθορά και απληστία» φοβάμαι ότι απαξιώνουμε καθημερινά ό,τι υπόλοιπο μας έχει απομείνει από «Τσίπα» και «Φιλότιμο».
Εδώ και κάποια χρόνια κάπου τα μπερδέψαμε με τους χρόνους και το συντακτικό, με τις σύγχρονες κοσμοθεωρίες, ντόπιες ή εισαγόμενες, από Εσπερία και αλλού εμπλουτισμένες και με κάποια περίεργα συστήματα αξιών και, εύλογα αναρωτιούνται πολλοί:
ΦΙΛΟΤΙΜΟ έχουμε;
ΦΙΛΟΤΙΜΟ είχαμε;
Μήπως, τελικά, νομίζουμε ότι είχαμε «την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενοι;»
ΤΣΙΠΑ έχουμε;
ΤΣΙΠΑ είχαμε;
Μήπως νομίζουμε ότι είχαμε καθώς η «ξετσιπωσιά» έχει κάνει πολλές και πολλούς διάσημους, ανανωρίσημους και πλούσιους;
Φίλες και φίλοι αναγνώστες μου εδώ στον φιλόξενο χώρο, συμπατριώτες και ομογενείς όλων των ηλικιών, οι δύο έννοιες δεν είναι μόνο δυσνόητες για τους ξένους, είναι πασιφανώς πλέον «αγαθά σε ανεπάρκεια» δυστυχώς και για εμάς τους ντόπιους εν Ελλάδι κατοικούντες.
Μπήκαμε στη Σαρακοστή, οδεύουμε προς πρόωρες Εθνικές εκλογές και επιτρέψτε μου να καταθέσω δημοσίως σήμερα ότι κάθε φορά που ακούω, διαβάζω ή βλέπω σε τηλεοπτικά πάνελ και Συνεδριάσεις της Βουλής τους σημερινούς πρωταγωνιστές της πολιτικής μας ζωής να παρουσιάζουν τις αντικρουόμενες προσπάθειές τους να μας σώσουν από την «πτώχευση» (αποφεύγοντας το «GREXIT»), από περαιτέρω οικονομική εξαθλίωση και πείνα, σκέφτομαι ότι ίσως μας βοηθούνε έτσι να χωνέψουμε «όσα μαζί φάγαμε», (κατά Πάγκαλο) και έρχονται στα δικά μου, και υποθέτω και στα δικά σας, ποτάμια τα δάκρυα…
Κάθε φορά που συνειδητοποιώ με ποια χρηματικά ποσά αμείβονται οι άνδρες και οι γυναίκες των Ενόπλων μας Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ κορυφαία στελέχη της ελληνικής δημοσιογραφίας με τα παχυλά, μερικοί με αστρονομικά εισοδήματα ΔΕΝ μας λένε τίποτε σχετικό;
Μας είπανε ποτέ ποιος ήταν ο μισθός των «πεσόντων» της Πολεμικής Αεροπορίας, του Πυροσβεστικού Σώματος ή το μηνιάτικο που παίρνουν οι χήρες και τα ορφανά τους για να το συγκρίνουμε με τις αμοιβές των Βουλευτών και τις Συντάξεις τους που ΔΕΝ ΜΕΙΩΘΗΚΑΝ ΟΥΤΕ ΚΑΤΑ ΕΝΑ ΕΥΡΩ και ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΡΑΤΚΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ την ώρα που τους δικούς μας μισθούς και τις δικές μας συντάξεις τις ρήμαξαν κυριολεκτικά;
Την ατομική και συλλογική Εθνική «Τσίπα» των Ελλήνων και το ελληνοπρεπές, το μοναδικό ΦΙΛΟΤΙΜΟ, βρε παιδιά, αφήνετε και τα τσαλακώνουν, τα ξεσκίζουν σαν μια σελίδα χαρτιού και τα ποδοπατούν καθημερινά στα κάθε λογής «Euro-Working Groups» σαν σκουπίδια οι Δανειστές μας!
Από τότε που μας σάρωσε η πανδημία covid-19 και έριξε μπρούμητα τη γονατισμένη μας Οικονομία ακούμε για «Ανάκαμψη», ζούνε αμέτρητοι εργαζόμενοι με μηνιαίο επίδομα που θυμίζει χαρτζιλίκι και όχι μισθό και καλλιεργείται από Συστημικά Ρ/Τ και έντυπα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού) η ψευδαίσθηση ότι οσονούπω θα δούμε «φως στο τέλος του απρόσμενου τούνελ» που έχει σαρώσει κάθε έκφραση και έκφανση σε κάθε επίπεδο του ψυχό-κοινωνικό-οικονομικού και πολιτικού γίγνεσθαι της Πατρίδας μας και της Υφηλίου…
Συνεχίζονται με αυξημένη ένταση λόγω επικείμενων εκλογών οι «κοκορομαχίες» εντός Βουλής και σε ραδιοτηλεοπτικά μπαλκόνια και παράθυρα, ακούμε προτροπές τύπου «παραιτήσου» ή τετριμμένες και χιλιοειπωμένες μεγαλοστομίες τύπου «θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο» ή ακόμη «θα χυθεί άπλετο φως» και βαρβαρότητες όπως «θα πέσουν κεφάλια», ενώ το «γάντζωμα σε καρέκλες εξουσίας» αγγίζει πρωτόγνωρα επίπεδα στο πολιτικό στερέωμα…
Κλείνω πριν σας κουράσω δηλώνοντας ότι παραμένω αθεράπευτα ρομαντικός και «Dum Spiro Spero» (Όσο αναπνέω ελπίζω…).
Ελπίζω, και μη με παρεξηγήσετε φίλες και φίλοι αναγνώστες, ότι κάποια μέρα θα ξυπνήσει και πάλι στις ψυχές των Πολιτικών, των Μεγαλοεπιχειρηματιών, των Ιδιοκτητών & Στελεχών ΜΜΕ, των Διανοουμένων και άλλων «Παραγόντων» το ελληνικό ΦΙΛΟΤΙΜΟ και θα θυμηθούν την πατροπαράδοτη ελληνική «Τσίπα»!…
Εάν συμβει να συναντηθούμε πρόσωπο-με-πρόσωπο εσείς και εγώ, σας παρακαλώ να μου πείτε χωρίς δισταγμό με ειλικρίνεια:
Μάταια ελπίζω;
-------------------------------------
*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής
Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, Συνταξιούχος
Καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του
Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας
