Στην προσευχή το έριξε ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Μετανάστευσης Μανόλης Λογοθέτης ...ο άλλος ο Αντιπεριφερειάρχης ο Ελισαίος Μαυρατζώτης ασχολείται με το τηλέφωνο του
Κοιτάζοντας τη φωτογραφία, φαίνεται όντως ότι η συνάντηση δεν έχει την εικόνα σοβαρής ή επίσημης διαδικασίας:
Ένας από τους συμμετέχοντες φαίνεται να κοιτάζει ή να «κοιμάται» μπροστά στο τραπέζι, δίνοντας την εντύπωση απροσεξίας ή αδιαφορίας.
Ένας άλλος είναι απορροφημένος από το κινητό του, αντί να συμμετέχει στη συζήτηση.
Το τραπέζι είναι εντελώς άδειο, χωρίς έγγραφα, σημειώσεις ή ατζέντα, πράγμα που ενισχύει την αίσθηση ανεπίσημης συνάντησης.
Οι υπόλοιποι φαίνονται σε στάση συζήτησης, αλλά η συνολική εικόνα δείχνει ότι η συνάντηση δεν είναι συγκεντρωμένη ή επίσημη.
Μια φωτογραφία αποκαλύπτει περισσότερα από χίλιες λέξεις: ένα τραπέζι εντελώς άδειο, χωρίς έγγραφα, χωρίς σημειώσεις, χωρίς ατζέντα. Παρόντα μόνο κινητά τηλέφωνα, σαν σύμβολο ότι η «σοβαρή, θεσμική διαδικασία» αντικαταστάθηκε από προσωπικές επαφές. Κι όμως, η συνάντηση έγινε —παρά το ότι στο επίσημο πρόγραμμα δεν υπήρχε η παραμικρή αναφορά στον Αντιπεριφερειάρχη κ. Μαυρατζώτη.
Το εύκολο άνοιγμα μιας «πόρτας από το πλάι» οφείλεται στη συγγενική του σχέση με τον Γενικό Γραμματέα. Η πολιτική πρόσβαση, λοιπόν, όχι με βάση τη θέση ή την αρμοδιότητα, αλλά με βάση τη συγγένεια και τις προσωπικές γνωριμίες. Από εκεί και πέρα; Απόλυτη σιωπή. Καμία ανακοίνωση, κανένα δελτίο Τύπου, κανένα σχόλιο, καμία ενημέρωση προς την κοινωνία ή την αντιπολίτευση.
Η αντιπολίτευση αγνοήθηκε πλήρως. Δεν προσκλήθηκε, δεν ενημερώθηκε, δεν συμμετείχε. Η λογική είναι ξεκάθαρη: «Ό,τι γίνει, θα γίνει μεταξύ μας». Κι αυτό το «εμείς» φαίνεται να περιλαμβάνει μόνο όσους έχουν προσωπικές σχέσεις ή συμφέροντα —οι υπόλοιποι ας μείνουν απέξω.
Όσο για τα πραγματικά ζητήματα της περιοχής, όπως οι καθημερινές αφίξεις μεταναστών που πιέζουν τα νησιά και τις τοπικές κοινωνίες, εκεί όλοι «έκαναν την πάπια». Σιωπή, αποφυγή, καμία κουβέντα για το πρόβλημα που καίει, κανένα σχέδιο, καμία υπεύθυνη στάση. Αντί γι’ αυτό, είδαμε χαμόγελα, φωτογραφίες και αγκαλιές, μια «ομόνοια» που περισσότερο μοιάζει με σιωπηρή συνενοχή παρά με πολιτική ευθύνη.
Στη Λέσβο οι τοπικοί φορείς κρατούν αποστάσεις από τον Υπουργό Μετανάστευσης, αναδεικνύοντας προβλήματα και αδιέξοδα. Στη Σάμο, όμως, η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική: επίδειξη καλής διάθεσης, καμία ερώτηση για τα καίρια ζητήματα, καμία πρόθεση για διάλογο. Η εντύπωση που δίνεται είναι ότι η πολιτική πίσω από κλειστές πόρτες λειτουργεί με γνώμονα προσωπικά και οικονομικά συμφέροντα, όχι με δημόσια λογοδοσία.
Τελικά, όταν η πολιτική γίνεται πίσω από άδεια τραπέζια και γεμάτα κινητά, όταν η ενημέρωση αγνοείται και η αντιπολίτευση παρακάμπτεται, το μόνο που περισσεύει είναι η σιωπή… και το παραδάκι να μπαίνει στα ταμεία χωρίς καμία διαμαρτυρία.
Η εικόνα είναι σαφής: οι αποφάσεις που αφορούν την κοινωνία παίρνονται κρυφά, οι δημόσιοι φορείς παρακάμπτονται, και οι πολίτες μένουν να παρατηρούν —χωρίς λόγο και χωρίς φωνή. Αυτή είναι η «διαφάνεια» της νέας εποχής;