*(οι τοποθεσίες όπου εγκαθίστανται τα Κ.Υ.Τ. στη Λέσβο, τη Χίο και τη Σάμο αντίστοιχα)
Μία από τις αρχές στη σχεδίαση για την άμυνα της χώρας μας καθορίζει ότι: «εάν τυχόν, σε μία ένοπλη σύρραξη χάσουμε ένα μεγάλο μέρος από τον ηπειρωτικό κορμό και κρατήσουμε ελεύθερα τα νησιά του Αιγαίου, τότε μπορούμε να ανακτήσουμε τα χαμένα εδάφη. Εάν όμως, συμβεί το αντίθετο και χάσουμε τα νησιά μας τότε αυτό δεν μπορεί να καταστεί εφικτό» (λόγω έλλειψης στρατηγικού βάθους και κυριαρχίας στο Αιγαίο).
Ένα δεύτερο σημαντικό στοιχείο (για τη σχεδίαση και πάλι) είναι η κείμενη νομοθεσία, η οποία χαρακτηρίζει τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, «ως Παραμεθόριες και Ευαίσθητες Αμυντικά Περιοχές», ως εκ τούτου κρίνεται απαγορευτική η παραμονή ή η δημιουργία θυλάκων αλλοεθνών ή αλλοθρήσκων οι οποίοι εν δυνάμει μπορούν να βλάψουν στο μέλλον τη χώρα. (Α.Ν. 376/1936 & Ν. 1892/1990 αρθ.24).
Επίσης ένας τρίτος εξ ίσου σημαντικός παράγοντας που λαμβάνεται πολύ σοβαρά (στη σχεδίαση) για την άμυνα των νησιών μας, πέραν από την έκταση τους, του ανάγλυφου του εδάφους, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, της ιστορίας τους και των καθαρά Αμυντικών Δυνάμεων που εδρεύουν σε αυτά, είναι και η ομοψυχία των κατοίκων που συγκροτούν την Παλλαϊκή Άμυνα. (Ν.2641/1998)
Στο μεταναστευτικό – προσφυγικό ή όπως άλλως αν το βαφτίσουμε, ας υποθέσουμε ότι, οι κάθε λογής λάθρα εισερχόμενοι στη χώρα είναι όλοι «αγγελικά πλασμένοι» το γεγονός της φιλοξενίας τους σε μόνιμες δομές χωρίς τη συλλογική συγκατάθεση των κατοίκων των νησιών μας, από μόνο του διχάζει τη κοινή γνώμη, διαρρηγνύει την εθνική ομοψυχία και επομένως και τη Παλλαϊκή Άμυνα με ότι αυτό συνεπάγεται για μία μέλλουσα αναστάτωση.
Και ένα τελευταίο, σύμφωνα με τη παγκόσμια ιστορία, σε ολόκληρο το πλανήτη Γη, όπου ρίζωσαν ισλαμικοί πληθυσμοί ουδαμού ενσωματωθήκαν στις κοινωνίες στις οποίες ζουν, απλώς συμβιούν, πολλαπλασιάζονται με υψηλούς ρυθμούς και εκτοπίζουν τους γηγενείς επιβάλλοντας με το έτσι θέλω τους δικούς τους κανόνες διαβίωσης.
Μέγα παράδειγμα για τη χώρα μας, οι ισλαμικοί πληθυσμοί στη Δυτική Θράκη, παρότι ζουν περισσότερο από 600 χρόνια στην περιοχή, αφενός υπερδιπλασιάστηκαν και αφετέρου ουδέποτε ενσωματώθηκαν έστω και ένα τις χιλίοις δημιουργώντας κατά καιρούς τα γνωστά εθνικιστικά προβλήματα τα οποία βαίνουν διαρκώς αυξανόμενα.
Όλα τα παραπάνω ας αποτελέσουν γνώμονα για συνετές και Εθνικές αποφάσεις. Εκτιμάτε ότι, τα Κ.Υ.Τ. στα νησιά μας, μαθηματικά θα αποτελέσουν κερκόπορτα.
Για ορισμένους δε εξ ημών, ας το ξανασκεφθούμε, μπορεί να είναι ελκυστικά τα «τριάκοντα αργύρια» ή τα «καθρεφτάκια», να μη ξεχνούμε όμως, ότι υπάρχει και η Νέμεσις. Οι απερισκεψίες καθώς και τυχόν «εξαγορασμένες συνειδήσεις», έχουν πάντα το δικό τους τίμημα.
Όσον αφορά δε το ερώτημα, υπάρχει λύση στο πρόβλημα; Η απάντηση είναι ΝΑΙ υπάρχει, αρκεί να ανατρέξουμε στο Σχέδιο με την Κωδική ονομασία «ΤΡΙΤΩΝ – Ε΄». Ένα Εθνικό Σχέδιο το οποίο με κυβερνητική εντολή το 2016 αποσύρθηκε χωρίς να συνταχθεί νεότερο και επικαιροποιημένο, έκτοτε η χώρα πορεύεται κατά το δοκούν και τις επιταγές του Ταμείου Ανάκαμψης για το λεγόμενο «προσφυγικό».
Διευκρινίζεται ότι, το αναφερόμενο σχέδιο, καθόριζε την εφαρμογή Διεθνών Πρωτόκολλων Ασφάλειας για μια χώρα, με ιδιαίτερη βαρύτητα στις παραμεθόριες περιοχές. Τώρα, γιατί τούτο δεν κατέστη εφικτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα για το οποίο κάποια στιγμή κάποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν δημόσια.
Ελευθέριος Παπαϊωάννου
Υποστράτηγος ε.α
Σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού, Ασφάλειας & Διαχείρισης Κρίσεων
(τ. καθηγητής στην Ανωτάτη Διακλαδική Σχολή Πολέμου σε θέματα Επιτελικής Σχεδίασης και Ψυχολογικών Επιχειρήσεων)
