Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανησυχούν για το γεγονός ότι τα προληπτικά μέτρα κατά της εξάπλωσης της πανδημίας COVID-19 στους καταυλισμούς προσφύγων είναι αποσπασματικά, εξαιρετικά ανεπαρκή και επικεντρώνονται στην ατομική ευθύνη, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες και δύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίες τους αναγκάζονται να ζουν χιλιάδες άνθρωποι. Τα περισσότερα από τα προληπτικά μέτρα δεν μπορούν καν να εφαρμοστούν σε καταυλισμούς όπως αυτοί στη Μόρια της Λέσβου ή στο Βαθύ της Σάμου.
«Η απομόνωση επιβεβαιωμένων κρουσμάτων είναι ένα από τα μέτρα που κράτη σε όλο το κόσμο μπορούν να θέσουν σε ισχύ για την πρόληψη της εξάπλωσης του ιού στο έδαφός τους. Στην περίπτωση των καταυλισμών, είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι η εφαρμογή της καραντίνας οφείλει να λάβει υπόψη ζωτικής σημασίας προαπαιτούμενα.
Η αντιμετώπιση μιας πιθανής επιδημικής έκρηξης του COVID-19 σε έναν καταυλισμό προσφύγων και μεταναστών απαιτεί μία ειδική προσέγγιση, καθώς οι άνθρωποι οι οποίοι διαμένουν σε αυτούς, δεν μπορούν να εφαρμόσουν με τον ίδιο τρόπο τα προληπτικά μέτρα που προτείνονται, όπως ο γενικός πληθυσμός της χώρας», σημειώνει ο Γιώργος Καραγιάννης, επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.
«Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε καραντίνα θα πρέπει να μπορούν να εφαρμόσουν τα βασικά μέτρα πρόληψης που απαιτούνται για να προστατέψουν τον εαυτό τους από τον ιό, όπως το τακτικό πλύσιμο των χεριών, κοινωνική απόσταση και απομόνωση όταν κάποιος νοσεί αλλά και να έχουν πρόσβαση σε φροντίδα όσο καιρό παραμένουν σε αυτή τη κατάσταση Αυτό που ζητάμε είναι απλό, οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να έχουν την ίδια δυνατότητα να προστατέψουν την υγεία τους, όπως όλοι εμείς», συνεχίζει ο Γιώργος Καραγιάννης.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανησυχούν για την προσφυγή σε μέτρα όπως η συλλογική ή μαζική καραντίνα προσφύγων και αιτούντων άσυλο στις σημερινές συνθήκες χωρίς ζωτικής προστασίας προαπαιτούμενα. Η καραντίνα είναι θεμιτή και αποτελεσματική ως μέτρο, εφόσον τηρείται η αναλογικότητα με τις συνθήκες είναι περιορισμένη σε χρόνο, και μόνο εφόσον οι βασικές αρχές και μέτρα προφύλαξης μπορούν να εφαρμοστούν ως μέρος ενός ολοκληρωμένου πακέτου παρεμβάσεων στη δημόσια υγεία. Η πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες και αγαθά, όπως η διατροφή, το νερό, τα προϊόντα υγιεινής, και υπηρεσίες ιατρικής και ψυχικής υγείας θα πρέπει να είναι διασφαλισμένα.
«Μέτρα που αποσκοπούν στον στιγματισμό και την περιθωριοποίηση προσφύγων, μεταναστών και αιτούντων άσυλο είναι αντιπαραγωγικά και αυξάνουν ακόμα περισσότερο τον κίνδυνο για την εξάπλωση του ιού σε αυτές τις ομάδες ανθρώπων. Οι κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τον κίνδυνο της εξάπλωσης του ιού για την προώθηση πολιτικών κράτησης αυτού του πληθυσμού. Αντίθετα, θα πρέπει να προσαρμόσουν την παρέμβασή τους στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στους καταυλισμούς προσφύγων», προσθέτει ο Γιώργος Καραγιάννης.
