Αν μη τι άλλο η περίοδος που διανύουμε είναι γεμάτη από εκπλήξεις σε επίπεδο αυτοδιοίκησης. Κάθε μέρα «σκάει» και από μια γωνιά μια ευχάριστη είδηση λες και όλο το προηγούμενο διάστημα οι αρχές του τόπου έλειπαν από τη δουλειά τους και γύρισαν και βρήκαν τις υποχρεώσεις μαζεμένες....
Φωτογραφίζονται πάνω από ασφαλτοστρωμένους δρόμους, ποζάρουν μπροστά από παραλίες, από κάδους απορριμμάτων, από αγάλματα και προτομές που στήνονται πάλι τυχαία το διάστημα πριν από τις εκλογές. Κι ακόμη σίγουρα δεν έχουμε τίποτα μπροστά μας.
Από την ανομβρία και την αφάνεια περνάμε πάλι στις μεγάλες υποσχέσεις. Νηπιαγωγεία ανεγείρει ο ένας, χρήματα για να γίνει το λιμάνι ο άλλος ... Ρότερνταμ δίνει ο άλλος. Να είστε το λιγότερο σίγουροι όμως ότι τα πιο βαρύγδουπα δεν τα έχουν ξεστομίσει ακόμη. Τα κρατάνε για γλυκό κέρασμα πριν τις εκλογές μπας και ξεχάσουμε μέχρι τότε τι ακριβώς συνέβη ή δεν συνέβη όλο το προηγούμενο διάστημα.
Είναι απόλυτα αντιληπτή η αγωνία του κάθε σημερινού εκλεγμένου να πετύχει την επανεκλογή του μέσα σε ένα περιβάλλον όπου ο κόσμος αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως ο σανός δεν κατεβαίνει πλέον κάτω αμάσητος. Ο τρόπος όμως που το επιδιώκουν, αυτός ο παλιομοδίτικος πολιτικάντικος τρόπος
–φωτογραφίζομαι πάνω στο υπό εκτέλεση έργο ή μπροστά στην μακέτα του επόμενου- στέλνει το μήνυμα στην κοινωνία «ελάτε να σας κεράσουμε μια από τα ίδια».
Δεκάδες εκλογικές αναμετρήσεις προηγήθηκαν και στηρίχθηκαν στις εντυπώσεις της τελευταίας στιγμής, καμία δεν στάθηκε ιδιαιτέρως ικανή να πείσει πως όλα γίνονται για το συμφέρον των πολιτών και της κοινωνίας. Άμα είσαι εξαφανισμένος και με το μπλοκάκι των προτεραιοτήτων κενό, τι να σου σώσουν δέκα φωτογραφίες και ένα κατεβατό κουβέντες...
Και κοίτα να δεις που το περιέγραψε απίστευτα όμορφα στο άρθρο του στην «Καθημερινή» της Κυριακής ο Στέφανος Κασιμάτης, αναφέροντας για τις επικείμενες εκλογές στο Δήμο Αθηναίων.
«Ο απερχόμενος δήμαρχος(Καμίνης) προσέφερε θαυμάσιες υπηρεσίες στην εξυγίανση και ανασυγκρότηση των οικονομικών του δήμου και στην αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών επιπτώσεων της κρίσης. Σταματούσε όμως στα όρια των αρμοδιοτήτων του. Ούτε διεκδικούσε ούτε κινητοποιούσε· ήταν ένας τεχνοκράτης με καρδιά γραφειοκράτη. Δεν ήταν σε θέση να συγκεράσει και να εκπροσωπήσει τις απαιτήσεις των πολλών».
Αυτό το... τεχνοκράτης με καρδιά γραφειοκράτη δεν ακουμπά δυστυχώς μόνο τον Γιώργο Καμίνη. Ακουμπά ως έκφραση ένα μεγάλο ποσοστό αυτοδιοικητικών παραγόντων που στάθηκαν αδύναμοι να σηκώσουν την μεγάλη ευκαιρία που οι κοινωνίες τους προσέφεραν. Πήραν απόσταση από τον κόσμο, οχυρώθηκαν πίσω από τον τίτλο, έζησαν το μύθο τους και δίκαια αφού μύθος είναι, ζητούν να μην τους ξυπνήσει κανείς από το όνειρο.
Κάπως έτσι περιγράφεται και τοπικά η κατάσταση. Απ’ τα μέχρι στιγμής επιτεύγματα στον Δήμο πασχίσαμε να αντιληφθούμε προς τα που πάει το νησί κι αν τελικά υπήρχε –όπως έταζε ο επικεφαλής- η Σάμος μπροστά για τον τόπο.
Τώρα, λίγο πριν πέσουν ξανά στη μάχη της εκλογής, σπεύδουν να εξηγήσουν τι ακριβώς προηγήθηκε (ακούσια φαντάζομαι γιατί εκούσια θα το είχαμε αντιληφθεί) στον μικρό μας τόπο και πως όσα έκαναν ήταν όπως πάντα ένα μικρό δείγμα του τι έρχεται! Διότι πάντα θα σας πουν πως τα καλύτερα έρχονται!
Γι΄αυτό η πολιτική είναι η τέχνη του ανεκπλήρωτου. Δεν θα ακούσετε ποτέ κανέναν πολιτικό ή πολιτικάντη (μικρή η διαφορά) να σας λέει: «ολοκλήρωσα αυτό που είχα να κάνω ας περάσει ο επόμενος». Όλοι αποζητούν μια συνέχεια, μια παραμονή, μια ακόμη ευκαιρία. Θα τους δείτε να συνδυάζουν εκείνη τη μορφή της παράκλησης με την ευγενική δουλοπρέπεια του «μη στεναχωρείσαι όλα θα γίνουν»!
Αν ήταν να γίνουν θα τα είχαμε δει. Κι αν ήταν να υπήρχε όραμα για τον τόπο θα το είχαν επικοινωνήσει με τον κόσμο, με τους πολίτες. Γιατί το όραμα θα κληθούμε να ψηφίσουμε κάποια στιγμή στα σοβαρά και όχι το χτύπημα στην πλάτη, το χαμόγελο και το ότι συμφάγαμε τα κόλλυβα σε μνημόσυνο και κηδεία.
politischios.
