Αρθρο του Αντριου Γκάρντνερ στο περιοδικό «TIME» – www.time.com
Ο φόβος έρχεται με πολλές μορφές. Πριν από έναν μήνα, τη νύχτα της αιματηρής απόπειρας πραξικοπήματος στην Τουρκία, εγώ μαζί με εκατομμύρια άλλους στην Κωνσταντινούπολη και την Αγκυρα βιώσαμε τον φόβο, ενώ εκρήξεις ταρακουνούσαν τα δωμάτια και πυροβολισμοί ακούγονταν έξω από τα παράθυρά μας. Αφότου έγινε ξεκάθαρο ότι το αιματηρό πραξικόπημα είχε αποτύχει υπήρξε μεγάλη ανακούφιση, τουλάχιστον αρχικά.
Ο φόβος ωστόσο εξακολουθούσε να αιωρείται. Τις ημέρες μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, με τα κατασταλτικά μέτρα της κυβέρνησης να ξεκινούν και τη χώρα να κηρύσσεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ο φόβος δεν υποχώρησε -απλώς μεταμορφώθηκε. Μέσα στον τελευταίο μήνα, περισσότεροι από 23.000 άνθρωποι έχουν συλληφθεί και σχεδόν 82.000 έχουν απομακρυνθεί από τις θέσεις εργασίας τους. Ολοι όσοι φαίνεται να έχουν κάποιο δεσμό με το κίνημα του αυτοεξόριστου στις ΗΠΑ κληρικού Φετουλάχ Γκιουλέν, που κατηγορείται ότι ενορχήστρωσε το πραξικόπημα, έχουν μπει στο στόχαστρο. Στρατιώτες, αστυνομία, δικαστές, δικηγόροι, ακαδημαϊκοί, δημοσιογράφοι, δάσκαλοι, ιατροί, ακόμη και διαιτητές αγώνων ποδοσφαίρου. Κατά τα φαινόμενα, κανείς δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο. Ενώ η κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να διαφυλάσσει την ασφάλεια, να προστατεύει τους πολίτες και να διώκει όσους βρίσκονται πίσω από βίαιες επιθέσεις, οι ύποπτοι θα έπρεπε από την άλλη να οδηγούνται ενώπιον της Δικαιοσύνης μόνο όταν υπάρχουν επαρκή στοιχεία εναντίον τους. Οι άνθρωποι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συλλαμβάνονται, να κρατούνται και να διώκονται κατά τρόπο αυθαίρετο. Και εδώ είναι που η κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποτυγχάνει. Οι επιπτώσεις στα μεμονωμένα άτομα και στις οικογένειές τους είναι τεράστιες. Εκείνοι που έχουν απολυθεί θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναβρούν δουλειά. Η ξαφνική απομάκρυνση τόσο πολλών ανθρώπων έχει επίσης σημαντικές επιπτώσεις στη λειτουργία του κράτους. Ειρωνικά, ο κατασταλτικός μηχανισμός που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση Ερντογάν αποτελεί κληρονομιά των Τούρκων στρατοκρατών του παρελθόντος. Πρόκειται για νόμο του 1983. Μέσα στην πυρετώδη ατμόσφαιρα που επικρατεί μετά το πραξικόπημα, είναι πιθανό ότι η κατάσταση για τους αντιφρονούντες θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο. Ο ορισμός του «προδότη» που χρησιμοποιούν οι Αρχές θα μπορούσε να διευρυνθεί ακόμη περισσότερο για να συμπεριλάβει κοσμικούς, αριστερούς ή Κούρδους επικριτές της κυβέρνησης. Η βίαιη απόπειρα πραξικοπήματος μαζί με το όργιο της κυβερνητικής καταστολής που τη διαδέχθηκε θα αφήσουν ανεξίτηλες πληγές στην Τουρκία. Η χώρα επιστρέφει σταδιακά στην ομαλότητα, αλλά πρόκειται για μια νέα ομαλότητα, για μια ομαλότητα στην οποία ο φόβος είναι μόνιμος.
